خیلی‌ها با لبخند‌های او طرف‌دار فوتبال و پرسپولیس شدند. با آن رقص معروفش در امارات و بعد از مهار ضربات پنالتی، با آدامس‌جویدن‌هایش در ملبورن، با آن اخم‌هایی که حتی اشک مدافعان خودی را درمی‌آورد. دیروز سالروز خداحافظی تلخِ مردی بود که هنوز بازیکنان و یک نسل استرالیا او را به‌خوبی به یاد دارند.
۱۹ سال پیش در چنین‌روزی (دیروز) احمدرضا عابدزاده برای همیشه با دنیای فوتبال وداع کرد. یک سال آخر دوران ورزشی احمدرضا عابدزاده متفاوت‌تر از همیشه پیش رفت. سنگربان محبوب و البته مصدوم پرسپولیس در اولین دیدار فصل مقابل سایپا در ترکیب اصلی قرمزپوشان قرار گرفت و در ادامه به‌صورت یکی‌درمیان وظیفه حراست از دروازه پرسپولیس را برعهده داشت. در ماه شهریور و پیش از اعزام تیم ملی ایران به جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۰ در لبنان، نمایش‌های درخشان عابدزاده باعث شد بسیاری از هواداران و مطبوعات خواهان بازگشت او بعد از ۲ سال به دروازه تیم ملی و حضور او در لیست ایران برای شرکت در جام ملت‌های آسیا شوند.
جلال طالبی، سرمربی وقت تیم ملی ایران، در ابتدا روی خوشی به بازگشت احمدرضا عابدزاده نشان نداد، اما در نهایت قرار شد او برای یک دوره به اردوی تیم ملی دعوت شود و آمادگی اش مورد سنجش قرار گیرد. طبق ادعای خود عابدزاده، او باوجودمصدومیت از نظر فنی و جسمانی نمایش درخشانی در اردو نشان داده و به همین دلیل قرار شد در جریان یک دیدار دوستانه در قطر مقابل تیم ملی این کشور، عابدزاده دوسال‌ونیم بعد از آخرین حضور مقابل آلمان در جام‌جهانی، دوباره در ترکیب قرار بگیرد. اما به دلایلی عجیب که هنوز هم حداقل برای عموم در‌هاله‌ای از ابهام قرار دارد، احمدرضا عابدزاده حتی یک دقیقه نیز در ترکیب تیم ملی مقابل قطر قرار نگرفت و شهریور ۷۹ آخرین حضور رسمی او در تیم ملی البته بدون قرارگرفتن در ترکیب لقب گرفت.
در اواخر آبان و در روز بازی مقابل پاس بود که احمدرضا عابدزاده اعلام کرد در تاریخ ۳۰ دی و در چهارچوب رقابت‌هایی به نام جام تمدن‌ها، از دنیای فوتبال خداحافظی کند. در سال ۱۳۷۹ به هواداران فوتبال وعده داده شد تورنمنتی به نام جام تمدن‌ها برگزار خواهد شد و عابدزاده در دیدار دوستانه تیم ملی ایران و ایتالیا و با حضور ستاره‌های بزرگ ایتالیایی با فوتبال وداع می‌کند. این رؤیای شیرین سرانجامی‌نداشت و ایتالیا با تیمی محلی راهی ایران شد و خداحافظی عابدزاده نیز به دلایلی به تأخیر افتاد.
عابدزاده در پاییز ۷۹ به تناوب در ترکیب پرسپولیس قرار گرفت تا اینکه جدال جنجالی ۹ دی برابر استقلال در اوایل زمستان فرا رسید. عابدزاده روز ضعیف در دوران فوتبالش به تعداد انگشتان ۲ دست هم نداشت، اما شاید آن روز بدترین عصر جمعه‌اش رقم خورد و او ۲ گل عجیب و بسیار بد از محمد نوازی و مهدی‌هاشمی‌نسب دریافت کرد.
عابدزاده خوش‌شانس بود که در آخرین و سیزدهمین شهرآوردش، قیچی‌برگردان علی کریمی‌در دقیقه ۹۰ به دادش رسید تا رکورد شکست‌ناپذیری او ابدی بماند و پرسپولیس در ثانیه‌های پایانی از باخت مقابل استقلال فرار کند.
