زوج ورزشکاری که به‌عنوان لژیونر هم‌زمان در یک باشگاه خارجی حضور دارند؛ زن و شوهری که در نخستین سال‌های تجربه زندگی مشترک با هم به یک باشگاه بسکتبال لبنانی رفته‌اند تا رؤیاهایشان را در آنجا جست‌وجو کنند.
به گزارش شهرآرانیوز، آنها زوج ورزشکاری هستند که به‌عنوان لژیونر هم‌زمان در یک باشگاه خارجی حضور داشتند؛ زن و شوهری که در نخستین سال‌های تجربه زندگی مشترک به این توفیق رسیده‌اند و با هم به یک باشگاه بسکتبال لبنانی رفته‌اند تا رؤیاهایشان را در آنجا جست‌وجو کنند. پیمان ولی‌پور و غزل هژبر زوج مشهدی بسکتبال ایران هستند که هنوز مهر گذرنامه‌شان پس از بازگشت از لیگ‌برتر لبنان به ایران خشک نشده است. آنها که هردو از آکادمی و باشگاه بسکتبال فرش مشهد هستند، چندی پیش به دعوت باشگاه NSA لبنان به این کشور رفتند تا در لیگ‌برتر آن کشور بازی کنند؛ زوجی که یکی در قامت مربی و دیگری در قامت مربی‌بازیکن لژیونر بسکتبال مشهد تلقی می‌شوند. خواندن قصه زوج بسکتبالیست مشهدی و آنچه پیش و پس از لژیونرشدن بر آنها گذشته است، خالی از لطف نیست.
پرواز از فرش تا عرش
پیمان ولی‌پور متولد سیامین روز از شهریور سال ۱۳۷۲ است. او که حالا ۳۱ سال دارد، پسر هوشنگ ولی‌پور و برادرزاده مجید ولی‌پور، دو چهره نام‌آشنای بسکتبال خراسان‌رضوی است. او درباره ورودش به ورزش بسکتبال گفت: از یازده‌سالگی به بسکتبال علاقه داشتم و کارم را از کلاس‌های اوقات فراغت آغاز کردم. اولین باشگاه حرفه‌ای من باشگاه فرش مشهد بود. کارم را از این باشگاه آغاز کردم و اولین تیم حرفه‌ای هم که در لیگ دسته‌یک با آن حاضر شدم، تیم «مهدیار شرق» بود.
ولی‌پور به گفته خودش بعدتر برای کاله آمل، پارسای مشهد، آویژه صنعت و پدافند هوایی دزفول بازی کرده است. او با کاله و آویژه سابقه صعود به لیگ‌برتر را داشته است و پس از دوران خدمت بسکتبالش را خیلی زود کنار گذاشت. او در این‌باره اظهار کرد: سالی که سرباز شدم، به تیم رعد پدافند دزفول رفتم، اما به‌علت پارگی ACL در دوره حضورم در کاله دیگر نتوانستم بسکتبال را ادامه بدهم و خیلی زود آن را کنار گذاشتم. ولی‌پور بلافاصله پس از دوران بازی به سمت مربیگری رفت. او در این‌باره اذعان کرد: پیش از اینکه دوره بازی‌ام تمام شود، مدارک مربیگری درجه ۲ و ۳ را گرفته بودم و پس از جراحی و کنارگذاشتن بسکتبال به سمت مربیگری رفتم. اولین تجربه سرمربیگری‌ام در تیم پدافند مشهد بود که در لیگ دسته‌دوم بازی می‌کرد، اما متأسفانه پس از شش بازی که با چهار پیروزی برای تیمم همراه بود، کرونا شایع شد و مسابقات نیمه‌تمام ماند. سال بعدش هم به‌عنوان دستیار در لیگ دسته‌یک در تیم لیگ‌یکی آویژه با قیاسی کار کردم و سال بعدتر به تیم اصلی آویژه در لیگ‌برتر رفتم و کمک دوم سرجان ایوانوویچ شدم.
