سلمانی، گوش شنوای مشتری است

نجمه موسوی کاهانی | شهرآرانیوز؛ تصورش هم سخت است که آرایشگر موی سر شما را طوری خراب کند که تا مدتی نتوانید در انظار عمومی ظاهر شوید. همین یک نکته کافیست تا در انتخاب آرایشگر وسواس زیادی به خرج دهید. یکی از قدیمی‌ترین آرایشگر‌های ما در محله لادن که از ۲۲ سال قبل از همین جا تکان نخورده، جلیل پنجه‌باشی است. جلیل آقا از ۱۸ سالگی تا الان که ۴۲ سال دارد مشغول این حرفه است و به همان اندازه روز اول، عاشق کارش است.

در همان ۱۸ سالگی ۶ ماهی را در آموزشگاه دوره دیده، اما متوجه شده که شغل آرایشگری نیاز به تجربه عملی و شاگردی دارد. بعد از آن ۲ سال و نیم پیش حسین آقای شعبانی در خیابان طبرسی شاگردی کرده تا توانسته استادکار شود. او درباره حرفه‌اش می‌گوید: اگر علاقه داشته باشی می‌توانی در مدت کمتر از یک‌سال آموزش‌های اولیه این شغل را یاد بگیری و دست به قیچی شوی. اما فوت و فن کار را هرچه بیشتر شاگردی کنی بهتر یاد می‌گیری. البته به منطقه هم بستگی دارد. مثلا در محله لادن همه مشتری‌های ما محلی هستند و نمی‌توانم مشتری محلی که مدل موی همیشگی خود را می‌خواهد دست شاگرد بسپارم. اما محله طبرسی مسیر گذر زائر بود و مشتری گذری فراوان داشت. سرعت عمل بالا را می‌طلبید و مدل‌های ساده و تکراری. آن‌زمان بچه‌های کوچک مدل موی خاصی نداشتند و همه از دم ماشین می‌کردند. به همین دلیل استاد اصلاح بچه‌ها را به من می‌سپرد تا روی سر آن‌ها اوستا شوم. آخر سر هم خوب یا بد سر بچه را ماشین می‌کردم.

آقا جلیل درباره جنس مو‌ها می‌گوید: مو‌های مختلف زبر و نرم، صاف یا فر قلق خودش را دارد. مثلا روی مو‌های خیلی صاف زود خط قیچی می‌افتد و پله پله شدن آن دیده می‌شود و یا مو‌های خیلی فر لوله می‌شوند. یک بار آقایی آمده بود که موهایش فر زیادی داشت و نمی‌خواست خیلی کوتاه شوند. بعد از کوتاهی متوجه شدم مو‌ها به صورت تکه تکه، لوله شده و به‌اصطلاح گود شده بودند. هرچند استادکار مدل موهایش را درست کرد، اما او ناراضی بود، چون نمی‌خواست موهایش خیلی کوتاه شود. در تمام طول دوران کاری فقط همان فرد بود که ناراضی از مغازه بیرون رفت وگرنه بقیه مواقع استاد، کار را جمع می‌کرد. البته قدیم مثل الان مدل مو این‌قدر اهمیت نداشت.

او به افرادی که می‌خواهند وارد این حرفه شوند توصیه می‌کند که برای شروع این‌کار با حداقل امکانات باید حدود ۷۰ میلیون تومان سرمایه داشته باشید. دکور، صندلی، قیچی، سشوار و مواد مصرفی مانند تافت و وسایل بهداشتی مثل الکل و وسایل پیش‌گیرنده از بیماری‌های مسری در کار ما ضروری است. استفاده از وسایل یک‌بار مصرف و ضدعفونی کردن کامل وسایل در حرفه ما اهمیت زیادی دارد، زیرا خطر بیماری‌هایی مثل کچلی و انواع بیماری‌های قارچی که مسری هم هست وجود دارد. هزینه‌های جاری بدون درنظرگرفتن اجاره، ماهی ۲ میلیون تومان می‌شود. توجه داشته باشید که این شغل مثل کارمندی نیست و حقوق ثابت ندارد. در طول روز بین ۱۵ تا ۳۰ مشتری داریم که بستگی به مناسبت‌ها متغیر است. معمولا در تابستان که هوا گرم است و مهمانی و تفریح هم بیشتر، مردم زودتر برای اصلاح و کوتاهی می‌آیند. هر چند در زمستان هم حالا دیگر بیشتر افراد کلاه بر سر نمی‌گذارند تا موهایشان خراب نشود.

