به یاد «زهره فکورصبور» بازیگر صبور سینما و تلویزیون به بهانه سالروز درگذشتش

به گزارش شهرآرانیوز؛ زهره فکورصبور بازیگر سینما و تلویزیون سال گذشته در ۱۱ اسفند ماه دار فانی را وداع گفت. خبر درگذشتش، دردناک و ناگهانی بود و بسیاری از هنرمندان سینما و تلویزیون و همچنین علاقمندان به سریال‌های تلویزیونی را در شوک و سپس سوگ عمیقی فرو بُرد.

کارنامه هنری

وی نخستین بار در تلویزیون فعالیت هنری‌اش را از سال (۱۳۷۷) با مجموعه «روزگار جوانی» آغاز کرد و سال ۱۳۷۸ در ۲۱ سالگی در سریال آژانس دوستی به ایفای نقش پرداخت. گرچه موفقیت این اثر نسبت به آثار شاخص بعدیش مانند سریال دردسر‌های عظیم، بیشتر نبود، اما تجربه خوبی برایش محسوب می‌شود.

زهره فکورصبور سال ۱۳۹۳ در ۳۶ سالگی در سریال دردسر‌های عظیم نقش مهمی بازی کرده است که توانست با مهارت خود، آن نقش و همچنین خودش را میان مخاطبان تلویزیون مطرح کند. او در این سریال با برزو نیک‌نژاد همکاری داشته است. او با بازی در سریال دردسر‌های عظیم تجربه بازیگری موفقی برای خود رقم بزند.

او در مدت زمان بازیگری خود، هم در تلویزیون و هم در سینما بازی کرده است.

زهره فکورصبور را باید بیشتر بازیگر تلویزیون بدانیم چرا که ۸۹% آثار وی تلویزیونی و ۱۱% آثارش سینمایی است.

وی در سریال‌های پنچری، دردسر‌های عظیم ۲، دردسر‌های عظیم، دلنوازان، کارآگاهان، آخرین اجرا، گامی در تاریکی، ۲۳ گرم، از نفس افتاده، آدمخوار، ریحانه، کمکم کن، مسافری از هند، آژانس دوستی و روزگار جوانی ریحانه، نرگس و پایتخت و فیلم‌های سینمایی کنسرت روی آب و بگو که رویا نیست بازی کرده است.

حرف های زهره صبورفکور

زهره فکورصبور ساعاتی قبل از درگذشتش، ویدئویی پرسش‌برانگیز از حضور در یک برنامه تلویزیونی را منتشر کرد که در آن گفته بود اگر به گذشته برگردد، اصلا بازیگری را انتخاب نمی‌کند. بسیاری این فیلم را پاسخی به دلیلِ مرگ ناگهانی او دانستند.

در این ویدئو فکورصبور در پاسخ به پرسش مجری برنامه‌ که از او درباره برگشتن به گذشته و انتخاب مجدد بازیگری، پرسیده بود، اظهار کرده بود: «اگر به گذشته برگردم اصلا بازیگر نمی‌شوم. خدا را شکر اتفاقات خوبی هم برایم افتاد. اما از بچگی دنبال زندگی آرام و بی دغدغه بودم.»

وی گفته بود: «اگر هم روزی بچه‌دار شوم هیچ‌وقت اجازه نمی‌دهم وارد این حرفه شود و ترجیح می دهم زندگی عادی داشته باشد.»

او در زمان زنده بودن، مرگش را با این جملات توصیف کرد:‌ «دوست دارم وقتی که می‌میرم در اوج باشم، در اوج تکامل انسانی و معنوی. دوست ندارم وقتی که می‌میرم بعضی آدم‌ها از من ناراحتی به دل گرفته باشند. نوع مردن مهم نیست، فقط دلم نمی‌خواهد زیاد درد بکشم.»

«این روزها و سال‌ها، دیدم نسبت به گذشته‌ها به مرگ خیلی عوض شده، قبل‌ترها می‌ترسیدم. اما الان مرگ را پایان زندگی نمی‌بینم، به نظرم انسان با مرگ کامل می‌شود.»

«روی سنگ قبرم برای کسی که دوستش دارم می‌نویسم: دلم برایت تنگ می‌شود. به امید دیدار.»