آغاز جشن بزرگ خانوادگی امام رضایی‌ها در مشهد | شادمانی زائران و مجاوران در شام میلاد امام مهربانی‌ها رئیس هیئت داوران جشنواره ملی ایده پردازی سقاخونه: امیدواریم این رویداد در سال‌های آینده تداوم داشته باشد | راهیابی ۲۶ ایده به مرحله نهایی ویدئو | تشرف زائران پیاده شهرستان علی آباد استان گلستان به حرم مطهر رضوی آغاز به کار اجلاسیه بین‌المللی پنجمین کنگره جهانی حضرت رضا(ع) در مشهد مقدس ویدئو | به امید آمده‌ام ۲ روایت از  گره‌هایی که سبب ایمان به عنایت امام  رئوف(ع) شد| خوشا دردی که  درمانش تو باشی پخت و توزیع روزانه ۷ هزار نان نذری به زائران رضوی | پخت نان در بهشت رضوی + فیلم ارسال ۲۱۳۹ اثر به دوازدهمین جشنواره بین‌المللی عکس رضوی تولیت آستان قدس رضوی: جامعه اگر کرامت داشته باشد، ذلت و حقارت را نمی‌پذیرد اجرای ۱۴ طرح بنیاد کرامت رضوی با هزینه ۱۰۰ میلیارد تومان در کشور معاون شهردار مشهد: هم‌زمان با دهه کرامت، نورپردازی‌های ۶۰ محور شاخص شهری سبز‌رنگ شد دوندگان جاده ولایت به حرم مطهر رضوی رسیدند مروری بر تاثیر زیارت امام‌رضا (ع) بر زائر | برکات دیداری عاشقانه گفتگو با احمد صدری، دبیر ششمین دوره جشنواره ملی «آوا‌ها و نوا‌های رضوی» | آوا‌ها و نوا‌های رضوی در قلب مردم جریان دارد با رسانه می‌توانیم معارف اهل بیت(ع) را احیا کنیم
خبر فوری

حرم، خانه مشهدی‌ها

  • کد خبر: ۱۶۵۹۵۵
  • ۰۴ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۵:۳۳
حرم، خانه مشهدی‌ها
درباره جایی که آخر همه خیابان های شلوغ مشهد است.

مشهد شهر بزرگی است. حسابی هم بزرگ، اما اصلا جغرافیای پیچیده‌ای ندارد. آخر همه خیابان‌های اصلی شهر به یک جا ختم می‌شود. توی هر کدام از این خیابان‌های شلوغ که بیفتی. می‌دانی آخرش سیل ماشین‌ها و آدم ها، تو را به دریایی می‌رساند که امن‌ترین و آرام‌ترین دریای دنیاست. حرم. -اجازه بدهید با همین نام آشنای صمیمی بخوانمش. بی هیچ واژه‌ای که رنگی از تکلف و تصنع در آن باشد- خانه اول ما مشهدی هاست.

جایی که در آن بزرگ می‌شویم، قد می‌کشیم، می‌بالیم، زندگی می‌کنیم و می‌میریم. ما مشهدی ها، هر کداممان هزار و یک خاطره داریم که جایی در همین جغرافیای امن و آرام اتفاق افتاده است، از خاطره‌های محو کودکی تا خاطره‌های سوزان جوانی و احتمالا خاطره‌های حسرت بار کهن سالی.

هر کداممان، احتمالا اولین بار حرم را وقتی دیده ایم که در آغوش گرم مادر بوده ایم، یا وقتی دستمان، در دست‌های زمخت پدر بوده است، بعد نشانی حرم را یاد گرفته ایم. یاد گرفته ایم چطور از هرکجای شهر، راه بیفتیم و به حرم برسیم. یاد گرفته ایم کدام اتوبوس را سوار بشویم تا در ایستگاه آخرش، پیاده شویم و بدانیم همان جایی هستیم که باید باشیم.

ما مشهدی‌ها همه مان، اهل حرمیم، حتی اگر زندگی و گیر و گورهایش نگذارد آن قدر‌ها که دلمان می‌خواهد در هوای حرم نفس بکشیم و صدای زیارت نامه خواندنمان در همهمه گنگ مناجات‌ها گم بشود، جایی در دل مقرنس‌ها و اسلیمی ها، در دل آینه‌های هزار تکه. ما مشهدی‌ها همیشه اهل حرمیم، در تمام روز‌های شاد و در تمام روز‌های غم بار. ما همیشه در حرم زندگی می‌کنیم، حتی اگر روز‌ها و روز‌ها نتوانیم به زیارت بیاییم.

ما همیشه همین جاییم. سرانجام هم یک روز وقتی گرم زندگی هستیم، برای آخرین بار، چشممان به گنبد طلا می‌افتد، برای آخرین بار در فلکه آب، در همهمه آدم‌ها و ماشین‌ها دستمان را روی سینه می‌گذاریم و سر خم می‌کنیم، برای آخرین بار امین ا... می‌خوانیم و برای آخرین بار کتاب زیارت نامه را می‌گذاریم در قفسه اش و مهر نماز را می‌اندازیم توی جامهری... و بعد از آن، مثل خاطره‌ای محو گم می‌شویم در آبی فیروزه‌ای کاشی‌ها و در هندسه شلوغ مقرنس ها، در خمیدگی دل پذیر طاقی، و باز برای همیشه هــمــین جــــا می‌مانیم.

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
تست آنلاین کرونا
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} {*End Google Analytics Code*}