در کرامت، شبیه امام حسن (ع) شویم | میراث معنوی امام حسن مجتبی (ع) برای تاریخ
انسان وقتی احساس مظلومیت می‌کند که نیرو‌های خودی او را تنها بگذارند و از پشت به او خنجر بزنند. امام حسن مجتبی (ع) در چنین شرایطی قرار گرفتند.
به گزارش شهرآرانیوز؛ اگرچه سند خوردن یک روز به سالروز ولادت یا شهادت ائمه (ع) برای پرداختن به ابعاد مختلف زندگی و آموزه‌های فردی، اخلاقی و اجتماعی آن کافی نیست ولی می‌توان حتی کم و کوتاه از آنها دانست و درس گرفت. به‌مناسبت فرارسیدن نیمه ماه رمضان، ولادت امام حسن‌مجتبی (ع) و در گفت‌و‌گو با حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدمهدی واعظ‌موسوی، کارشناس و خطیب مذهبی، جلوه‌هایی از حیات تنهاترین سردار را مرورر کرده‌ایم.
خودی‌ها، امام‌حسن (ع) را تنها گذاشتند!
انسان وقتی احساس مظلومیت می‌کند که نیرو‌های خودی او را تنها بگذارند و از پشت به او خنجر بزنند. امام حسن مجتبی (ع) در چنین شرایطی قرار گرفتند. گویا در این عالم، انسان‌ها دو دسته‌اند؛ یا ظالم هستند یا مظلوم. شاید نتوان تصور کرد کسی نه ظالم باشد و نه مظلوم. برخلاف تعبیر اشتباه عده‌ای، مظلوم به معنای ظلم‌پذیری نیست؛ مظلومیت به معنای ضعف و ایستایی و مقاومت‌نکردن هم نیست. مظلوم شبیه مستضعف است؛ یعنی کسانی می‌خواهند انسان را به ضعف بکشانند، اما او مقاومت می‌کند و اجازه نمی‌دهد.
ظلم‌پذیر نبود
امام حسن مجتبی (ع) نیز مظلوم هستند؛ البته نه به معنای ظلم‌پذیر، بلکه به معنای انسان قوی و مقاومی که دشمن از روبه‌رو و پشت‌سر به ایشان خنجر زده است. از مقابل، معاویه و ایادی‌اش و از پشت‌سر، نیرو‌های خودی که تطمیع شدند و دشمن توانست آنها را با سکه‌های زر با امیال خود همراه کند. مهم آنکه درس بگیریم و فکر نکنیم آن شرایط امروز تکرار نمی‌شود. ممکن است مردم (اعم از خودی‌ها و خواص کم‌بصیرت و گاهی مغرض و دنیاطلب) رهبر انقلاب را تنها بگذارند.
صلح را دوباره به امام‌حسن (ع) تحمیل نکنیم
نباید تاریخ تکرار و صلح، دوباره به امام‌حسن (ع) تحمیل شود. تاریخ ایستایی ندارد و دائم در حال حرکت است و ما می‌توانیم سمت‌وسوی خودمان را در تاریخ درست انتخاب کنیم. به تعبیر رهبر معظم انقلاب، باید ببینیم کدام سمت تاریخ ایستاده‌ایم؛ مبادا جانب امام حسن (ع) را رها و در زمین دشمن بازی کنیم. گاهی می‌گوییم تاریخ، تکرارشدنی است، درحالی‌که نباید چنین باشد. حضرت امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: «عاقل از یک روزنه دو بار گزیده نمی‌شود»؛ اگر از صلح حسنی و قیام حسینی درس نگیریم، صلح‌های حسنی و کربلا‌های حسینی به ما تحمیل می‌شود.
استمرار مظلومیت حسنی در تاریخ
متأسفانه، مظلومیت امام حسن مجتبی (ع) در تاریخ استمرار یافته است؛ همان‌طور که در زمان حیاتشان، صلح را به ایشان تحمیل کردند و در بیت خودشان امنیت نداشتند، امروز هم مزار مطهرشان در قبرستان بقیع، مظلوم و بدون مرقد و زائر است، درحالی‌که مردم دنیا برای دیدن یک تکه سفالی از سراسر دنیا به تماشای یک موزه می‌روند، عده‌ای به اسم توحید و پرهیز از شرک (!) (که به‌نظر می‌رسد ساخته و بدعت جهان کفر باشد) مانع از زیارت ایشان می‌شوند، درحالی‌که اهل‌سنت هم این افکار را قبول ندارند و آنها نیز از فرهنگ زیارت برخوردار هستند و به زیارت قبر پیامبر (ص) و فرزندان ایشان می‌روند و آن را عین توحید می‌دانند.
