گردشی در قبیله ماسایی "مارا" از قبایل معروف کنیا

بنیامین رضایی - جهانگرد و عکاس | شهرآرانیوز؛ کنیا از انگشت شمار کشور‌هایی بود که نوروز امسال ایرانیان می‌توانستند برای سفر خارجی انتخاب کنند. این کشور شرق آفریقا، ۴۵ میلیون نفر جمعیت دارد. قبیله ماسایی از قبایل معروف کنیاست که جمعیتش به ۲ میلیون نفر می‌رسد و در دامنه‌های کوه کلیمانجارو بین مرز کنیا و تانزانیا قرار دارد.

نام سرزمینی که این قوم در آن زندگی می‌کند، «مارا» ست و به همین دلیل نام قبیله نیز به ماسایی مارا معروف است. فیل، کرگدن، شیر، بوفالو و پلنگ، ۵ پستاندار بزرگ دنیا هستند که در این سرزمین زندگی می‌کنند. از این نظر که کمتر جایی در دنیا پیدا می‌شود که همه این حیوانات بزرگ یکجا جمع باشند، سرزمین مارا متفاوت است و هرسال ۳۰۰ تا ۳۵۰ هزار گردشگر برای بازدید از این حیات وحش، به این مکان سفر می‌کنند.

بعد از بازدید از زرافه‌ها و اسب‌های آبی دریاچه نایباشا، مسافران برای دیدار با قبیله‌های بدوی ماسایی و حیات وحش آن راهی سرزمین مارا می‌شوند.
هر ۱۰ تا ۵۰ خانه یک قبیله را تشکیل می‌دهند. این قبایل به دور از فناوری و با کمترین امکانات زندگی می‌کنند. به عبارتی هر آنچه دارند دست ساخته خودشان است. هر قبیله، یک رئیس و یک پیرمرد و یک جادوگر دارد. برپایه قانون قبایل، هرکسی که گاو زیادی دارد، می‌تواند زن بیشتری اختیار کند. بچه در این قبایل خیلی مهم است، چون برپایه تفکر آن‌ها هرکس فرزند بیشتری دارد، قدرتش بیشتر است.

ساخت خانه و به چرا بردن گاو و گوسفندان به عهده خانم هاست. مردان به دنبال شکار می‌روند. خانه‌ها از کاهگل، چوب، سنگلاخ و... ساخته می‌شود. پنجره خانه‌ها خیلی کوچک ساخته می‌شوند، به اندازه ۲۰ در ۲۰ سانتی متر، زیرا بومیان معتقدند نور بزرگ باعث آمدن پشه به خانه می‌شود. اندازه خانه‌ها نیز بسیار کوچک است و در همین خانه‌های کوچک چندین نفر زندگی می‌کنند. آن‌ها روزانه ۲ وعده غذا می‌خورند؛ صبح نان و شیر و شب گوشت.

بعد از به دفعات رفتن میان قبایل ماسایی، متوجه شدم که گردشگر‌ها فقط اجازه دارند به تعداد محدودی از این قبایل سر بزنند. بقیه قبایل شبیه هم هستند، ولی از طرف سازمان گردشگری کنیا، اجازه بازدید فقط برای چند قبیله صادر می‌شود. خواه ناخواه گردشگر‌هایی که به قبایل بدوی سر می‌زنند، تأثیر‌هایی بر زندگی آن‌ها می‌گذارند. اما به عقیده من این تأثیر بیشتر مثبت است و درآمدزایی هم برایشان دارد. گردشگر با خرید از آن‌ها کمک می‌کند چرخه زندگی شان بهتر بچرخد. آن‌ها زیاد علاقه‌ای به پول ندارند. از شکلات، خودکار و این طور کالا‌ها بیشتر استقبال می‌کنند و ما هم هر زمان به آفریقا می‌رویم، سعی می‌کنیم از این وسایل همراه داشته باشیم و به کودکان بدهیم.
فرزندان پسر ماسایی از پانزده سالگی باید به شکار شیر بروند و اگر بتوانند یک دندان شیر بیاورند، به این معنی است که قدرتمندند و می‌توانند ازدواج کنند. البته به جز این برای ازدواج باید گاو هم داشته باشند.

مسافران بعد از آشنایی با قبایل وارد پارک ملی ماسایی مارا می‌شوند. از نایروبی تا این پارک با خودرو ۵ ساعت راه است. در زندگی این حیوانات، انسان هیچ دخل وتصرفی ندارد. دیدن زرافه، فیل و کل‌های یال دار و حتی تمساح‌ها حس خاصی دارد. در این پارک‌ها نباید عطر و ادکلن بزنید و سروصدا کنید تا ضمن احترام به محیط زندگی حیوانات، بتوانید از تماشای آن‌ها بهره‌مند شوید.

ممکن است دیدن برخی صحنه‌های شکار زیاد خوشایند نباشد، اینکه جلو چشم شما شیر یک آهو را شکار کند، ممکن است دل خراش باشد، اما نباید فراموش کرد این قانون طبیعی طبیعت است. یکی از صحنه‌های جالب این است که شیر وقتی شکار می‌کند، نزدیک به ده پانزده حیوان مختلف از غذای شیر تغذیه می‌کنند.
وقتی شیر شکار می‌کند، اول شیر قوی تر، بعد شیر‌های دیگر، بعد بچه هایشان و بعد روباه ها، شغال ها، کرکس ها، مانگوس‌ها (موش ها) و نیز مورچه‌ها از غذای شیر سهم دارند. شیر فقط برای خودش شکار نمی‌کند.