بازدید رئیس‌کل دادگستری خراسان رضوی و شهردار مشهد مقدس از ستاد فرماندهی آتش‌نشانی مشهد (۹ مهر ۱۴۰۴) | قلندرشریف: جدیدترین تجهیزات آتش‌نشانی در مشهد رونمایی خواهد شد+ فیلم ساخت بارانداز شهری برای کاهش حجم ترافیک مشهد | افزایش ۸ برابری ایستگاه‌های تخلیه و بارگیری شهر شهردار مشهد مقدس خبر داد: آغاز عملیات اجرایی بزرگ‌ترین پروژه مشارکتی مسکن شرق کشور مشهد، میزبان نخستین همایش ملی گردشگری و تحول پایدار | اهدای ۳۰ دستگاه خودروی سنگین خدماتی به شهرداری‌های استان هوای ناسالم امروز مشهد (چهارشنبه، ۹ مهر ۱۴۰۴) نفس‌کشیدن را برای «گروه‌های حساس» سخت کرد نایب‌رئیس شورای اسلامی شهر مشهد: اگر هویت شهدای گوهرشاد درست معرفی می‌شد، تاریخ فرهنگی ایران مسیر دیگری داشت ثبت نزدیک به ۹ میلیون تردد از طریق خطوط متروی مشهد در شهریور ۱۴۰۴ سازمان ملل از طالبان خواست دسترسی به اینترنت و خدمات مخابراتی را فوراً بازگرداند آمادگی پارکینگ‌های هسته مرکزی مشهد هم‌زمان با گرامیداشت نخستین سالگرد شهادت سیدحسن نصرالله افتتاح ایستگاه بسیج و بهره‌برداری از سکو‌های فاز اول خط ۳ مترو مشهد در سال ۱۴۰۴ هوای مشهد برای همه شهروندان ناسالم شد | مشهدی‌ها، خصوصاً کودکان در فضای بسته بمانند (۸ مهر ۱۴۰۴) ۲ فوتی در تصادف اتوبوس حامل دانشجویان در جاده سمنان + جزئیات و عکس (۸ مهرماه ۱۴۰۴) مدیرعامل مؤسسه فرهنگی شهرآرا: معرفی آتش‌نشانان شهید به‌عنوان «شهید خدمت» را پیگیری می‌کنیم + فیلم گام شورای عالی استان‌ها برای ثبت قانونی آتش‌نشانان جان‌باخته به‌عنوان «شهید» با دستور رهبر طالبان، اینترنت فیبر نوری در کابل قطع شد پزشکیان: ملت ایران در جنگ ۱۲روزه، همدلی و اقتدار خود را ثابت کرد اعلام ترکیب جدید اعضای کمیسیون عمران، حمل‌ونقل و ترافیک در سال پنجم شورای ششم اعلام ترکیب جدید اعضای کمیسیون بانوان و خانواده در سال پنجم شورای ششم بازسازی معراج شهدا مشهد، در نقطه پایانی | فعالیت فرهنگ‌سرای عروج در معراج شهدا
سرخط خبرها

دالان‌دار و پالان دوز

  • کد خبر: ۳۴۷۸۹
  • ۲۸ تير ۱۳۹۹ - ۱۱:۴۶
دالان‌دار و پالان دوز
محمود ناظران‌پور - تاریخ‌پژوه
خر در قدیم نقشی اساسی در زندگی شهری و روستایی داشت. وسیله اصلی رفت‌و‌آمد و حمل بار، الاغ بود. البته ما در مشهد، از کلمه «الاغ» استفاده نمی‌کردیم و «خر» می‌گفتیم.
آن‌هایی که حیاط‌های بزرگ داشتند، جایی هم برای خرشان داشتند و حتی بعضا خرکچی هم داشتند که مسئول رسیدگی به خر‌ها بود. باقی مردم، خرشان را دم دروازه می‌بستند. جایی بود به اسم «دالان» که الاغ‌ها آنجا نگهداری می‌شدند؛ مسئولش هم شخصی به نام «دالان‌دار» بود. خر‌ها را شب‌ها آنجا می‌بستند و مبلغ مختصری هم به دالان‌دار می‌دادند تا مراقب خر‌ها باشد. هر کسی خری داشت، صبح می‌آمد و خرش را از دالان‌دار می‌گرفت و می‌رفت به کارهایش می‌رسید.
