مواضع متناقض مقامات انگلیس درباره حکم بازداشت نتانیاهو آیا توافق آتش بس در لبنان نزدیک است؟ مجروح شدن ۲ شهروند غیرنظامی در حمله هوایی رژیم صهیونیستی به حمص حمله هوایی رژیم صهیونیستی به چند پل در حومه حمص سوریه روسیه: آمریکا با وتوی قطعنامه آتش بس غزه در جهان منزوی می‌شود اردوغان: به حمایت از برادرانمان در فلسطین ادامه می‌دهیم وزیر اقتصاد: مصمم به ایفای تعهدات خود در قبال بانک توسعه اسلامی هستیم فرمانده تیپ گولانی ارتش رژیم صهیونیستی خانه نشین شد مخبر: دولت‌ها چاره‌ای جز کوچک شدن ندارند تداوم حملات هوایی رژیم صهیونیستی به ضاحیه بیروت (۵ آذر ۱۴۰۳) رسانه آمریکایی: تل‌آویو و بیروت در مورد شروط آتش‌بس به توافق رسیده‌اند عراقچی: جامعه بین‌المللی نگذارد تجاوز رژیم صهیونیستی به امری عادی تبدیل شود تحرکات مشکوک نظامیان آمریکا در شرق سوریه (۵ آذر ۱۴۰۳) پزشکیان: باید با مردم در زمینه اصلاحات اقتصادی ضروری صحبت کنیم سی ان ان مدعی موافقت نتانیاهو با توافق آتش‌بس در لبنان شد تدابیر بغداد برای جلوگیری از هرگونه تجاوز احتمالی اسرائیل به عراق شیخ الازهر: اسرائیل در غزه در حال نسل‌کشی زیر نام متون مذهبی تورات است جزئیات بزرگترین بسته تحریم‌های انگلیس علیه نفتکش‌های روسیه دیوان لاهه از کشور‌ها خواست برای بازداشت نتانیاهو و گالانت همکاری کنند لوموند فرانسه: اروپا در فکر اعزام سرباز به اوکراین است گفت‌وگوی چهره‌به‌چهره فرماندار مشهد با همشهریان | پیگیری مطالبه‌های ۱۴۳ نفر در برنامه «دوشنبه‌های ملاقات مردمی» عراقچی وارد لیسبون پرتغال شد (۵ آذر ۱۴۰۳) + فیلم سخنگوی دولت: شاخص دولت عملکرد مثبت و شایسته‌گزینی است تمجید رئیس ستاد کل نیروهای مسلح از توانمندی‌های نیروی دریایی ارتش وزیر خارجه لبنان اجرای قطعنامه ۱۷۰۱ را دروازه برقراری ثبات دانست دریادار ایرانی: در تأمین تجهیزات نیروی دریایی خودکفا هستیم رئیس جدید پلیس امنیت عمومی فراجا منصوب شد (۵ آذر ۱۴۰۳) اجلاس وزرای خارجه کشور‌های عضو اکو ۱۲ و ۱۳ آذرماه ۱۴۰۳ در مشهد برگزار خواهد شد + فیلم
سرخط خبرها

نقش‌دادن یا شکل‌دادن؟ مسئله این است

  • کد خبر: ۱۳۹۴۷۰
  • ۲۱ آذر ۱۴۰۱ - ۱۱:۵۵
نقش‌دادن یا شکل‌دادن؟ مسئله این است
اگر انسان را به‌مثابه یک امر محقق‌شده و تمام‌شده در نظر بگیریم، هیچ جامعه‌ای در عالم واقع نمی‌توان ساخت.

چگونه می‌توان تمدن ساخت؟ هر انسانی جهان جداگانه‌ای است و لحظه‌به‌لحظه هم در حال شکل‌عوض‌کردن است. درونیات ما بسیار بیشتر از ظاهر ما تغییر می‌کنند و انسان‌ها همچون توده‌های متراکم ابر‌ها از نژاد‌ها و رنگ‌ها و عقیده‌های مختلف با هم درمی‌آمیزند و اجتماع را می‌سازند و همین اجتماع باز آن‌ها را می‌سازد. نگاه ما به انسان مقدمه مهمی است که تعیین می‌کند آیا ما می‌توانیم جامعه و تمدن بسازیم یا نه.

