دردسرهای اورژانس فارابی
محمدحسین تقوی گیلانی
روزنامه‌نگار قدیمی و فعال فرهنگی خیابان پیروزی
نخست اینکه مشکل آن‌چنانی نبود که نتوان چاره‌اندیشی کرد، اما بعضی اتفاقات را تا‌تر و تازه هستند و بیات نشده‌اند باید نوشت تا شاید نتیجه‌بخش شوند!
ماجرا این است که دوشنبه پیش از ظهر ۱۱آذر برابر با ۲دسامبر ضربه‌ای بر ساق پایم وارد شد که پس از چند ساعت وَرَم زیاد و درد و خون‌مُردگی بروز کرد که مرا ترساند و به خود گفتم: «نکند قلم پایم مویه کرده باشد!» بنابراین ۴بعدازظهر به درمانگاه محل رفتیم. دکتر درمانگاه گفت که باید عکس بگیرید و، چون ما دستگاه عکس‌برداری نداریم بهتر است به اورژانس فارابی بروید که مجهز هستند و رسیدگی می‌کنند؟! من یک پیرمرد هشتاد و دو ساله به همراه همسر هشتاد ساله‌ام به زحمت و بدون وسیله شخصی از رضاشهر خود را به بیمارستان رساندیم، ولی پس از گذشت سه مرحله تشریفات مشخص می‌شود اورژانس پزشک ندارد و باید شکیبایی نشان دهیم تا پزشک بیاید! نیم‌ساعتی منتظر می‌مانیم و از پزشک خبری نمی‌شود.
به منشی می‌گویم: «مگر اورژانس بی دکتر هم داریم؟» منشی نگاهی کرده و اخم می‌کند و هیچ پاسخی نمی‌دهد البته ما به این اخم‌ها و پاسخ ندادن‌ها عادت کرده‌ایم.
اگر اخمی نباشد و یک وقت خدای ناکرده منشی یا پرستاری لبخندی بزند و جواب درستی بدهد، فکر می‌کنیم در کره دیگری هستیم!
ناچار از نشستن و ماندن چشم‌پوشی کرده و می‌رویم تا جای دیگر و کسی دیگر ویزیت کرده و عکس پایمان را بگیرند. چون بی‌گاه است و پزشکی در کار نیست تا دستور عکس‌برداری بدهد؟! به جایی نمی‌رسیم و دست آخر دست ازپا درازتر و هرچه بادا باد گفته به خانه بازمی‌گردیم تا ببینیم سرانجام چه خواهد بود؟ با این درد اکنون همه‌اش در این فکر هستم که اورژانس بدون دکتر چه نام دارد؟ مگر می‌شود اورژانس بدون دکتر هم داشت! راستش را بخواهید اورژانس بدون تخت و ویلچر دیده بودیم، ولی این یکی نمونه نادر بود!
نکته دوم و دیگر من فقط این پرسش است که اورژانس یعنی چه؟ تاجایی که می‌دانیم اورژانس یک واژه فرانسوی است و در فارسی به واژه (فوریت) برگردانده شده است. این است که به‌ویژه در کار‌های پزشکی باید همه امکانات را درحد توان داشته و رسیدگی فوری شود وکوچک‌ترین دیرکردی در کار نباشد، چراکه لحظه‌ها و ثانیه‌ها در این زمان اهمیت دارند و باید مورد توجه کادر پزشکی قرار بگیرند. به‌ویژه در بیمارستانی که به نام قلب است و اورژانس قلب از مهم‌ترین موارد است.
در آن‌هنگام در اورژانس به‌جز من تنی چند بیمار با همراهان خود نشسته و با نگرانی در انتظار پزشک بودند.
نگرانی‌ای که نمی‌دانم چرا از طرف پزشکان و پرستاران درک نمی‌شود! یعنی انسانیت تا به این حد رو به زوال است!
نکته سوم هم اینکه گفته و نوشته من هرگز شکایت از فرد یا افرادی نیست و فقط می‌خواهم معنای واژه اورژانس را بدانم! بگویم که این رسم اورژانس‌داری نیست!
یزدان یار و یاور همه ما باشد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