هنوز هم به اسم دین تنهاست
عده‌ای به اسم وهابیت که ساخته‌وپرداخته انگلیس است، با شعار توحید (!) همه آثار و میراث فرهنگی بشریت نه‌فقط اسلامی‌بودن را از بین بردند و قبور مطهر ائمه (ع) ازجمله امام‌حسن (ع) را در قبرستان بقیع تخریب کردند و هنوز هم بر این اشتباه پافشاری می‌کنند. از این رهگذر امام‌حسن (ع) یک‌بار دیگر مظلوم واقع می‌شوند، گویا مثل روزی که پیکر مطهرشان را در تابوت تیرباران کردند، امروز هم با قبر مطهرشان، دشمنی و ستیز دارند و آن را تخریب کرده‌اند و اجازه زیارت به شیعیان و محبان ایشان نمی‌دهند.
تجلی حقیقی کرامت
اگرچه ارزش‌های اخلاقی در همه ائمه (ع) در بالاترین میزان وجود دارد، اما به تناسب زمان و مکان و شرایط، یک سجیه در هر یک از آنها بروز و ظهور بیشتری داشته و همین باعث شده است به آن وصف، شهرت بیشتری بیابند؛ مثل اینکه حتی پیروان دیگر ادیان، امام‌حسین (ع) را مظلوم‌ترین انسان عالم می‌دانند. اگرچه این حضرات همگی اهل کرامت‌اند، امام حسن مجتبی (ع) نماد کرامت هستند، لذا در توسل به آن حضرت، به کرامت ایشان بیشتر توجه می‌کنیم و چشم امیدمان به کَرَم آن امام همام است تا ما را بهره‌مند و بی‌نیاز کنند.
روحیه کرامت حسنی را در خود ایجاد کنیم
نقطه مقابل کرامت، لئامت است؛ یعنی انسانی که ارزش و عزت‌نفس ندارد. برای آنکه به این درد مبتلا نشویم، باید دائم کرامت را تمرین کنیم؛ چون کرامت هم درجات و سطوحی دارد. ائمه (ع) به نقطه ۱۰۰ در مکتب کرامت رسیده‌اند؛ چنان‌که بنابر گزارش‌های تاریخی، امام حسن‌مجتبی (ع) بار‌ها کل اموالشان را به فقرا و نیازمندان بخشیدند و هیچ فردی دست خالی و ناامید از درگاه ایشان نمی‌رفت. ما شیعیان آن حضرت هم که دل در گرو محبتشان و آرزوی ساخت مرقد و بارگاه برای آن حضرت داریم، باید روحیه کرامت حسنی را در خود ایجاد و تقویت کنیم.
بدون کرامت، مقاومت نخواهیم کرد
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «وَلَقَد کَرَّمنَا بَنِی ءَادَمَ»؛ یعنی کرامت، سرمایه‌ای است که خدا به ما عطا کرده است و باید آن را رشد و پرورش دهیم، نه آنکه از این سرمایه کم کنیم. جامعه‌ای که کرامت داشته باشد، تن به خواست ابرقدرت‌ها نمی‌دهد و سر تعظیم مقابل آنها فرود نمی‌آورد؛ چنان‌که امام‌حسین (ع) در روز عاشورا فرمودند: «ما دست‌پرورده کسانی هستیم که اجازه نمی‌دهند ذلت را بپذیریم، حاضریم بمیریم، اما تن به ذلت ندهیم». فکر نکنیم آن شرایط تکرار نمی‌شود. نبود روحیه کرامت، سوریه را امروز به این وضعیت انداخته است و دشمن با موج‌سواری بر مشکلات آنها به نفع خود بهره‌برداری می‌کند؛ کرامت به انسان توان مقاومت می‌دهد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
