دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی: تقویت فرهنگ عمومی راهی برای افزایش هم‌بستگی اجتماعی است فرهنگ عمومی، زیربنای سلامت جامعه است درگذشت «کوئینسی جونز» تهیه‌کننده آثار مایکل جکسون در ۹۱ سالگی تسهیلات تبصره ۱۸ وزارت فرهنگ به چه کسانی تعلق می‌گیرد؟ اکران سیار «آسمان غرب» میلیاردی شد «سعیداسلام‌زاده» مدیر روابط عمومی معاونت هنری شد دلیل تعطیلی برنامه «شیوه» شبکه چهار چه بود؟ نگاهی به مجموعه‌داستان «نیمۀ تاریک ماه» هوشنگ گلشیری نگاهی به ذات سیال «فرهنگ عمومی» و آیین‌نامه‌های بدون ضمانت اجرایی صفحه نخست روزنامه‌های کشور - دوشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۳ «دزدان دریایی کارائیب» جدید بدون حضور جانی دپ پیام رئیس انجمن بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان منتشر شد انتشار نسخه مجازی آلبوم عاشقانه «نوازشگر» چرا «سفره ایرانی» کیانوش عیاری پس از ۲۰ سال هنوز اکران نشده است؟ حکایت آبی که صدراعظم نخورد درباره عکاسی تئاتر که پس از ۷ سال به جشنواره رضوان اضافه شد معرفی چند کتاب برای علاقه ­مندان به یادگیری وزن شعر | آراستن طبع موزون
سرخط خبرها

واجب فراموش شده در ترافیک روزمرگی

  • کد خبر: ۱۵۴۳۲۸
  • ۲۰ اسفند ۱۴۰۱ - ۲۰:۳۴
واجب فراموش شده در ترافیک روزمرگی
چرا به قولی که می‌دهیم عمل نمی‌کنیم؟ چرا همیشه دیر می‌رسیم؟ چرا فکر نمی‌کنیم گاهی طرف مقابل از وقت و کارش زده است تا به قرار ما برسد؟

چند بار سر قرارهایمان به موقع رسیده ایم؟ چند بار قولی داده ایم و به آن عمل کرده ایم؟ چند بار به پیمان‌های مهمی که بسته ایم، پایبند بوده ایم؟ چند آیه و روایت و شعر و ضرب المثل درباره خوش قولی و وفای به عهد شنیده ایم و خوانده ایم؟

خودمان چقدر پایبندیم و دوروبری هایمان چقدر؟ حتما می‌دانیم و شنیده ایم که در سوره مؤمنون یکی از ویژگی‌های مؤمن «و آنان که امانت دارند و به پیمانشان پایبندند»، است.  یا آنجا که می‌گوید: «ای کسانی که ایمان آورده اید! به پیمان‌ها و عهد‌هایی که می‌بندید، وفادار باشید.»

جالب است که بدانیم در نامه امام علی (ع) به مالک اشتر، علاوه بر اینکه می‌گوید حتی در پیمانی که با دشمنت می‌بندی پایبند باش، تعبیری دارد که شگفت انگیز است و ماندگار؛ آنجا که می‌فرماید: «احترام به عهد و پیمان از مهم‌ترین واجب هاست.» اما به راستی چرا امروزه این قدر بدقول شده ایم؟

چرا به قولی که می‌دهیم عمل نمی‌کنیم؟ چرا همیشه دیر می‌رسیم؟ چرا فکر نمی‌کنیم گاهی طرف مقابل از وقت و کارش زده است تا به قرار ما برسد؟ این‌ها را نوشتم تا بگویم این یکی دو هفته عجیب گرفتار بدقولی‌ها شده ام. نقاش ساختمان باید ساعت ۸‌ می‌آمد، با دو ساعت تأخیر ساعت ۱۰ آمد! تعمیرکار پکیج قول داد که ساعت ۹ صبح بیاید،  با ۸ ساعت تأخیر ساعت ۵ عصر آمد. انگار سر قرار نبودن یک عرف زمانه شده است.

هواپیما تأخیر دارد؛ قطار تأخیر دارد، همایش‌ها با یک ساعت تأخیر، گاه بیشتر شروع می‌شود؛ جلسه سر موقع برگزار نمی‌شود؛ مسئول محترم یک ساعت بعد از همایش تشریف می‌آورد و از این قبیل بدعهدی‌ها و نقض پیمان‌ها فراوان داریم. کجای کار می‌لنگد؟ به گمان من بهانه ترافیک و امثال آن دیگر نخ نما شده است.

مشکل بر‌ می‌گردد به نداشتن انضباط کاری و بی تعهدی به اصل حرمت «قرار» و «عهد» و «پیمان». مشکل بر‌ می‌گردد به اینکه خودمان را در اولویت قرار می‌دهیم تا دیگران را. بیاییم جز آنچه به ندرت و موجه اتفاق می‌افتد، بر عهدمان استوار باشیم و زمان دقیق قرارمان یادمان نرود.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->