یک‌وقتی هم خر‌هایی از قبرس وارد کردند. اینکه گاهی به کنایه می‌گویند «خر کم است که از قبرس بیاوریم»، ریشه‌اش به همان موقع برمی‌گردد. خر‌های قبرسی، خر‌های درشتی بودند و متمولین، آن‌ها را می‌خریدند و از آن‌ها استفاده می‌کردند. به‌خاطر فراوانی خر، پالان‌دوزی هم شغل رایجی بود. اصلا پالان‌دوزی خودش فرهنگی داشت و یک فعالیت کاملا ماهرانه به حساب می‌آمد.
ما در مشهد، ۲‌نوع پالان داشتیم؛ یکی پالان رسمی و یکی پالان شیرازی. پالان رسمی، پالان معمول برای سوار‌شدن یک نفر بر پشت خر بود؛ اما پالان شیرازی به‌گونه‌ای بود که یکی‌دو نفر دیگر هم می‌توانستند سوار شوند. پالان خر، بی‌شباهت به زین اسب نیست. پالان‌دوز ابتدا پالان‌ها را بر‌طبق الگو‌هایی که داشتند، برش می‌زد و می‌دوخت؛ آن هم با جوالدوز و نخ‌های محکم. پالان را می‌دوخت بعد درون آن را با «پِخَل» پر می‌کرد. پخل، ساقه گندم است. خوشه گندم که درو می‌شود، باز بخشی از ساقه‌اش باقی می‌ماند که همان پخل است. زارعان پس از درو گندم‌ها مقداری از ساقه‌های خشک آن را، بدون خوشه، برای پالان‌دوز‌ها اختصاص می‌دادند که به پخل معروف بود. پالان‌دوزها، اما پخل‌ها را به قیمت ارزان از زارعان می‌خریدند و جایی در حجره‌شان انبار می‌کردند.
پالان‌دوز‌ها میله‌ای دو‌شاخه داشتند و با آن، پخل‌ها را به‌زور و با فشار درون پالان جا می‌دادند و پالان، حجم پیدا می‌کرد. پالان که پر می‌شد، هم درست قالب پشت خر بود و هم قسمت بالایی آن برای نشستن بر پشت خر، اندازه و به‌قاعده بود. مهم بود که پالان‌دوز، طوری پالان را بدوزد که پالان، پشت خر را زخم نکند. پالان‌های نامرغوب که استادکار‌های ناشی دوخته بودند، پشت خر‌ها را زخم می‌کرد. زخم خر هم خیلی دیر خوب می‌شد.
درمان زخم خر، فقط ۲‌دوا داشت؛ یکی «روغن سیاه» که آن را از پشگل گوسفند می‌گرفتند؛ یعنی پشگل را آن‌قدر می‌جوشاندند تا روغن سیاهی از آن به دست می‌آمد؛ و دیگری مگس. مگس، درمان زخم خر بود. مگس زیادی می‌کشتند و آن را روی زخم خر می‌گذاشتند و زخم، بهبود پیدا می‌کرد. مگس آن موقع‌ها زیاد بود؛ هر جا می‌رفتی لشکر مگس‌ها بود که وزوز می‌کرد. همه در‌حال مگس‌پراندن بودند.
حتی ضرب‌المثلی بود که جایی به کار می‌رفت که چیزی برای استفاده وجود نداشت؛ آنجا‌ها می‌گفتند: «مگس برای زخم خر پیدا نمی‌شود».
خرسواری هم خودش مهارتی داشت. پالان خر بر‌عکس زین اسب، رکاب ندارد و پای خر‌سوار، ول است و این در مسافت‌های دراز یا ساعات طولانی، می‌تواند خرسوار را خسته کند. برای همین هم پیرمرد‌ها یا آن‌هایی که قرار بود زیاد سوار خر باشند، خورجینی روی پالان، پهن می‌کردند و پاهایشان را می‌گذاشتند داخل خورجین.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->