با «ظهران ممدانی»، چهره ضداسرائیلی در آستانه تبدیل‌شدن به اولین شهردار مسلمان نیویورک، بیشتر آشنا شوید.
وقتی پاییز گذشته، «ظُهران ممدانی»، نماینده مجلس ایالتی نیویورک، برای اولین بار نامزدی خود را برای انتخاب شدن به عنوان شهردار نیویورک اعلام کرد، تنها یک قانونگذار ایالتی با رزومه‌ای ضعیف به شمار می‌رفت که برای بیشتر نیویورکی‌ها ناشناخته بود.
ماه‌ها بعد، به نظر می‌رسد که او آماده است تا نامزد حزب دموکرات برای شهرداری شود، چرا که از نامزد‌های شناخته‌شده‌تر و باتجربه‌تری که روابط عمیقی با رأی‌دهندگان در سراسر شهر نیویورک داشتند، پیشی گرفته است.
کمپین آقای ممدانی به شدت بر مشکلات نیویورکی‌های طبقه کارگر که با بحران استطاعت مالی این شهر، به‌ویژه هزینه‌های سرسام‌آور مسکن و مراقبت از کودکان، دست و پنجه نرم می‌کنند، متمرکز بود.
در اینجا نگاهی به سابقه او و برخی نکات مهم در مورد نامزد مورد علاقه دموکرات‌ها برای شهرداری شهر نیویورک می‌اندازیم:
صدای تازه، سابقه‌ای کوتاه
آقای ممدانی در یک انتخابات مقدماتی نزدیک در مجلس ایالتی در سال ۲۰۲۰، یک نماینده که چهار دوره به این عنوان انتخاب شده بود را شکست داد. او به گروه کوچکی از قانونگذاران در منطقه آلبانی نیویورک پیوست که بخشی از شاخه سوسیالیست‌های دموکرات آمریکا بودند. دستور کار او در منعکس کننده اولویت‌های انتخاباتی‌اش بود، اما از حدود ۲۰ لایحه‌ای که آقای ممدانی در بیش از چهار سال فعالیتش ارائه کرده است، تنها سه مورد نسبتاً جزئی به قانون تبدیل شده‌اند.
در طول مبارزات انتخاباتی، او به طور گسترده در مورد برنامه‌ای برای رایگان کردن اتوبوس‌های شهری که خود در شروع آن نقش داشت، صحبت کرد. این برنامه آزمایشی یک سال طول کشید و تمدید نشد. با این حال، همکارانش گفتند که ایده‌های او به حرکت مرکز ایدئولوژیک مجلس به سمت چپ کمک کرده است.
در منطقه آلبانی، او یکی از جوان‌ترین اعضای مجلس قانونگذاری بود و اگر به عنوان شهردار انتخاب شود، در ۳۴ سالگی، جوان‌ترین رئیس این شهر از سال ۱۹۱۷ به این طرف خواهد بود، یعنی زمانی که جان پوروی میچل، اصلاح‌طلبی که به عنوان «پسر شهردار» لقب داشت، انتخاب شد و یک دوره خدمت کرد. جوانی و دیدگاه تازه آقای ممدانی، حتی با وجود تمرکز مخالفانش بر کمبود نسبی تجربه او، طیف گسترده‌ای از رأی‌دهندگان مترقی را به خود جلب کرده است.
دیدگاه‌ها در مورد اسرائیل و غزه
آقای ممدانی مدت‌هاست که منتقد صریح دولت اسرائیل و رفتار آن با فلسطینی‌ها بوده است. در سال ۲۰۲۳، او لایحه‌ای را برای پایان دادن به وضعیت معافیت مالیاتی خیریه‌های نیویورک که با شهرک‌های اسرائیلی که ناقض قوانین بین‌المللی حقوق بشر مرتبط هستند، ارائه کرد. البته این لایحه توسط رهبری مجلس «غیرقابل اجرا» تلقی شد و به جایی نرسید.
او به شدت از اقدامات اسرائیل در غزه انتقاد کرده و از جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل حمایت کرده است. او همچنین معتقد است که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل باید دستگیر شود.
اما آقای ممدانی همچنین اظهار داشته است که جایی برای یهودستیزی در شهر نیویورک وجود ندارد و افزود که اگر انتخاب شود، بودجه مبارزه با جرایم ناشی از نفرت دینی را افزایش خواهد داد. او دائماً بین ضد صهیونیسم بودن و یهودستیزی تمایز قائل شده است.
