نمایشنامه‌نویس مشهدی: کرونا ضربه آخر را به تئاتر زد

الان همه منتظرند اتفاق خوبی بیفتد، در عین حال همه ناامید هستیم و بعید می‌دانیم تا یک سال دیگر اتفاق خاصی بیفتد.

امیری|به گزارش شهرآرانیوز، میلاد کاشانی، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر در مشهد و نویسنده نمایشنامه «رومئو و ژولیت» است که نمایش تولیدشده بر اساس آن، سال ۹۷ در جشنواره تئاتر درخشید.

او اکنون مشغول کارکردن روی نمایشنامه‌ای با موضوع مهاجرت است. متنی که اگر کرونا و مسائلش پیش نمی‌آمد، الان درحال اجرا بود.

او می‌گوید: این متن را پیش‌تر نوشته بودم و قرار بود خودم کارگردانی کنم. تمریناتی هم در حوزه هنری و پارک ملت داشتیم، اما همه مکان‌های هنری تعطیل شد. تماشاخانه‌های خصوصی هم تعطیل شدند. الان درعمل کاری نمی‌کنیم. خود من فقط روی یک متن کار می‌کنم.

کاشانی می‌گوید: الان همه منتظرند اتفاق خوبی بیفتد، در عین حال همه ناامید هستیم و بعید می‌دانیم تا یک سال دیگر اتفاق خاصی بیفتد.

به عقیده او این کرونا نیست که وضعیت تئاتر مشهد را خراب کرده است، بلکه پیش از کرونا هم تئاتر وضعیت خوبی نداشت: در سال‌های گذشته با به وجود آمدن گرانی‌ها، بسیاری از افراد تئاتر را از سبد خانواد خود کنار گذاشتند و آن جمعیتی که دغدغه تئاتر یا نگاه دیگری به این هنر داشت، رو به افول بود. گروه تئاتری که در جشنواره معتبری شرکت می‌کرد، ممکن بود اوضاع خوبی داشته باشد، اما وضعیت برای گروه‌های کوچک‌تر یا تازه‌کار به‌هیچ‌وجه مناسب نبود. به‌نظر من کرونا فقط ضربه آخر را به تئاتر زد.

کاشانی بیان می‌کند الان هیچ کاری از دستش برنمی‌آید تا دست‌کم درآمدش را به دست آورد. او می‌گوید: اگر خودرو داشتم می‌رفتم در تاکسی اینترنتی کار می‌کردم، مثل خیلی از دوستان و همکارانم که الان این کار را می‌کنند. برخی هم که فروشنده و شاگرد مغازه شده‌اند. بیمه هم نیستیم. این حرف‌ها، هم زیاد است و هم گفتنش بی‌فایده؛ مثنوی هفتاد من کاغذ است.

او که در چندماه گذشته یک کلاس نویسندگی مجازی در کانون تئاتر دانشگاه فردوسی مشهد برگزار کرده است، در پایان می‌گوید: نوشتن را شاید بشود به شکل مجازی آموزش داد، اما هیچ بُعد دیگر تئاتر را نمی‌شود به‌صورت مجازی کار کرد، بنابراین طبیعی است که خیلی‌ها بیکار مانده‌اند و تماشاخانه‌های خصوصی درحال ورشکستگی هستند.
این نمایشنامه‌نویس جوان از اینکه در چنین شرایطی هیچ‌کدام از مسئولان هم هیچ حرفی نمی‌زنند، دل‌گرمی نمی‌دهند و کامل سکوت کرده‌اند، گله دارد و می‌گوید: الان چند ماه از کرونا می‌گذرد و هیچ‌کس حرفی نمی‌زند. نمی‌دانم آیا باید بنشینیم و از پاافتادن خودمان و دیگران را به چشم ببینیم؟!

بیشتر بخوانید: ویروس «بی‌تفاوتی»؛ بلای جان تئاتر مشهد