لطفا برکنارش نکنید! «شیگرو ایشیبا» نخست‌وزیر ژاپن استعفا داد یک نماینده مجلس: اگر خانم صادق با هزینه شخصی به سفر رفته است چرا پول بازگردانده شده است؟ سفیر چین در تهران: پکن مخالف زورگویی و تحریم‌های غیرقانونی علیه ایران است | ترجیح می‌دهیم اضافه کاری کنیم تا ایرانی‌ها در صف ویزا نمانند رئیس پلیس راهور فراجا: خطای صدور جرائم رانندگی نزدیک به صفر شده است | ارقام پلاک خودروها احتمالاً لاتین شود سید عمار حکیم در دیدار با صادق لاریجانی درباره همکاری‌های دوجانبه و تحولات منطقه رایزنی کرد یادداشت عراقچی در گاردین: اروپا باید برای موفقیت دیپلماسی زمان و فضای لازم را ایجاد کند انتقاد رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس از نحوه واگذاری سهام فولاد مبارکه، سایپا و ایران‌خودرو سرمایه اجتماعی قربانی رویه‌های اداری رئیس پلیس راهور فراجا: قانون صدور گواهینامه موتورسیکلت برای بانوان باید اصلاح شود + ویدئو عراقچی: وزارت امور خارجه پیوست سیاست خارجی برای هر منطقه آزاد را تدوین می‌کند وزیر امور خارجه: تهدید به توسل به زور علیه کشورها خطری واضح برای صلح و امنیت بین‌المللی است نایب رئیس مجلس: پزشکیان به زودی به مجلس می‌رود ۳۵۵ گلوله بر پیکر دختر ۵ ساله غزه | فیلم «صدای هند رجب» به جشنواره ونیز رفت یک مقام روس: آمریکا و تروئیکای اروپا برنامه هسته‌ای ایران را سیاسی کرده‌اند سازوکار خدمت وظیفه ورزشکاران در باشگاه‌های ورزشی تعیین شد راهکارهای مجلس برای رفع مشکل پرداخت حق پخش تلویزیونی چیست؟ قالیباف: افزایش قیمت کالا‌های اساسی نشان دهنده ناکارآمدی سیاست‌های فعلی در کنترل تورم و تامین نیاز‌های ضروری است قطع برق تمامی سامانه‌های نظارتی اسرائیل در مرز با اردن را ۱۲ ساعت از کار انداخت مقام لبنانی:‌ رئیس جمهور و نخست وزیر در تصمیم اشتباه دولت تجدید نظر کنند حمله عربستان سعودی به یمن + جزئیات کامل (۱۵ شهریور ۱۴۰۴) هشدار مقام حزب‌الله نسبت به وقوع سونامی انسانی در لبنان آیا همسر ماکرون، رئیس جمهور فرانسه یک مرد بوده است؟ سردار غیاثی: اتحاد امت اسلامی، کلید تعالی ایران اسلامی است دور سوم مذاکرات فنی ایران و آژانس در وین برگزار شد (۱۵ شهریور ۱۴۰۴) انفجار در خیبرپختونخواه پاکستان؛ یک نفر کشته و چندین تن زخمی شدند امارات اظهارات نتانیاهو در مورد آوارگی فلسطینی‌ها را محکوم کرد
سرخط خبرها

افغانستان مظلوم

  • کد خبر: ۲۰۶۰۴
  • ۲۱ اسفند ۱۳۹۸ - ۱۰:۰۳
افغانستان مظلوم
عباس عبدی رئیس انجمن صنفی روزنامه‌نگاران
‌نمی‌دانم اگر یک افغانستانی بودم و می‌دیدم که دولت ایالات متحده در یک کشور دیگر با طالبان مذاکره کرده و سرنوشت کشورم را بدون حضور خودم و دولتم رقم زده است و سپس رئیس‌جمهور آمریکا به‌طور صریح اعلام کرده است که پس از خروج آمریکا، طالبان می‌توانند دوباره به قدرت بازگردند، در این صورت چه احساسی پیدا می‌کردم. احساس نفرت از دیگران یا بیزاری از خود؟ البته ترامپ حرف دیگری هم دارد که درست است. او می‌گوید «هر کشوری باید به وضع خودش برسد. فقط تا مدت معینی می‌توان به دیگران کمک کرد.» صادقانه باید گفت که این گزاره ترامپ را نمی‌توان تخطئه کرد، ولی نباید پرسید که مگر نه اینکه مسئولیت دولت‌ها استمرار دارد؟ اگر جرج بوش به هر دلیلی به افغانستان حمله کرد، مسئولیت اقدام او به عهده رؤسای جمهور و دولت‌های بعدی نیز هست. آیا نباید پاسخ داد که چرا هیچ‌کدام از برنامه‌های ادعایی ایالات متحده درباره افغانستان به مرحله اجرا نرسیده است؟ این ترامپ در آن موارد هیچ مسئولیتی را متوجه خود نمی‌داند؟ آیا مثل برجام رفتار می‌کند و تعهدات رئیس‌جمهور قبلی را نادیده می‌گیرد؟
۱۹ سال پس از حمله به افغانستان که قرار بود دموکراسی را در آن نهادینه کنند، اکنون در شرایطی هستیم که انتخاباتی با میزان اندک مشارکت و نتایج نهایی و رسمی آن پذیرفتنی نیست و مضحک‌ترین وضعیت ممکن رخ داده است و هر ۲ نامزد ریاست‌جمهوری، هم‌زمان با فاصله کوتاهی از یکدیگر، خود را رئیس‌جمهور قانونی نامیدند و سوگند یاد کردند! و جالب اینکه بمب‌گذاری جناح‌های ثالث و احتمالا طالبان یا سایر رقبا، برنامه تحلیف ۲ رئیس‌جمهور را به هم زد! با چنین وضعی که شکاف درون دولت افغانستان به حداکثر رسیده است و با وجود به رسمیت شناخته شدن طالبان و سرانجام کاهش مشارکت عمومی، چه آینده‌ای را برای افغانستان می‌توان تصویر کرد؟
جامعه امروز افغانستان حالت کسی را دارد که از آنجا رانده و از اینجا مانده است. چیز‌هایی را به امید پیدا کردن وضع بهتر از دست داد، و نه‌تن‌ها این وضع را به دست نیاورده است، بلکه آن چیز‌های قبلی را نیز از دست داده است. این نیست مگر محصول دخالت‌های بیگانگان و نیز خوش‌بینی نسبی برخی از فعالان سیاسی که گمان می‌کنند با تکیه بر عوامل و نیرو‌های خارجی می‌توانند تغییرات عمیق داخلی ایجاد کنند. افغانستان و هر جامعه دیگری می‌تواند با کمک دیگران اندکی سریع‌تر حرکت کند، ولی حرکت دائمی و همیشگی باید درون‌زا باشد. ایالات متحده تأکید می‌کند که مطلقا در پی رفاه و آرامش ملت‌های دیگر نیست، مگر به آن اندازه که رفاه دیگران کمک‌حال مردم و دولت آمریکا باشد. در واقع هر دلاری که در کشور‌های دیگر صرف می‌کند، باید به جیب آمریکایی‌ها برگردد و سودش را هم در نظر می‌گیرند. مشکلی که اکنون برای ایالات متحده پیدا شده، این است که هزینه‌های چندهزارمیلیارد دلاری آنان در افغانستان و خسارات جانی و مالی فراوانی که در آنجا متقبل شدند، متناسب با دستاورد‌های این مخارج نیست. از این رو ترامپ نیز منافع آمریکا را مطابق شعار «اول آمریکا» تعریف کرده است و در این شعار جایی برای خیر و آینده افغانستانی‌ها باقی نمی‌ماند. از این رو باید این وضع تراژیک را پایان داد. کشور‌های همسایه به‌ویژه ایران، پاکستان و چین باید کمک کنند که صلح و سازشی پایدار و مبتنی بر سنت افغانستانی در آنجا شکل بگیرد. البته این امر در درجه اول منوط به خواست افغانستانی‌هاست، ولی یک امر مسلم است؛ اینکه وجود کشوری ناآرام و سراسر درگیری همراه با امکانات وسیع قاچاق موادمخدر برای هیچ‌کدام از همسایه‌ها نه‌تن‌ها مناسب نیست، بلکه زیان‌بار است. پس نفع مردم و جامعه ما اقتضا می‌کند که به شکل‌گیری صلح و آرامش در این کشور کمک کنیم.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->