آیا تصویب لایحه تأمین امنیت زنان در برابر خشونت به عمر مجلس دهم می‌رسد؟

به گزارش شهرآرانیوز، تازه یک ماه از ورود ویروس کرونا به کشور و آغاز خانه‌نشینی گذشته بود که زنگ افزایش خشونت‌های خانگی علیه زنان و کودکان به صدا درآمد. ­ دوازدهم فروردین بود که بهزاد وحیدنیا، مدیرکل مشاوره و امور روان‌شناختی سازمان بهزیستی، از افزایش سه‌برابری آمار تماس‌های ‌اختلافات زوجین در قرنطینه با صدای مشاور یا همان ۱۴۸۰ خبر داد. آماری که نگرانی فعالان حقوق زنان و کودکان را به دنبال داشت.

اما این فقط ایران نبود که شاهد چنین افزایشی بود، در دیگر کشور‌های دنیا هم آمار‌ها نشان از شدیدتر شدن خشونت‌های خانگی در دوران قرنطینه دارد. به‌طوری که صندوق جمعیت سازمان ملل متحد به‌تازگی درباره افزایش خشونت علیه زنان هشدار داده و برآورد کرده است که در دوره ۶ ماهه قرنطینه ممکن است ۳۱ میلیون به موارد خشونت بر مبنای جنسیت اضافه شود.

معصومه ابتکار، معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری، اما می‌گوید میزان خشونت خانگی در ایران در مقایسه با آمار‌های جهانی چندان حاد و شدید نیست، «حتی وضعیت ما از وضعیت متوسط جهانی از لحاظ شیوع خشونت‌های خانگی بهتر است. البته اینکه چه میزان از این خشونت‌ها هم اطلاع‌رسانی می‌شود، جای بحث و بررسی دارد.»

او از همکاری معاونت زنان و اورژانس اجتماعی برای کاهش خشونت‌ها علیه زنان می‌گوید و معتقد است این اورژانس توانسته کمک زیادی برای کمک به زنان خشونت‌دیده کند.

ابتکار دلیل فرستاده نشدن لایحه تأمین امنیت زنان به مجلس را لوایح معطل مانده در کمیسیون لوایح دولت می‌داند و می‌گوید این لایحه به مجلس دهم نخواهد رسید. اما او بررسی لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان در مجلس را مهم‌تر از لایحه تأمین امنیت زنان می‌داند و از نمایندگان می‌خواهد این لایحه را هرچه زودتر تعیین تکلیف کنند.

ابتکار می‌گوید لایحه‌ای که به شروط ضمن عقد برای زنان و سخت‌تر کردن طلاق برای مردان می‌پردازد در حال تکمیل است و لایحه منع کودک همسری هم در کمیسیون لوایح دولت مراحل پایانی را می‌گذراند.

متن گفت‌وگوی معصومه ابتکار را در زیر می‌خوانید.

خانم ابتکار، پس از شیوع کرونا صحبت‌های زیادی درباره افزایش خشونت خانگی زده شد. خشونتی که دامن‌گیر زنان و کودکان شده است. به نظرشما چه اقداماتی باید برای کاهش یا کنترل این خشونت در این دوران انجام شود؟

نکته اولی که به نظر من خیلی مهم است، این است که در ایران خشونت خانگی و خانوادگی داریم، اما در آمار‌ها و شاخص‌ها در مقایسه با آمار‌های جهانی وضعیت ما خیلی وضعیت بد و حاد نیست، حتی وضعیت ما از وضعیت متوسط جهانی از لحاظ شیوع خشونت‌های خانگی بهتر است. البته اینکه چه میزان از این خشونت‌ها هم اطلاع‌رسانی می‌شود، جای بحث و بررسی دارد.

نکته دوم این است که در ۲۰سال گذشته یعنی از دوره اصلاحات دولت آقای خاتمی، سازمان اورژانس اجتماعی و مراکز مداخله در بحران‌های اجتماعیِ خانواده در کشور ایجاد شد که به نوبه خود، اتفاق بسیار خوبی بود و اکنون در تمام شهر‌های بالای ۵۰هزار نفر، مرکزی به نام اورژانس اجتماعی و مداخله در بحران وجود دارد. این مراکز بعضا با همکاری سازمان‌های مردم‌نهاد که خانه‌های امن یا خانه‌های سلامت را اداره می‌کنند، فعالیت می‌کنند. همچنین یک خط مشاوره ۱۴۸۰ وجود دارد که مردم از طریق تلفن می‌توانند مشاوره دریافت کنند و یک خط کمک‌رسانی با شماره ۱۲۳ در اختیار این سازمان قرار دارد که نحوه کمک‌رسانی آن‌ها حضوری است و با آمبولانس به موقعیت مراجعه می‌کنند و اگر حادثه‌ای در حال رخ‌دادن باشد با حکم قضایی در موضوع مداخله می‌کنند. این موضوع بسیار پیشرفته است و در دنیا، به‌ویژه کشور‌هایی که در این زمینه ادعا دارند، ممکن است گستره شبکه‌شان در این حد یا حتی کمتر باشد.

نوع همکاری معاونت زنان از این اورژانس و حمایت از آن چگونه است؟

از ابتدای دولت دوازدهم یکی از سیاست‌های معاونت زنان و خانواده که حمایت از اورژانس اجتماعی، به دلیل کارکرد خوب و روش مؤثر مداخله در آسیب‌های خانواده بود، مورد حمایت قرار دادیم. یکی از کار‌ها این بود که ما سالانه مراسم تقدیر از کارشناسان اورژانس اجتماعی را برگزار می‌کنیم، یک دوره‌ای را هم برای خود شکوفایی، توان‌افزایی و خودمراقبتی کارشناسانی که بیشتر در معرض خبر‌های ناگوار هستند، برگزار می‌کنیم.

ضمن اینکه برای حل مسائل اجتماعی آن‌ها از قبیل بیمه و حقوق نیز تلاش کردیم. درباره نحوه عملکرد این سازمان‌ها هم می‌توانم بگویم من تقریبا از تمام مراکزی که در استان‌ها و تعدادی از شهرستان‌های بزرگ مانند تهران وجود دارد بازدید کردم و درباره مشکلاتشان حضوری صحبت کردیم، گزارش تهیه کردیم و پیگیر مشکلات شدیم. ضمن اینکه عملکرد آن‌ها را نیز بررسی کردیم که بسیار رضایت بخش بود، بنابراین در این موضوع از ابتدای دولت دوازدهم، به عنوان یکی از راهبرد‌های کار معاونت، موضوع خشونت‌ها و روش‌های مداخله در آن را مدنظر قرار گرفتیم. در این بررسی‌ها، مطالعات و گزارش‌هایی که داشتیم به این نکته پی بردیم که به قدر کافی درباره ۱۲۳ اطلاع‌رسانی انجام نشده است. یعنی با اینکه این خدمات‌رسانی‌ها وجود دارد، اما مردم به قدر کافی نسبت به چگونگی این خدمات اطلاعات ندارند. این موضوع تلاشی بود تا وجود این مراکز را بیشتر به مردم یادآوری کنیم و در این راه نیز مکاتباتی با وزارت کشور انجام دادیم تا به ما کمک کنند و شهرداری نیز به ما یک فرصت دهد تا از بیلبورد‌های شهری استفاده کنیم تا اورژانس اجتماعی به قدر کافی معرفی شود.

منبع: خبرآنلاین