این موضوع به یک موضوع جنجالی در رقابت‌های انتخابانی او تبدیل شد و تنش‌ها در روز‌های پایانی تشدید هم شد، زمانی که ممدانی در یک پادکست از محکوم کردن عبارت «جهانی کردن انتفاضه» یا گفتن اینکه این عبارت او را ناراحت می‌کند، خودداری کرد. فلسطینی‌ها و حامیانشان این عبارت را فریادی برای آزادی خوانده‌اند، اما بسیاری از یهودیان آن را فراخوانی برای خشونت می‌دانند که جنبش‌های مقاومت دهه‌های ۱۹۸۰ و ۲۰۰۰ را تداعی می‌کند.
اولین شهردار مسلمان نیویورک؟
اگر آقای ممدانی در پاییز انتخاب شود، اولین شهردار مسلمان تاریخ نیویورک خواهد بود و کمپین او تقریباً یک میلیون مسلمان این شهر را به وجد می‌آورد. او مرتباً از مساجد بازدید می‌کند و ایمان خود را به محور کمپین خود تبدیل کرده بود.
او در یکی از اولین ویدیو‌های کمپین خود با تشریح افزایش هزینه یک وعده غذایی از یک سبد غذای حلال، در مورد بحران استطاعت مالی شهر صحبت کرد و بعداً از خودش در حال افطار ماه رمضان در مترو با خوردن یک بوریتوی بزرگ فیلمبرداری کرد. تمرکز بر پیشینه او همچنین راهی برای آقای ممدانی شد تا ماهیت چندفرهنگی ائتلاف خود و شهری را که امیدوار بود اداره کند، برجسته کند.
آقای ممدانی در بهار امسال گفت: «ما می‌دانیم که حضور در ملاء عام به عنوان یک مسلمان، به معنای فدا کردن امنیتی است که گاهی اوقات می‌توانیم در سایه‌ها پیدا کنیم.»
کاندیدایی برای دوران رسانه‌های اجتماعی
ویدئویی از او در حال پریدن به اقیانوس اطلس در دمای نزدیک به یخ برای برجسته کردن پیشنهادهایش در مورد فریز کردن نرخ اجاره بها برای میلیون‌ها نیویورکی منتشر شد؛ و ده‌ها حضور او در پادکست‌های مختلف نیز به چشم می‌خورد.
کمپین آقای ممدانی از طریق استفاده پیچیده از رسانه‌های اجتماعی، اعتبار و پایگاه جمع‌آوری کمک‌های مالی خود را افزایش داد. ویدیو‌های او قابل دسترسی، خام و مرتبط با میلیون‌ها نفر در نیویورک و فراتر از آن بودند. این پست‌ها به برجسته کردن شکاف نسلی شدید بین آقای ممدانی و رقیب اصلی او، فرماندار سابق یعنی اندرو‌ام. کوموی ۶۷ ساله، کمک کرده است. کومو کمپینی را اداره می‌کرد که به نظر می‌رسید تا حد زیادی عاری از لحظات واقعی ارتباط او با زندگی روزمره نیویورکی‌ها است.
چند روز قبل از انتخابات مقدماتی، آقای ممدانی در یک عصر گرم تابستانی، در امتداد منهتن قدم زد و در طول مسیر با نیویورکی‌ها سلفی گرفت.
اجاره بهای ثابت و اتوبوس‌های رایگان
بخشی از موفقیت آقای ممدانی ناشی از توانایی او در تبدیل پیچیدگی‌های مبارزات اقتصادی رأی‌دهندگان به راه‌حل‌های مختصر و مفید سیاسی بود. او از ایده‌های بزرگ طفره نمی‌رفت و بدون هیچ عذرخواهی خود را یک سوسیالیست دموکرات تعریف می‌کرد، حتی زمانی که دموکرات‌های ملی به دنبال اتخاذ مواضع معتدل‌تر در مورد مسائل مختلف بودند.
او به جای اینکه خود را در مفاهیم سیاسی سست و بی‌ثبات غرق کند، ایده‌های قابل فهمی ارائه داد، حتی اگر مخالفانش آنها را به عنوان خیال‌پردازی مسخره می‌کردند، ایده‌هایی که شامل نرخ ثابت اجاره آپارتمان‌ها در مناطق مشخص، رایگان شدن اتوبوس‌ها، افزایش مالیات بر ثروتمندان و به صفر رساندن هزینه مراقبت از کودکان می‌شود.
سادگی این ایده‌ها، دشواری تحقق آنها را پنهان می‌کند. با این حال، این ایده‌ها با نیویورکی‌هایی که آرزوی سیاستمداری را داشتند که واقعاً می‌داند زندگی در آپارتمان‌های تنگ و رفت و آمد طولانی به محل کار با مترو چگونه است، طنین‌انداز شده است.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