اگر انسان را به‌مثابه یک امر محقق‌شده و تمام‌شده در نظر بگیریم، هیچ جامعه‌ای در عالم واقع نمی‌توان ساخت. آیا موجوداتی با این‌همه هوش و حاشیه و حساسیت و مسئله و دغدغه که هر یک به‌تن‌هایی شکل کامل خود را یافته‌ا ند و تمام شده‌اند، می‌توانند با هم بیامیزند؟ تمدن، نتیجه جمع‌بستن درست نقص‌های انسانی است. جامعه را ما با توانایی‌هایمان می‌سازیم و با آنچه هستیم؛ اما بخشی از این امکان را نیستی‌ها و نقص‌هایمان برای ما فراهم می‌کنند. در حوزه کسب‌و‌کار و معاش اگر مثلا من همه فوت‌و‌فن‌های مورد‌نیاز زندگی خویش را بلد باشم، چه نیازی به دیگری دارم؟

این را هر کودکی می‌داند که بابا نان داد، اما نان را از نانوا می‌گیرد و می‌آورد. جا‌های خالی به‌همان اندازه امکانات موجود مهم‌اند و این‌گونه است که می‌توان گفت ما به‌خاطر نداشته‌ها و نقص‌هایمان به هم روی می‌آوریم. تمدن این‌گونه ساخته می‌شود. انسان بی‌نهایت امکان و توانایی دارد و از‌این‌نظر یکی از موجودات خاص هستی است؛ اما به‌تناسب همین امکان و قابلیت بی‌نهایت هم نقص و نیاز دارد و این‌همه نقص و نیاز دقیقا همان لحظات و نقاطی هستند که آمیزش و همکاری او را با دیگری ممکن می‌کنند.

تمدن، حاصل توجه هم‌زمان ما به داشته‌ها و توانایی‌ها و نیز ناتوانی‌ها و نقایصمان است. در فرایند تمدن‌سازی، ما نباید آدم‌های هم‌شکل باشیم تا بتوانیم با هم یک کل منسجم را بسازیم و یک مجموعه زنده و پویا را شکل بدهیم. شاید این موضوعات وقتی گفته می‌شوند، بدیهی به نظر برسند؛ اما در واقعیت ما دچار جهل مرکب هستیم و نمی‌دانیم که چه می‌خواهیم. تمدنی که ما می‌خواهیم، حاصل جمع همکاری بسیاری از آدم‌های ایده‌آل و مطلوب ما با هم نیست.

تمدن مطلوب ما نتیجه همکاری انسان‌های تمام‌و‌کامل ما با هم نیست. تمدن مطلوب ما نتیجه‌داشتن یک نگرش مشترک بین ما آدم‌های معمولی است. رؤیا و آرمانی که داریم، ما را در مسیری قرار می‌دهد که بتوانیم جورچین بزرگ زندگی با هم را بسازیم. بنا بر این است که تمدن بیش و پیش از آنکه برای شکل‌دادن طراحی شده باشد، برای هر قدم نو‌رسیده‌ای جا باز می‌کند و نقش می‌دهد.

البته هسته اصلی آنچه مطلوب است، در قلب‌ها و جان‌های شماری از رهبران و آدم‌های طراح حتما موجود است؛ اما آن‌ها به مرور کسانی را می‌سازند که ضمن حمل بخشی از ایده آن‌ها توانایی راهبردی نقش‌دادن به دیگری را نیز دارند و البته در اینجا باز‌کردن و نقش‌دادن در کوره محبت که خورشید اصلی اجتماع است، به مرور آدم‌ها شکل هم می‌گیرند و با هم آن جورچین شکوهمند و بزرگ را می‌سازند.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->