با صعود پرسپولیس به دور یک چهارم نهایی جام باشگاه‌های آسیا، کادر فنی این تیم متوجه شد که داوود فنایی به علت دواخطاره‌بودن در اولین دیدار دور گروهی مقابل الاتحاد غایب خواهد بود. بدین‌ترتیب علی پروین از عابدزاده درخواست کرد خداحافظی‌اش را عقب بیندازد و در دیدار اواسط اسفند ۷۹ مقابل رقیب عربستانی به میدان برود.
از ۳ دیدار این مرحله مقابل الاتحاد، ایرتیش و الهلال، دروازه‌بان محبوب پرسپولیس مقابل ۲ رقیب عربستانی در ترکیب قرار گرفت و فقط یک گل دریافت کرد تا قرمزپوشان دوباره راهی نیمه‌نهایی جام باشگاه‌های آسیا شوند. اما شرکت در میهمانی ترتیب‌داده‌شده توسط عباس انصاری فرد که با علی پروین اختلاف داشت، پایان دوران حضور عابدزاده در عرصه فوتبال را رقم زد. عابدزاده و چند بازیکن دیگر ازجمله ادموند بزیک، هادی مهدوی‌کیا، رضا شاهرودی، هادی عقیلی و... در تاریخ ۸ فروردین از پرسپولیس اخراج شدند و تقریبا همه حاضران در این فهرست دیگر لباس قرمز بر تن نکردند.
اما عابدزاده بار دیگر نیز در ترکیب قرمزپوشان قرار گرفت. در اواخر فروردین و درحالی‌که قهرمانی استقلال در آخرین دوره جام آزادگان قطعی شده بود، دیدار تشریفاتی پرسپولیس و سپاهان به علت زیرکشت بودن چمن استادیوم آزادی در ورزشگاه باغ شمال تبریز برگزار شد. پرسپولیس در آن دیدار با ۲ گل سیدامین موسوی مغلوب سپاهان شد تا آخرین حضور رسمی‌عابدزاده در میادین به تلخی و با شکست همراه شود. در ادامه عابدزاده حتی ۴۸ ساعت و با دستور علی میرزایی سرمربی پرسپولیس هم شد و روز‌های پرفرازونشیبی را تا آن اتفاق تلخ در اسفند ۸۰ تجربه کرد. در دی‌ماه ۸۴ عابدزاده در دیداری به‌یادماندنی مقابل بایرن‌مونیخ نیز برای دقایقی در ترکیب پرسپولیس قرار گرفت، مسابقه‌ای که اولیور کان بزرگ، برای قدردانی از زحمات مرد بزرگ قفس توری دروازه پرسپولیس، طول زمین را دوید تا او را در آغوش بکشد.
بسیاری از ستاره‌های بزرگ فوتبال ایران در شرایطی عجیب و غیرمنتظره از فوتبال خداحافظی کرده‌اند. علی دایی آخرین‌بار لباس سایپا را بر تن کرده و علی کریمی با پیراهن تراکتور با فوتبال وداع کرد. احمدرضا عابدزاده نیز بی‌شک روزگاری محبوب‌ترین بازیکن فوتبال ایران بود و بخش درخورتوجهی از سکو‌ها به خاطر حضور او پر می‌شد، ۱۹ سال پیش در چنین‌روزی این‌گونه غریب و تلخ برای آخرین بار به میدان رفت.
حالا و بعد از ۲ دهه، عابدزاده کیلومتر‌ها دورتر از مستطیل سبز در گوشه‌ای سرسبز پشت کانتر نشسته و در حال ارتزاق است؛ سرنوشتی که شاید ۲۰ سال پیش کمترکسی برای یکی از کاریزماتیک‌ترین ستاره‌های تاریخ فوتبال ایران تصور می‌کرد و بسیاری او را در قامت سرمربیگری پرسپولیس می‌دیدند، اما روزگار بر وفق مراد عقاب آسیا و هواداران پرشمارش پیش نرفت. خودش معتقد است نشستن روی نیمکت مربیگری، باید به دستور و خواسته مردم باشد، درغیراین‌صورت ترجیح می‌دهد در یک محیط آرام به کاسبی‌اش بپردازد و در کنار هوادارانش خوش باشد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
