هوش مصنوعی مطالبه بخش خصوصی برای آینده
بخش خصوصی، بهویژه در استانهایی مانند خراسان رضوی که اقتصاد آن بیش از آنکه دولتی باشد، متکی بر بنگاههای خصوصی، متوسط و نوآور است، هوش مصنوعی را نه از زاویه شعار، بلکه از منظر «مسئله» میبیند.
هوش مصنوعی دیگر یک فناوری لوکس یا موضوعی صرفا دانشگاهی نیست؛ بلکه به زیرساخت نامرئی رقابت اقتصادی، بهرهوری تولید و قدرت ملی در دهه پیشرو تبدیل شده است. تأکید صریح رهبر معظم انقلاب بر ضرورت فعالبودن کشور در این حوزه و هشدار درباره عقبماندگی، نشان میدهد که هوش مصنوعی نه یک انتخاب، بلکه یک الزام راهبردی برای اقتصاد ایران است.
بااینحال، پرسش اصلی فعالان بخش خصوصی این است: این الزام چگونه باید به سیاست، برنامه و اقدام مؤثر تبدیل شود؟
بخش خصوصی، بهویژه در استانهایی مانند خراسان رضوی که اقتصاد آن بیش از آنکه دولتی باشد، متکی بر بنگاههای خصوصی، متوسط و نوآور است، هوش مصنوعی را نه از زاویه شعار، بلکه از منظر «مسئله» میبیند.
مسئله بهرهوری پایین، هزینههای بالای تولید، محدودیت دسترسی به بازارهای بینالمللی، ضعف در تأمین مالی و ناتوانی در رقابت با بازیگران منطقهای. هوش مصنوعی برای این بنگاهها ابزار حل مسئله است؛ ابزاری برای کاهش هزینه، پیشبینی بازار، هوشمندسازی زنجیره تأمین، بهبود کیفیت و خلق ارزشافزوده واقعی.
مطالبه امروز فعالان اقتصادی روشن است: عبور از رویکرد نمادین و حرکت بهسمت حکمرانی هوشمند فناوری. تجربه سالهای اخیر نشان داده است که صرف تدوین اسناد بالادستی یا اعلام برنامههای کلان، بدون بومیسازی و بدون اتصال به نیازهای واقعی بنگاهها، نتیجهای جز اتلافمنابع ندارد.
هوش مصنوعی زمانی اثرگذار خواهد بود که در دل صنعت، کشاورزی، تجارت، گردشگری و خدمات نفوذ کند؛ نه آنکه در قالب پروژههای جزیرهای و ویترینی باقی بماند.
در استان خراسان رضوی، ظرفیتهای کمنظیری برای این تحول وجود دارد: از مزیتهای کشاورزی و صنایع غذایی مانند زعفران، تا موقعیت ژئواقتصادی استان در اتصال به آسیای میانه، افغانستان، عراق و مسیرهای نوظهور تجاری؛ اما این ظرفیتها بدون زیرساخت داده، بدون دسترسی به ابزارهای نوین پردازش و بدون چارچوبهای شفاف قانونی برای کسبوکارهای دیجیتال، بالفعل نخواهند شد.
بخش خصوصی بهدرستی میپرسد: چرا داراییهای نامشهود، داده، نرمافزار و الگوریتم هنوز در نظام تأمین مالی به رسمیت شناخته نمیشوند؟ چرا شرکتهای فناور در پیچوخم مقررات سنتی مالیاتی و بانکی فرسوده میشوند؟
نکته مهم آن است که فعالان اقتصادی انتظار ندارند دولت همهچیز را اجرا کند. مطالبه اصلی، «تسهیلگری هوشمند» است: تنظیمگری منعطف، پذیرش ریسک نوآوری و همافزایی با بخش خصوصی و هوش مصنوعی با بخشنامه و دستور اداری توسعه نمییابد؛ بلکه نیازمند اعتماد به بازیگران خصوصی، دانشگاهها و شرکتهای دانشبنیان است.
آنچه تاکنون انجام شده، انکارناپذیر است. شکلگیری زیستبوم نوآوری، رشد شرکتهای فناور و افزایش توجه به اقتصاد دیجیتال، نشانههایی امیدوارکنندهاند.
اما فاصله میان «اقدام» و «کفایت» همچنان زیاد است. اگر هوش مصنوعی را بهعنوان پیشران اقتصاد آینده میپذیریم، باید آن را در اولویت سرمایهگذاری، آموزش مدیران، اصلاح قوانین و دیپلماسی اقتصادی قرار دهیم.
در نهایت، هوش مصنوعی آزمونی برای نحوه مواجهه ما با آینده است. یا میتوانیم منفعل بمانیم و مصرفکننده فناوری دیگران شویم یا با اتکا به ظرفیتهای بخش خصوصی، دانشگاهی و منطقهای، سهمی فعال در این میدان داشته باشیم.
مطالبه امروز بخش خصوصی خراسان رضوی روشن است: تصمیمهای شجاعانه، سیاستهای بومیشده و حرکت عملی؛ پیش از آنکه هزینه عقبماندن، بسیار سنگینتر از هزینه اقدام شود.
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
