ما به محرم و عزاداریهای آن نیاز داریم؛ چون از ازل، خداوند، ما انسانها را به نحوی آفریده است که عشق به حسین (ع) با داغ شهادت ایشان در دل انسان نهادینه شده و از یاد رفتنی و سردشدنی نیست و شما این را در احساساتی که مردم از خودشان بروز میدهند، شاهد هستید.
روز عاشورا به ظاهر چند ساعتی بیشتر نبود؛ اما امام حسین (ع) و اصحابشان توانستند دین اسلام را در همان زمان کوتاه به زیباترین شکل ممکن به جهانیان معرفی کنند.
یعنی اگر ما بخواهیم اسلام مجسم را نظاره کنیم، عاشورا آن را در زیباترین شکل ممکن به ما ارائه خواهد کرد؛ یعنی هم ایمان اسلامی، هم اخلاق اسلامی و هم احکام اسلامی به نمایش گذاشته شده است.
نکته دیگر این است که در عاشورا منِ واقعی انسان به تصویر کشیده است و منِ واقعی انسان همان چیزی است که انسان را از حیوانات جدا کرده و خلیفه خدا در زمین میکند و به عبارتی انسان را تا مرز اشرف مخلوقات بالا میبرد.
نکته دوم عزاداری است. ما نمیخواهیم از یک حادثه عجیبی که رخ داده است، به راحتی عبور کنیم. در واقع اگر وحشی گریهای بنی امیه در واقعه کربلا نبود، عاشورا عید شیعیان بود؛ بنابراین وحشی گریهایی که نسبت به امام حسین (ع) و اهل بیت ایشان صورت گرفته، دل هر انسانی را میسوزاند و در نتیجه جریحه دار شدن عواطف، اشک ریختن بر این عزا و مصیبت را شاهد هستیم.
اگر نیک بنگریم، این حسین نیست که به گریه ما نیاز دارد؛ بلکه این ما هستیم که محتاج گریه بر حسینیم. به این معنا که وقتی ما گریه میکنیم، اشک ما با احساسات پاک امام حسین (ع) آمیخته میشود و از طریق همین عزاداری ها، سینه زنی ها، نوحه خواندنها و گریه کردنها با امام حسین (ع) ارتباط برقرار میکنیم؛ لذا این عزاداریها رمز و رازی دارد که به راحتی نمیتوان از آن رد شد.
ازطرف دیگر وقتی دنیا میبیند که یک جمعیت شیعه در یک تاریخ مشخص و در مورد یک موضوع مشخص، این جوری عزاداری میکند، سؤال ایجاد میشود که چرا و بابت چه موضوعی است؟ همین باعث میشود که داستان کربلا بیشتر شناسانده شود.
به عنوان مثال درباره اربعین ببینید که این راهپیمایی چقدر تعجبها را برانگیخته که مگر در اربعین چه اتفاقی افتاده و چه شده است؟ وقتی سؤال ایجاد شد، دنبال پاسخ میگردند و در این پاسخها خیلی از مسائل روشن خواهد شد.
به هرحال انسان به صورت فطری حق خواه و ستم ستیز است و ماجرای تسلیم نشدن امام حسین (ع) که حق مطلق است، برای انسانهای آزاده کشش دارد و با فطرت انسان مأنوس است. خلاصه مطلب عزاداری بر امام حسین (ع) پیامهایی دارد که زمان نمیشناسد و ما به این پیامها نیاز داریم.