تخفیف ۲۰ درصدی رفع نقص خودرو در مشهد + آدرس تعمیرگاه‌های منتخب درباره کوچه «شهیدان خوراکیان‌۲» در مشهد | رونقی که با ساخت یک بیمارستان خارجی شروع شد سهم بانوان در زیست‌بوم فناوری باید به رسمیت شناخته شود ایستگاه استقبال از زائر منطقه ۷ مشهد، باید قبل از ماه صفر تکمیل شود گلایه‌های مردم از خدمات جمعه بازار خودرو مشهد | منتظر تحویل زمین برای توسعه هستیم هوای کلانشهر مشهد بالاخره سالم شد (۱۹ خرداد ۱۴۰۴) ۱۲۵ کیلومتر بهسازی و روکش آسفالت در محور‌های فرعی و اصلی استان خراسان رضوی به احترام مردم کار کنیم نگاهی به وضعیت مجتمع های میان راهی در  خراسان رضوی | کمین مرگ در جاده‌های بی‌سرپناه آغاز جشنواره تخفیف‌های ویژه ایام ولایت ۱۴۰۴ در ۱۳ فروشگاه منتخب شهرما در مشهد رغبت‌نداشتن سرمایه‌گذاران به سرمایه‌گذاری در صنعت محصولات لبنی | واحد‌های تولید محصولات لبنی خراسان بی‌علاقه به تولید شیر مدارس بسیج تمام ظرفیت‌های شهرداری مشهد در دهه ولایت ۱۴۰۴ | از فضاآرایی تا تقویت حمل‌ونقل عمومی و خدمات ایمنی اجرای اصلاح الگوی کاشت فضای سبز خیابان کوهسنگی در مشهد برنامه پرواز‌های بازگشت زائران حج تمتع خراسان‌‌های رضوی و شمالی به مشهد + جدول زمانی روایتی کوتاه از تاریخ دوچرخه در مشهد به بهانه روز جهانی آن | گشتن با مرکب شیطان در شهر! سرای عزیزاله‌اف، بهشت ارزان‌قیمت‌ها شتاب در تکمیل ایستگاه‌های کلیدی مترو مشهد | قلندرشریف: ایستگاه میدان بسیج در موعد مقرر به بهره‌برداری می‌رسد بهره‌برداری از «ایوان سلام» در پایانه مسافربری مشهد تا شهریور ۱۴۰۴ آرامگاه پیر مشهد | نگاهی به تغییرات مقبره «پیر پالان‌دوز» گلایه برخی ساکنان خیابان قرنی  ۴۱  مشهد از وضعیت نامناسب پارک زیتون
سرخط خبرها

علاف‌های ته خیابان

  • کد خبر: ۱۶۰۸۵۳
  • ۰۷ ارديبهشت ۱۴۰۲ - ۱۶:۰۲
علاف‌های ته خیابان
علافی، پیشه پیوسته کشاورزی است. تا همین دهه‌های معاصر هم، همه برزیگران دشت‌های پایین دست و بالادست، کشاورزان آب «نهر خیابان»، هر چه می‌کاشته اند را صاف می‌آورده اند اینجا.

از «پنجراه پایین خیابان» که رد می‌شوی این طرف و می‌افتی توی مسیری که صاف می‌رود سمت «مصلا»، انگار تاریخ، از مدار روزگار معاصر می‌چرخد و می‌افتد به روزگار‌هایی که خیلی از زمانشان گذشته است.

اگر آسفالت خیابان‌ها را ندید بگیریم و رفت و آمد ماشین‌ها را و درعوض به جایش، چندتایی شتر و اسب و استر بگذاریم، منظره پنجراه پایین خیابان با چند سده قبلش، مو نمی‌زند. همان آدم‌ها با همان پیشه کهن.

«علاف»‌های ته خیابان انگار همیشه همان جا بوده اند، نزدیک باروی شهر.

جایی که قافله‌ها برای شتر‌ها و اسب و استرهایشان، آذوقه و علیق می‌خواسته اند. آن همه کاروانسرا که هنوز هم از خیلی هایشان می‌شود نشانه‌هایی پیدا کرد. حتما همه سال پر بوده اند از قافله‌هایی که از راه‌های دور و نزدیک به زیارت آمده بود ند. آن همه حیوان بارکش، خوراکی‌هایی می‌خواسته اند تا توبره شان را پر کند و شکمشان را سیر.

نه فقط آن‌ها که خیلی از آدم‌ها هم بار و بنشن خانه و خانواده شان را از همین جا می‌خریده اند و البته که هنوز هم می‌خرند.

علافی، پیشه پیوسته کشاورزی است. تا همین دهه‌های معاصر هم، همه برزیگران دشت‌های پایین دست و بالادست، کشاورزان آب «نهر خیابان»، هر چه می‌کاشته اند را صاف می‌آورده اند اینجا.

اول چوب خطشان را صاف می‌کرده اند و بعد، باقی مانده پول گندم و جو و کاه و کلش و نخود و لوبیا را به جیب می‌زده اند و می‌رفته اند پی زندگی شان. در علافی‌های ته خیابان هنوز هم می‌شود همه جور دانه خوراکی را پیدا کرد.

می‌خواهد خوراک آدم‌ها باشد یا خوراک حیواناتشان؛ از «گاوَرس» و «گاودانه» بگیرید تا «مولی» و «ماشَک»؛ از «نخود سیاه» تا «لوبیای عروس»؛ از «جو دوسر» تا «باقالی» و «دال عدس»؛ بماند که حالا البته حرفه فروش دارو‌های گیاهی هم به علافی، اضافه شده است. سرا‌ها و سراچه‌های پنجراه پایین خیابان، حالا مرکز فروش گیاهان دارویی هم هست.

هنوز هم از سر خیابان، از جایی که آدم‌ها در فضای آفتاب گیر «پل پنجراه» آفتاب می‌گیرند، تا بعد از «میدان عدالت»، در همه سرا‌ها و سراچه ها، همه تیمچه‌ها و کاروانسرا‌ها می‌شود مغازه‌های تنگ و تاریکی را دید که حتی حالا در روزگار ماشین و پیتزا، باز هم بازارشان پررونق است.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->