جزئیات برنامه‌های تلویزیون در شب‌های قدر واکنش معین به انتشار اخباری درباره رفت و آمد پنهانی‌اش به ایران قسمت آخر فصل چهارم «زیرخاکی» امشب پخش می‌شود (۸ فروردین ۱۴۰۳) احسان علیخانی از آغاز تولید فصل دوم جوکر خبر داد دفتر واشنگتن «ایران اینترنشنال» تعطیل شد + عکس ضرغامی: ایران، ارزان‌ترین بلیط اماکن گردشگری را دارد اسکارلت جوهانسون وارد «دنیای ژوراسیک» می‌شود؟ سعید راد در بیمارستان بستری شد فروش ۷ میلیارد تومانی سینما‌های خراسان رضوی در هفته اول ۱۴۰۳ برنامه تعطیلی سینما‌های کشور در شب‌های قدر شعرخوانی شاعران در محضر رهبر انقلاب + فیلم و متن برگزاری نشست علمی و فرهنگی «حسنه ماندگار» در مشهد واکنش قاضی شهریاری به اظهارات یکتا ناصر در اینستاگرام چه بود؟ قسمت چهاردهم ویژه‌برنامه افطار «هلال» امشب پخش می‌شود (۶ فروردین ۱۴۰۳) + تیزر انتشار اولین تصاویر از «اریک»، سریال جدید نتفلیکس | عروسک‌گردانیِ بندیکت کامبربچ یکتا ناصر و منوچهر هادی در دادسرای جنایی + عکس آمار پرفروش‌ترین فیلم‌ها در سینما‌های خراسان‌رضوی طی هفته‌ای که گذشت (۵ فروردین ۱۴۰۳) قسمت سیزدهم ویژه‌برنامه افطار «هلال» امشب پخش می‌شود (۵ فروردین ۱۴۰۳) + تیزر فیلم های پر فروش اکران نوروز ۱۴۰۳ تا ۴ فروردین + میزان فروش | تمساح خونی در صدر
سرخط خبرها

حقیقتا ما هیچ، ما نگاه

  • کد خبر: ۱۳۴۴۱۸
  • ۲۲ آبان ۱۴۰۱ - ۱۶:۳۹
حقیقتا ما هیچ، ما نگاه
دیشب که این ماسماسک همراهمان را داشتیم تورق می‌کردیم، یک  آن فوتوی آسمانی فرشیدخان اولاد خلف میزیحیی را برایمان فرستاد با چند خطی زیرش.

هوا بگویی نگویی رو به سرما گذاشته است. جوراب‌های پشمی را از گنجه درآورده ایم و شب‌ها می‌پوشیم. یادی از نقره خانم می‌کنیم که با دست‌های مهربانش آن را برایمان بافت. چیست این آدمیزاد؟ مثلا همین جوراب اگر گوشه گنجه بماند، هزارسال دیگر هم بید نزند، عمر می‌کند.

رسم روزگار همین است که نقره خانم ما  که قلب داشت و چشم داشت و مهربانی بلد بود و حرف که می‌زد از بین لب هایش یک فوج قناری هوریز می‌کرد توی اتاق پنج دری، حالا باید زیر خروار‌ها خاک باشد و این جوراب بماند و این خانه بماند و من بمانم و هزار آه دلتنگی. بگذریم ... دیشب که این ماسماسک همراهمان را داشتیم تورق می‌کردیم، یک  آن فوتوی آسمانی فرشیدخان اولاد خلف میزیحیی را برایمان فرستاد با چند خطی زیرش. حقیقتا خواب از سرمان پراند و تا خود اذان صبح، فکری بودیم که چه پیشرفت‌ها کرده است این علم فتوگرافی و ما بی اطلاع بوده ایم.

گویا طیاره‌ای از زمین مسکونی ما فاصله گرفته است، یک ونیم میلیارد کیلومتر آن طرف‌تر یک عکس انداخته است از زمین ما که بیا و تماشا کن! قدرتی خدا، انگار یک دانه کنجد را گذاشته‌ای بغل یک هندوانه، بلکم بزرگ تر.

با خود اندیشیدیم چه حکایت غریبی است حضور ما در این کائنات بی انتها! بعد یاد سخنان مرحوم اینشتین افتادیم که جایی گفته بودند در کائنات و میان این کروات متعدد شناس و ناشناس و دور و نزدیک فقط در زمین، موجود زنده وجود دارد و بقیه کرات، خالی از سکنه اند که ترسناک است یا نه، در کرات دیگر هم موجوداتی هستند که این موضوع بسیار ترسناک‌تر است.

به دانه کنجد نگاه کردیم و گفتیم‌ای دل غافل! هرچه جنگ و صلح و عشق و بعثت و تولد و مرگ و شادی و غم بوده، حی لایموت یکجا ریخته است توی همین یک کنجد جا؟ یعنی ۱۲۴ هزار پیامبر در همین نقطه مبعوث شده اند؟ یعنی هرچه دعا و ثنا و سلام و صلوات هست، فرشته‌ها از همین یک ذره جا می‌برند به عرش الهی؟

حقیقتا خواب از سرمان پرید و تا صبح سبحان ا... می‌گفتیم از عظمت خالقی که این گونه جهان را عمارت کرده است. بعد فکر کردیم گمانمان بر این است که هستیم. فکر می‌کنیم جاودانیم. از زمان آدم ابوالبشر هرکه را مرده است، در همین دانه کنجد دفن کرده اند و آن قدری بزرگ هست که برای ما هم جا داشته باشد. فردا صبحی بدهیم یحیی یک دانه بزرگش را روی کاغذ خوب چاپ کند، قاب کند یک جایی توی عمارت، پیش چشممان نصب کند. یک وقت دور ورمان داشت، نگاهی بیندازیم، یادآوری کند که ما هیچیم.

به قلم میرزاابراهیم خان شکسته نویس

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->