قهرمانی لیگ‌برتر با طعم پیشرفت
غزل هژبر، همسر پیمان ولی‌پور، هم مثل شوهرش بسکتبالیستی تمام‌عیار است. شاید هم بتوان او را تمامعیارتر دانست؛ بانویی مشهدی که در بیست‌وچهارسالگی، هم قهرمانی لیگ‌برتر به‌عنوان بازیکن را در کارنامه می‌بیند و هم توانسته است با همسرش لژیونر شود و تجربه بازی در لیگ خارجی را کسب کند. غزل هژبر درباره ورودش به رشته ورزشی بسکتبال گفت: متولد چهاردهم فروردین ۱۳۷۹ هستم و از دوران مدرسه به بسکتبال علاقه‌مند بودم. در پست ۳ بازی می‌کنم و از چهارده‌سالگی به تیم لیگ‌برتری مشهد رفتم. سه‌سال با تیم هیئت‌بسکتبال خراسان‌رضوی در لیگ‌برتر بازی و کسب تجربه کردم. پس از آن بود که به تیمملی کمتر از هجده‌سال دعوت شدم و حضورم در اردو‌های ملی موجب شد تا توجه تیم‌های تهرانی را جلب کنم و پایم به‌صورت جدی‌تر به لیگ‌برتر باز شود.
هژبر با اشاره به دوران طلایی حضورش در تیم‌های لیگ‌برتری بسکتبال بانوان، یادآور شد: سه‌سال در تیم‌های نارسینا و گروه بهمن بازی کردم و در سال ۱۴۰۱ توانستم با تیم گروه بهمن عنوان قهرمانی لیگ‌برتر بسکتبال بانوان را به دست آورم.
سفر پرماجرا به لبنان
ولی‌پور و هژبر پارسال به دعوت باشگاه NSA لبنان راهی این کشور شدند. پیمان به‌عنوان دستیار سرجان ایوانوویچ، سرمربی وقت این تیم، و غزل هم در قامت بازیکن‌مربی تیم اصلی بانوان این باشگاه و آکادمی مشغول فعالیت شدند. ولی‌پور در این‌باره به شهرآراورزشی گفت: وقتی سرجان به لبنان رفت، با من تماس گرفت و گفت به‌عنوان دستیار به او ملحق شوم. لیگ لبنان لیگ خوبی است و ۱۰ تیم در آن رقابت می‌کنند. وقتی جنگ لبنان حادث شد، سرجان قراردادش را با این باشگاه فسخ کرد و به ایران آمد، اما من و غزل آنجا ماندیم و دو مربی دیگری که در آن برهه هدایت تیم را به عهده گرفتند، هردو از ما می‌خواستند که با تیم ادامه بدهیم، اما وضعیت جنگی و نگرانی‌های خانوادگی باعث شد هردومان به کشور بازگردیم.
غزل هژبر هم درباره سفر پرماجرایشان به لبنان اظهار کرد: تجربه خوب و جدیدی بود. بسکتبال لبنان به بسکتبال ایران خیلی نزدیک است و شاید تنهامشکلش این است که در آنجا فقط یکی‌دو تیم خوب دارند و بقیه تیم‌ها سطحشان متوسط است.
ولی‌پور، همسر هژبر، درباره بسکتبال لبنان اظهارات جالبی دارد. او در این‌باره گفت: بسکتبال ورزش اول لبنان است و روز‌های بازی مردم لبنان کار و زندگی‌شان را تعطیل می‌کردند. در لبنان سالن‌های بسکتبال مدارس این کشور به‌مراتب از سالن سجاد (خانه بسکتبال خراسان‌رضوی) ما مجهزتر و بهتر است!
آینده پیش روی زوج جوان
زوج جوان پس از بازگشت به ایران روز‌های پرهیاهویی را سپری می‌کنند. ولی‌پور در قامت آنالیزور تیمملی بسکتبال جوانان در کنار سرجان ایوانوویچ است و هژبر در آکادمی باشگاه فرش مشهد به‌دنبال پرورش استعداد‌های آینده بسکتبال بانوان مشهد است. غزل هژبر بیست‌وچهارساله درباره اینکه آیا دیگر بازی‌کردن را به‌طور کامل کنار گذاشته است یا خیر، اظهار کرد: مجبور شدم به سمت مربیگری بروم. واقعیت آن بود که با بازی‌کردن در لیگ ایران از نظر مالی حمایت نمی‌شدم و اولش با انگیزه‌های مادی به سمت مربیگری رفتم، اما حالا برایم علاقه ایجاد شده است. با وجود این فکر می‌کنم هنوز ۱۰ سال دیگر می‌توانم بسکتبال بازی کنم و بعد مربیگری‌ام را ارتقا بدهم. امیدوارم بتوانم امسال دوباره در سوپرلیگ بازی کنم.
پیمان ولی‌پور هم درباره آینده‌اش بیان کرد: دهم شهریور با تیمملی مسابقات کاپ آسیا را در اردن در پیش داریم و پس از آن هم به یکی‌دو پیشنهادی که از لیگ لبنان دارم، فکر می‌کنم.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
