حمایت جهاد اسلامی از پاسخ مثبت حماس به طرح پیشنهادی آتش‌بس غزه جنبش حماس پاسخ مثبت خود به طرح آتش بس را اعلام کرد نعیم قاسم: دفاع از وطن نیاز به اجازه گرفتن ندارد سخنگوی وزارت خارجه: از خشم مردم هیچ‌کس حتی جرئت صحبت درباره مذاکره و دیپلماسی را ندارد سفیر ایران در مالزی: آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در محافظت از کشور‌های عضو کوتاهی کرده است پزشکیان: اکو نماد جدی دیپلماسی همسایگی است میزان تامین ارز امسال از ۱۳.۵ میلیارد دلار عبور کرد واکنش دختر سردار شادمانی به اظهارات رئیس پدافند غیرعامل: جاسوسی فراتر از واتساپ است سکوت عجیب وزارت خارجه در قبال روایت‌سازی غرب درباره مذاکره ایران و آمریکا پزشکیان عازم تهران شد ایزدی: مذاکرات قبلی در واقع یک عملیات فریب بوده است بورل افشا کرد: مزدوران آمریکایی ۵۵۰ فلسطینی را در غزه کُشته‌اند سردار نائینی: اگر تجاوز جدیدی علیه ایران رخ دهد، هیچ خط قرمزی نخواهیم داشت ضرورت پرهیز از تعریف پروژه‌های جدید در طرقبه شاندیز اردوغان: هدف اسرائیل از حمله به ایران، لبنان و سوریه، به‌زانودرآوردن فلسطین است پزشکیان با نخست‌وزیر پاکستان دیدار کرد | وحدت کشور‌های اسلامی مؤثرترین راهکار رفع هر تهدیدی علیه آن‌هاست (۱۳ تیر ۱۴۰۴) پزشکیان و الهام علی‌اف در حاشیه اجلاس اکو دیدار و گفت‌و‌گو کردند (۱۳ تیر ۱۴۰۴) دیدار رؤسای جمهور ایران و ترکیه در حاشیه برگزاری اجلاس سران اکو در جمهوری آذربایجان بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ایران را ترک کردند آیت‌الله علم‌الهدی: له شدن رژیم صهیونیستی یک واقعیت قطعی است مسعود پزشکیان: ایران اسلامی از تمامیت ارضی خود تمام‌قد دفاع مشروع کرد پزشکیان با امامعلی رحمان دیدار کرد حملات گسترده روسیه با صد‌ها پهپاد به کی‌یف (۱۳ تیر ۱۴۰۴) حمله با سلاح سرد در قطاری در آلمان (۱۳ تیر ۱۴۰۴) برق بیش از ۵۰ هزار نفر در مسکو پس از حمله پهپادی قطع شد (۱۳ تیر ۱۴۰۴) یک آمریکایی هنگام ورود به ساختمان کنگره با سلاح گرم بازداشت شد
سرخط خبرها

نقش‌دادن یا شکل‌دادن؟ مسئله این است

  • کد خبر: ۱۳۹۴۷۰
  • ۲۱ آذر ۱۴۰۱ - ۱۱:۵۵
نقش‌دادن یا شکل‌دادن؟ مسئله این است
اگر انسان را به‌مثابه یک امر محقق‌شده و تمام‌شده در نظر بگیریم، هیچ جامعه‌ای در عالم واقع نمی‌توان ساخت.

چگونه می‌توان تمدن ساخت؟ هر انسانی جهان جداگانه‌ای است و لحظه‌به‌لحظه هم در حال شکل‌عوض‌کردن است. درونیات ما بسیار بیشتر از ظاهر ما تغییر می‌کنند و انسان‌ها همچون توده‌های متراکم ابر‌ها از نژاد‌ها و رنگ‌ها و عقیده‌های مختلف با هم درمی‌آمیزند و اجتماع را می‌سازند و همین اجتماع باز آن‌ها را می‌سازد. نگاه ما به انسان مقدمه مهمی است که تعیین می‌کند آیا ما می‌توانیم جامعه و تمدن بسازیم یا نه.

