هیچ کس در مشهد حاضر به حمایت از ما نیست
گپ‌وگفت با تنهامشهدی تیم ملی بسکتبال باویلچر که این روزها خود را برای حضور در انتخابی پاراالمپیک آماده می‌کند
مرتضی اخوان - شاید از ناحیه پا فلج باشند، اما دست‌های توانمندشان سقف آسمان را نشانه می‌رود. با هر پرتاب، ۳ امتیاز فراتر از باور به حساب تلاششان واریز می‌شود. آسمان‌خراش‌های بسکتبالباویلچر با آرزوهایشان بر فراز سبد زندگی به پرواز درمی‌آیند. مردان بسکتبالباویلچر ایران نه‌تن‌ها با کسب مدال زرین بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا بلکه با درخشش در بازی‌های جهانی، بار‌ها خود را ثابت کرده اند. دراین‌میان سهم خراسان از ملی‌پوشان تیم ملی این رشته که حالا خودشان را برای مسابقات انتخابی پاراالمپیک ۲۰۲۰ آماده می‌کنند، تنها یک ستاره است؛ ستاره‌ای که سال‌هاست در تیم ملی توپ میزند و در سی‌وچهارسالگی آرزو‌های بزرگی را در سر می‌پروراند. حسن عبدی، تنهاملی‌پوش خراسانی تیم ملی بسکتبالباویلچر، پیش از اعزام به اردوی تیم ملی از وضعیت این رشته ورزشی در ایران، جایگاه خراسان و گرفتاری‌های بسکتبال‌بازی‌کردن روی ویلچر می‌گوید. عبدی روز گذشته به جمع اردونشینان تیم ملی در تهران ملحق شد و تا پنجم مرداد این اردو ادامه دارد.
شروع راه قهرمانی‌ها
او در نخستین روز آذرماه ۱۳۶۴ در چناران به دنیا آمده است، حسن عبدی که حالا پای ثابت اردو‌های تیم ملی و یکی از نفرات اصلی ترکیب مردان حاضر در عرصه ملی است، گفت: پدرم کارگر است و مادرم خانه‌دار. از زمان تحصیل که به‌خاطر شرایط معلولیتم در آسایشگاه فیاض‌بخش ساکن شدم، مسیر زندگی‌ام عوض شد. وی افزود: آسایشگاه فیاض‌بخش یک سالن ورزشی دارد که از قدیم بچه‌ها برای ورزش به سالن می‌رفتند و من هم یواش‌یواش با آن‌ها به سالن می‌رفتم. به‌خاطر شرایط جسمانی، جذب بسکتبالباویلچر شدم و شوخی‌شوخی بسکتبالیست شدم.
مسیر پُرتلاطم تا چهره‌شدن
«از هجده‌سالگی شروع رسمی فعالیت حرفه‌ای در بسکتبالباویلچر را داشتم. ابتدا یکی‌دوسالی برای تیم آسایشگاه بازی کردم و بعد چندسالی به قم رفتم و در تیم ایثار قم بازی کردم.» عبدی مسیر رسیدنش به تیم ملی را این‌گونه تشریح کرد: در ایثار قم یکی‌دو قهرمانی لیگ برتر را تجربه کردم و ۲ دوره هم نایب‌قهرمان شدیم. در تیم آسایشگاه فیاض‌بخش هم نایب‌قهرمانی لیگ برتر را به دست آوردم. عبدی خاطرنشان کرد: از سال ۲۰۱۳ تا امروز در تیم ملی هستم و به‌جز قهرمانی پاراآسیایی جاکارتا که آخرین افتخارم همراه با تیم ملی بوده است، نتایج و افتخارات خوبی را در عرصه ملی به دست آوردیم. یک دوره در مسابقات اقیانوسیه‌آسیا دوم شدیم، در انتخابی جام‌جهانی عنوان هشتم را به دست آوردیم و در پاراالمپیک ریو دهم شدیم. انتخابی جهانی ۲۰۱۷ هم دوم شدیم.
بسکتبالباویلچر؛ جایی در آسمان
وقتی از وضعیت جایگاه بسکتبالباویلچر ایران در عرصه آسیا و جهان پرسیدیم، گفت: خوشبختانه به‌خاطر حضور ورزشکارانمان در لیگ‌های اروپایی از جمله لیگ ترکیه، ایتالیا و آلمان وضعیت خوبی در سطح آسیا و جهان داریم. بسکتبالباویلچر در بین معلولان حکم بازی فوتبال برای افراد سالم را دارد و بینندگان زیادی به این ورزش توجه می‌کنند.
