یک دبستان با سه شیفت!

استادی | شهرآرانیوز؛ از حدود یکی دو هفته قبل از بازگشایی مدارس، همه مسئولان مربوط به آموزش و پرورش در مصاحبه‌هایشان روی آموزش مجازی در سال تحصیلی تأکید کردند و به صراحت گفتند که امسال آموزش مدارس در بیشتر شهر‌های ایران که وضعیتشان قرمز است، از طریق شبکه شاد و امثالهم دنبال می‌شود و نیازی به حضور دانش‌آموز‌ها در مدرسه نیست. اما روز چهارشنبه و در چرخشی ناگهانی، اعلام شد که همه باید بروند مدرسه، اما با رعایت آیین‌نامه‌های بهداشتی! تصمیمی ناگهانی که بسیاری از مدارس از جمله مدرسه‌های حاشیه شهر مشهد را که جمعیت زیادی دارند با مشکل مواجه کرده است. اعضای شورای اجتماعی محله امام هادی (ع) چند روزی بعد از بازگشایی مدرسه، سراغ معروف‌ترین و پرجمعیت‌ترین مدارس این محله رفتند تا هم از نزدیک وضعیت بهداشتی را رصد کنند و هم قدمی برای بهبود شرایطشان بردارند.

مقصد اول برای بازدید، دبستان حبیب مشهدی‌فر در انتهای خیابان امام هادی (ع). دبستانی به نسبت قدیمی که خیلی از اهالی این محله و حتی آن‌طرف بولوار توس هم ترجیح می‌دهند بچه‌هایشان را اینجا ثبت‌نام کنند. روی درِ مدرسه نوشته‌اند که به دلیل مسائل بهداشتی، پدر و مادر‌ها حق ورود به مدرسه را ندارند، اما تجمعِ بدون فاصله‌گذاری‌شان پشت در کار را برای انتقال کرونا خیلی راحت می‌کند. برنامه‌هایی که روی در و دیوار مدرسه چسبانده شده، از دور داد می‌زند که کادر مدرسه حداقل حواسشان بوده که هرطور هست و با هر زحمتی مدرسه و بچه‌ها را سه شیفته کنند که نه در کلاس‌ها بیش‌تر از ۷-۶ نفر دانش‌آموز باشد و نه اینکه در مدرسه تجمع بیش از حد مجاز در زنگ تفریح داشته باشند. با این همه، اما هنوز درگیر مشکلاتی هستند. مدیر مدرسه می‌گوید که از جیب خودشان ۶۰۰ هزارتومان داده‌اند و دستگاه ضدعفونی کننده اتومات خریده‌اند. الکلش را هم خودشان تأمین می‌کنند و فعلا نه آموزش و پرورش چیزی به آن‌ها داده و نه هیچ نهاد و سازمانِ دیگری زیر بار دادن مواد ضدعفونی کننده به آن‌ها رفته است و هر دو روز یک‌بار مجبور هستند که هشت نه لیتر الکل بخرند. جالب اینجاست که روز قبل از بازگشایی مدرسه، خودِ مادر‌ها آستین بالا زده و کل مدرسه را ضدعفونی کرده‌اند. هرچند که مدیر و ناظم و خدمتگزار مدرسه همه توانشان را گذاشته‌اند و آیین‌نامه‌های بهداشتی را سفت و سخت رعایت می‌کنند. خانمِ مدیر می‌گوید که دانش‌آموز‌ها را تقسیم بر چهار کرده‌اند و مدرسه سه شیفته شده، همه کلاس و میز‌ها بعد هر شیفت ضدعفونی می‌شود، بچه‌ها باهم وارد حیاط نمی‌شوند و مدام به بچه دبستانی‌های مدرسه تذکر می‌دهند که دست و بالشان را ضدعفونی کنند و ماسک بزنند و ماسک‌هایشان را با هم عوض نکنند! با این همه، اما حضور و تجمع بچه‌ها در مدرسه و کلاس‌هایی که تهویه درستی هم ندارند، خطرناک است.

 

سایه درخت‌های دبیرستان دوره اول شهید عباسی جای خوبی برای تشکیل دادن کلاس درس، به دور از استرس ابتلا به کروناست؛ یکی از معلم‌های این مدرسه هم همین کار را کرده و همه ۱۴-۱۳ دانش‌آموزش را از کلاس بیرون آورده و مشغول تدریس در زیر سایه درخت‌هاست. برخلاف دبستان مشهدی‌فر، تجمع در کلاس‌ها زیاد است و جمعیت زیاد دانش‌آموز‌ها دست و پایِ کادر مدرسه را برای تشکیل کلاس با زیر ۱۵ نفر بسته است و حضور این تعداد دانش‌آموز در کلاس‌های کوچک دبیرستان عباسی با وجود رعایتِ خوب فاصله‌گذاری اجتماعی بین بچه‌ها با هیچ‌کدام از بند‌های آیین‌نامه‌های بهداشتی هم‌خوانی ندارد و کاملا خطرناک است. اینجا هم مدیر مدرسه می‌گوید که از جیبِ خودشان موادضدعفونی کننده خریده‌اند و اگر کمکشان نکنند برای ضدعفونی کردن هر روز مدرسه به طور قطع به مشکل می‌خورند. با این حال برای رعایت آیین‌نامه‌های بهداشتی حسابی به بچه هایشان سخت می‌گیرند و همه‌شان باید ماسک و دست‌کش و موادضدعفونی کننده همراهشان داشته باشند و استفاده کنند. البته بماند تهیه همین سه قلم در مناطق پیرامونی شهر، برای خیلی‌ها بسیار سخت است و با بالارفتن سرسام‌آور همه‌چیز، خرید همین ۳ مورد برایشان ممکن نباشد.

 

هر شیفت مدرسه نمازی‌خواه ۳۰۰ نفر دانش‌آموز دبیرستانی دارد که اگر قرار به رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی باشد، حیاط مدرسه ظرفیتشان را ندارد. ماجرایی که مدیرِ این مدرسه همان اول بازدید دست روی آن می‌گذارد و از سختی و طاقت‌فرسا بودن کنترل این ۳۰۰ نفر در هر شیفت حرف می‌زند و می‌گوید که کنترل کردن بچه دبیرستانی‌ها برای اینکه از هم فاصله بگیرند و قرارداد‌ها را رعایت کنند، بسیار سخت است و کاری غیرممکن! اوضاع کلاس‌های درس هم باوجود ضدعفونی هر روزه، رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی و ۳۵ دقیقه‌ای شدن کلاس‌ها، با حضور ۲۲ دانش‌آموز شاید خیلی بهداشتی و جالب نباشد. هرچند که چاره‌ای جز این نیست، چون مدرسه دیگر بیشتر از این نمی‌تواند از دانش‌آموزهایش کم کند و این‌قدری کلاس ندارد که بخواهد بقیه را جدا کند و هر کلاسی را به زیر ۱۰ نفر برساند. اینجا هم کادر مدرسه پول گذاشتند و خودشان هم دستگاه ضدعفونی کننده خریده‌اند و هم الکلش را که البته با این حجم از دانش‌آموز بیشتر از ۲ روز دوام نمی‌آورد و باز باید از جیب خودشان هزینه کنند، چون هنوز کسی زیربار تأمین الکل مدارس نرفته است. مدیر مدرسه فقط یک درخواست دارد، آن هم اینکه شهرداری و آتش‌نشانی یک گوشه از کار مدرسه‌ها را بگیرند و دست‌کم در ضدعفونی کردن روزانه مدرسه کمکشان کنند.