اگر انسان را به‌مثابه یک امر محقق‌شده و تمام‌شده در نظر بگیریم، هیچ جامعه‌ای در عالم واقع نمی‌توان ساخت. آیا موجوداتی با این‌همه هوش و حاشیه و حساسیت و مسئله و دغدغه که هر یک به‌تن‌هایی شکل کامل خود را یافته‌ا ند و تمام شده‌اند، می‌توانند با هم بیامیزند؟ تمدن، نتیجه جمع‌بستن درست نقص‌های انسانی است. جامعه را ما با توانایی‌هایمان می‌سازیم و با آنچه هستیم؛ اما بخشی از این امکان را نیستی‌ها و نقص‌هایمان برای ما فراهم می‌کنند. در حوزه کسب‌و‌کار و معاش اگر مثلا من همه فوت‌و‌فن‌های مورد‌نیاز زندگی خویش را بلد باشم، چه نیازی به دیگری دارم؟

این را هر کودکی می‌داند که بابا نان داد، اما نان را از نانوا می‌گیرد و می‌آورد. جا‌های خالی به‌همان اندازه امکانات موجود مهم‌اند و این‌گونه است که می‌توان گفت ما به‌خاطر نداشته‌ها و نقص‌هایمان به هم روی می‌آوریم. تمدن این‌گونه ساخته می‌شود. انسان بی‌نهایت امکان و توانایی دارد و از‌این‌نظر یکی از موجودات خاص هستی است؛ اما به‌تناسب همین امکان و قابلیت بی‌نهایت هم نقص و نیاز دارد و این‌همه نقص و نیاز دقیقا همان لحظات و نقاطی هستند که آمیزش و همکاری او را با دیگری ممکن می‌کنند.

تمدن، حاصل توجه هم‌زمان ما به داشته‌ها و توانایی‌ها و نیز ناتوانی‌ها و نقایصمان است. در فرایند تمدن‌سازی، ما نباید آدم‌های هم‌شکل باشیم تا بتوانیم با هم یک کل منسجم را بسازیم و یک مجموعه زنده و پویا را شکل بدهیم. شاید این موضوعات وقتی گفته می‌شوند، بدیهی به نظر برسند؛ اما در واقعیت ما دچار جهل مرکب هستیم و نمی‌دانیم که چه می‌خواهیم. تمدنی که ما می‌خواهیم، حاصل جمع همکاری بسیاری از آدم‌های ایده‌آل و مطلوب ما با هم نیست.

تمدن مطلوب ما نتیجه همکاری انسان‌های تمام‌و‌کامل ما با هم نیست. تمدن مطلوب ما نتیجه‌داشتن یک نگرش مشترک بین ما آدم‌های معمولی است. رؤیا و آرمانی که داریم، ما را در مسیری قرار می‌دهد که بتوانیم جورچین بزرگ زندگی با هم را بسازیم. بنا بر این است که تمدن بیش و پیش از آنکه برای شکل‌دادن طراحی شده باشد، برای هر قدم نو‌رسیده‌ای جا باز می‌کند و نقش می‌دهد.

البته هسته اصلی آنچه مطلوب است، در قلب‌ها و جان‌های شماری از رهبران و آدم‌های طراح حتما موجود است؛ اما آن‌ها به مرور کسانی را می‌سازند که ضمن حمل بخشی از ایده آن‌ها توانایی راهبردی نقش‌دادن به دیگری را نیز دارند و البته در اینجا باز‌کردن و نقش‌دادن در کوره محبت که خورشید اصلی اجتماع است، به مرور آدم‌ها شکل هم می‌گیرند و با هم آن جورچین شکوهمند و بزرگ را می‌سازند.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->