ویلچر‌های دلاری، درد بسکتبالی
عبدی درباره مشکلات این رشته گفت: یکی از مسائل مهم در بسکتبالباویلچر، نبود ابزار با استاندارد‌های جهانی است. هزینه یک ویلچر استاندارد برای مسابقات چیزی حدود ۴ هزار یورو است. وی با اشاره به عمر مفید کار این ویلچر‌ها افزود: یک بسکتبالیست حرفه‌ای باید از ویلچر‌هایی با این هزینه استفاده کند و جالب که هر دوسه‌سال باید ویلچرش را عوض کند. حسن عبدی تصریح کرد: ویلچر‌های مسابقات باید از ویژگی‌هایی مثل استحکام، مانور، سرعت و سبکی خاصی برخوردار باشد؛ بنابراین ویلچر‌های استاندارد خیلی با ویلچر‌های معمولی تفاوت دارد. خیلی از ویلچر‌هایی که در مسابقات داخلی از آن‌ها استفاده می‌شود، کیفیت بین‌المللی لازم را ندارد و نمی‌توان با آن‌ها در مسابقات حاضر شد.
مشهد؛ غول خفته بسکتبالباویلچر
ستاره مشهدی، وضعیت بسکتبالباویلچر خراسان در سطح کشور را این‌گونه تشریح کرد: در ابتدای شروع‌به‌کار بسکتبالباویلچر در ایران، تیم ملی با مشهدی‌ها تعریف می‌شد. به‌خاطر همین، آسایشگاه فیاض‌بخش یکی از قطب‌های بسکتبالباویلچر کشور محسوب می‌شد. در آن سال‌ها بسکتبالباویلچر مشهد همیشه در کشور جایگاه اول و دوم را داشت. بعد از آن بود که شهرستان‌ها هم به فکر سرمایه‌گذاری در این رشته افتادند و رفته‌رفته قدرت در کشور توزیع شد. البته الان دوباره یکی‌دوسالی است که وضعیت مشهد در کشور رو‌به‌بهبود است.
نگاه سلیقه‌ای مربیان تیم ملی
حسن عبدی در پاسخ به این سؤال که چرا تنهانماینده مشهد در تیم ملی بسکتبالباویلچر است، گفت: ما در اردو‌های دیگر، بازیکنان مشهدی دیگری را هم در تیم ملی داشتیم، اما خب در نفرات انتخابی نهایی فقط من در تیم ملی هستم. به‌هر‌حال یکی از دلایلش می‌تواند سلیقه مربیان تیم ملی باشد.
حمایت‌هایی که نیست!
وقتی صحبت از حمایت‌ها و همراهی‌ها شد، مکثی کرد و دراین‌رابطه گفت: هیئت در حد وسع و توانش از ما حمایت کرده است؛ اما حقیقت آن است که منابع هیئت هم محدود است و با توجه به هزینه‌هایی که پیش‌تر به آن اشاره کردم، باید خیرین یا شرکت‌ها و اسپانسر‌ها وارد شوند و به ما کمک کنند. این ملی‌پوش تیم بسکتبال افزود: شما ببینید در آمل شهرداری آمل را داریم، در اصفهان مخابرات، در زنجان دانشگاه آزاد و.... در شهر‌های مختلف حمایت‌های لازم هست؛ اما در مشهد بااین‌همه صنایع و امکانات هیچ‌کس حاضر به حمایت از ما نیست!
سکانس پایانی یک راه؛ شاید لژیونری
حسن عبدی آن‌قدر در تیم ملی جا افتاده است که شاید حقش باشد مثل خیلی از بچه‌های دیگر ملی‌پوش طعم بازی در لیگ‌های معتبر اروپایی را بچشد. او دراین‌باره گفت: حقیقتش تابه‌حال به این موضوع فکر نکرده‌ام. البته یک پیشنهاد از ترکیه داشتم؛ اما هیچ‌وقت جدی روی این موضوع تمرکز نکردم. الان تمام تمرکزم را برای مسابقات تیم ملی در انتخابی پاراالمپیک گذاشتم. این مسابقات آبان‌ماه در شهر پاتایا تایلند برگزار می‌شود.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
