آیین اختتامیه چهارمین اجلاس ملی مهدویت و انقلاب اسلامی برگزار شد | مفاهیم مهدوی در کتب درسی گنجانده می‌شود آیت‌الله علم‌الهدی: باید مهدویت در جامعه پررنگ‌تر باشد | مقاومت، بهترین سلاح تولید امید مهدوی است نسخه خطی مصحف الرضا(ع)؛ جزوه کلام‌الله منسوب به‌خط حضرت رضا(ع) بازنشر شد تقویت اخوت ایمانی و ائتلاف قلبی جامعه، راهبرد ائمه جمعه باشد | تفرقه‌افکنی و عداوت‌آفرینی در نماز جمعه جایی ندارد جشنواره ملی جنات با هدف ارتقای جایگاه تبلیغ برگزار می‌شود مدیر تشریفات دفتر رهبر معظم انقلاب: حوزوی‌ها در جهاد تبیین جدی عمل کنند «نوسرباز»؛ پویشی ملی با هدف تربیت نسل مهدوی وزیر علوم: دانشجویان در سفر عمره به درک مفاهیم قرآن بپردازند «بنیاد قرآنیان اسوه» به دنبال اقدامات تحولی در حوزه قرائت قرآن کشور است اختتامیه چهارمین دوره مسابقات مدیحه خوانی کوثر محبت در مشهد برگزار شد قناعت؛ ضمانت آرامش و نشاط خانواده راه‌های انس و ارتباط هر چه بیشتر با امام زمان (عج) | محبت خود را با عمل اثبات کنید استقبال ویژه سرخسی‌ها از تولیت آستان قدس رضوی (۱۸ بهمن ۱۴۰۳) + فیلم دین‌گریزی برخی از جوانان ربطی به حکومت دینی ندارد مستند «سلوک سیّدِ پارسا» روی آنتن شبکه چهار می‌رود ۱۱۰ مبلغ به بقاع متبرکه سراسر کشور در ایام دهه فجر اعزام شدند دومین اجلاس مجمع خطبای خراسان برگزار شد (۱۷ بهمن ۱۴۰) امامزادگان باید منبع معادشناسی باشند جزئیات ثبت نام عمره ماه مبارک رمضان در استان خراسان رضوی
سرخط خبرها

حرم، خانه مشهدی‌ها

  • کد خبر: ۱۶۵۹۵۵
  • ۰۴ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۵:۳۳
حرم، خانه مشهدی‌ها
درباره جایی که آخر همه خیابان های شلوغ مشهد است.

مشهد شهر بزرگی است. حسابی هم بزرگ، اما اصلا جغرافیای پیچیده‌ای ندارد. آخر همه خیابان‌های اصلی شهر به یک جا ختم می‌شود. توی هر کدام از این خیابان‌های شلوغ که بیفتی. می‌دانی آخرش سیل ماشین‌ها و آدم ها، تو را به دریایی می‌رساند که امن‌ترین و آرام‌ترین دریای دنیاست. حرم. -اجازه بدهید با همین نام آشنای صمیمی بخوانمش. بی هیچ واژه‌ای که رنگی از تکلف و تصنع در آن باشد- خانه اول ما مشهدی هاست.

جایی که در آن بزرگ می‌شویم، قد می‌کشیم، می‌بالیم، زندگی می‌کنیم و می‌میریم. ما مشهدی ها، هر کداممان هزار و یک خاطره داریم که جایی در همین جغرافیای امن و آرام اتفاق افتاده است، از خاطره‌های محو کودکی تا خاطره‌های سوزان جوانی و احتمالا خاطره‌های حسرت بار کهن سالی.

هر کداممان، احتمالا اولین بار حرم را وقتی دیده ایم که در آغوش گرم مادر بوده ایم، یا وقتی دستمان، در دست‌های زمخت پدر بوده است، بعد نشانی حرم را یاد گرفته ایم. یاد گرفته ایم چطور از هرکجای شهر، راه بیفتیم و به حرم برسیم. یاد گرفته ایم کدام اتوبوس را سوار بشویم تا در ایستگاه آخرش، پیاده شویم و بدانیم همان جایی هستیم که باید باشیم.

ما مشهدی‌ها همه مان، اهل حرمیم، حتی اگر زندگی و گیر و گورهایش نگذارد آن قدر‌ها که دلمان می‌خواهد در هوای حرم نفس بکشیم و صدای زیارت نامه خواندنمان در همهمه گنگ مناجات‌ها گم بشود، جایی در دل مقرنس‌ها و اسلیمی ها، در دل آینه‌های هزار تکه. ما مشهدی‌ها همیشه اهل حرمیم، در تمام روز‌های شاد و در تمام روز‌های غم بار. ما همیشه در حرم زندگی می‌کنیم، حتی اگر روز‌ها و روز‌ها نتوانیم به زیارت بیاییم.

ما همیشه همین جاییم. سرانجام هم یک روز وقتی گرم زندگی هستیم، برای آخرین بار، چشممان به گنبد طلا می‌افتد، برای آخرین بار در فلکه آب، در همهمه آدم‌ها و ماشین‌ها دستمان را روی سینه می‌گذاریم و سر خم می‌کنیم، برای آخرین بار امین ا... می‌خوانیم و برای آخرین بار کتاب زیارت نامه را می‌گذاریم در قفسه اش و مهر نماز را می‌اندازیم توی جامهری... و بعد از آن، مثل خاطره‌ای محو گم می‌شویم در آبی فیروزه‌ای کاشی‌ها و در هندسه شلوغ مقرنس ها، در خمیدگی دل پذیر طاقی، و باز برای همیشه هــمــین جــــا می‌مانیم.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->