آقا جلیل درباره مدل مو‌های موردپسند مشتری‌ها می‌گوید: بیشتر افراد مدل‌های جدید دوست دارند. فقط عده کمی که معمولا کارمند‌ها هستند بنا به شرایط اداره مجبورند مدل موی ساده داشته باشند. برای مو‌های پرحجم از قیچی پیتاژ استفاده می‌کنیم؛ وسیله‌ای که حجم مو را با آن کم می‌کنیم تا هم مدل مو، بهتر خود را نشان دهد و هم بهتر و راحت‌تر سشوار شود. البته الان به‌دلیل فشار‌های عصبی و تغذیه‌های نامناسب، حتی جوان‌ها مو‌های کم‌پشتی دارند، ولی قدیم مو‌ها پرحجم‌تر بودند. یکی از مشکلاتی که با فشار‌های عصبی بسیار شایع شده ریزش سکه‌ای مو در سر و صورت است.

به نظر جلیل آقا آرایشگر محرم راز مشتری است و باید گوش شنوای خوبی هم باشد. روابط عمومی بالا و خوش‌رویی از ملزومات اصلی این شغل است. او می‌گوید: خوبی شغل آرایشگری این است که پای درددل مردم می‌نشینیم. داشتن روی خوش در کنار سرعت عمل، همیشه در جذب مشتری تأثیر دارد. معمولا زمان کار آرایشگر ۴۰ دقیقه است، اما من در حدود ۱۰ دقیقه کار را تمام می‌کنم و مشتری هم رضایت
دارد.

او درباره تأثیر کرونا بر حرفه‌اش می‌گوید: کرونا یکی ۲ ماه اول تأثیر وحشتناکی روی بازار کار ما داشت. دقیقا قبل از عید بود که اوج کار ماست و به‌اصطلاح وقت سرخاراندن نداریم. اوایل اوضاع خراب بود، اما بعد از یکی ۲ ماه مردم یاد گرفتند که چطور با رعایت کردن توصیه‌های بهداشتی به کار‌های روزانه خود بپردازند.

اصلاح موی بچه‌ها به‌دلیل بازیگوش بودنشان سخت است و بیشتر آرایشگر‌ها آن را قبول نمی‌کنند. جلیل آقا می‌گوید: قدیم صندلی کودک نبود. یک تخته را روی دسته صندلی می‌گذاشتند و اصلاح انجام می‌شد. البته الان هم تخته داریم. کوچک‌ترین مشتری من که خیلی هم پرمو بود حدود ۶ ماهه بود و بزرگ‌ترین مشتری هم که سال گذشته به رحمت خدا رفت ۱۱۰ سال داشت.

ما مشتری‌هایی داریم که مدل مو‌های بسیار عجیب و غریب می‌خواهند. همین دیروز مشتری‌ای داشتم که می‌خواست دورتادور سرش را بتراشد و اسم فرد خاصی را با تیغ دربیاورد. گاهی نوجوان‌ها برای مدل خاصی اصرار دارند. اما وقتی که به خانه می‌روند و برخورد خانواده را می‌بینند همه چیز را گردن آرایشگر می‌اندازند. بچه‌های حالا حتی برای مدرسه هم مو‌های خود را مدل می‌دهند. بیشترین متقاضی مدل‌های عجیب نوجوانان ۱۵ تا ۲۰ ساله هستند که رنگ مو‌های خاص یا مدل مو‌های متفاوتی را برای جلب توجه می‌خواهند.