ماجرای لبخند بهروز افخمی در صحنه قتل داریوش مهرجویی+ فیلم
دو روز پیش که بهروز افخمی هم‌زمان با بازسازی صحنه قتل داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدی فر، در محل وقوع قتل حضور یافت، با لبخندی که هنگام پاسخ دادن به سؤال خبرنگار مقابلش بر لب آورد، سوژه نقد‌های بسیار و واکنش‌های تندی شد.
به گزارش شهرآرانیوز، ماجرا از این قرار است که بهروز افخمی که به گفته خودش با انگیزه نوشتن یک داستان جنایی هیچکاکی در صحنه قتل داریوش حضور یافته بود، هنگام پاسخ دادن به سؤال خبرنگاران لبخندی بر لبش نشست که پس از انتشار ویدیوی آن با نقد‌های جدی روبه‌رو شد و حتی برخی این لبخند را «کاسبی افخمی از قتل مهرجویی» تعبیر کرده‌اند.
مسئله این است که مخاطبان این ویدیو انتظار نداشتند بهروز افخمی که در یکی از فجیع‌ترین صحنه‌های قتل، مربوط به یکی از مهم‌ترین آدم‌های سینمای ایران حاضر شده است، پیش از ابراز همدردی و تأسف، با اشتیاق از ایده‌اش برای تبدیل داستان قتل داریوش مهرجویی و همسرش به یک قصه هیچکاکی حرف بزند و این اشتیاق لبخندی شود و بر لبانش بنشیند!
در کنار واکنش‌های منفی فراوانی که در فضای مجازی به این ویدیو نشان داده شد، برخی از بازیگران هم نتوانستند این درد را در خود التیام بخشند و با انتشار مطالبی در فضای مجازی به این ماجرا واکنش نشان دادند.
شروع این واکنش‌ها با هانیه توسلی بود که در این‌باره یک استوری منتشر کرد و خیلی هم وایرال شد.
پس از آن پرویز پرستویی با انتشار یک پست جنجالی نسبت به حرف‌های افخمی واکنش نشان داد.
او در این پست نوشت: نه برای از دست دادن و قتل آقای مهرجویی و همسرش، بلکه به این فکر افتاده تا قصه‌ای جنایی بنویسد به سبک هیچکاک! با لبی خندان! اصلاً هم خبر نداشته که پلیس با متهمان برای بازسازی صحنه قتل آمده! عجبا! دقت کنید آقای افخمی تمام مدت لبخند به لب دارد و شاد. چه قصه جنایی بشه این جنایت! دونفر غرقه به خون، سلاخی شده و یک نفر به فکر قصه نوشتن جنایی به سبک هیچکاک! با لبی خندان! آقای افخمی همیشه به موقع می‌رسد و می‌خواهد کاری بسازد کارستان، ولی متأسفانه هیچ‌وقت هم موفق نمی‌شود. آقای افخمی لطفاً به سبک هیچکاک قصه ننویسید وتن هیچکاک را در قبر نلرزانید.
با همه این‌ها این نکته را نمی‌توان نادیده گرفت که حضور یک نویسنده و کارگردان، فارغ از درست یا غلط بودن این انتخاب، برای ثبت این واقعه فرصت خوبی است.
با این حال اینکه لبخند بهروز افخمی چه معنایی داشته، در چه شرایطی بر لبش نشسته است، قصد اولیه او از حضورش در این صحنه جنایی بیشتر حس همدردی بوده یا آن‌طور که خودش در روی خبرنگاران نگاه کرد و گفت، انگیزه نوشتن یک داستان جنایی بوده، نیاز به قضاوت دارد. درست و غلطش را هم خودش باید پاسخ بدهد. اما فارغ از همه این قضاوت‌های درست یا غلط یک نکته است که بهروز افخمی می‌توانست با رعایت آن خودش را از خطر همه این حرف و حدیث‌ها نجات دهد؛ اینکه آقای افخمی بداند هر رفتاری زمانی دارد.
در حقیقت دلگیری مردم بیشتر از لبخند بی موقع بهروز افخمی بود و شاید اصلاً به این کاری نداشتند که که غم و ناراحتی که جایش در کلام و چهره او خالی است، در دلش هم جایی دارد یا نه!
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
