دو بار اعدام برای قاتل سنگدل و هوسران در دو راهی مشهد-طرقبه | هشدار: خواندن این خبر برای افراد زیر ۱۸ سال و بیماران قلبی توصیه نمی‌شود درخشش ۴ مدال نقره و برنز بر گردن تیم دانش‌آموزی ایران در المپیاد جهانی اقتصاد آتش‌سوزی در نخلستان‌های روستای رُمیله آبادان مهار شد (۶ مرداد ۱۴۰۴) بهره‌مندی ۶.۵ میلیون سالمند از خدمات مستمر دولتی اشعه فرابنفش خورشید در مشهد به شاخص «خطر بسیار زیاد» رسید درخواست طلاق از مردی که برای دزدی از خانه پدرزنش نقشه کشید درخواست نبش قبر برای کشف راز مرگ مرد تهرانی در ترکیه میدری: حذف یارانه یا تغییر دهک‌بندی قبل از اعمال به افراد اطلاع داده می‌شود عسلویه روی دور زلزله؛ زمین‌لرزه ششم هم ۴ریشتری بود (۶ مرداد ۱۴۰۴) شرکت شهرک‌های صنعتی خراسان رضوی پساب خروجی «زبرخان» را تعیین تکلیف کند راهکارهایی ساده برای صرفه جویی بیشتر در مصرف آب و مدیریت اقتصادی خانواده توضیحات رئیس کل دادگستری استان تهران درباره درخواست توبه «تتلو» ماده ۲۱۵ آیین نامه راهنمایی و رانندگی به عابران پیاده چه می‌گوید؟ بررسی چند راهکار برای کاهش اثرات زیست‌محیطی فاضلاب‌های شهری نظام تعلیم و تربیت کشور باید با رویکرد آینده‌نگری از چالش‌ها عبور کند تأکید دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش بر ارتقای جایگاه معلمان درخواست وزیر محیط زیست زیمباوه برای گسترش همکاری دوجانبه با ایران آیا خشم به ارث می‌رسد؟ | بررسی عوامل ژنتیکی در بروز عصبانیت آمبولانس وسیله تبلیغات نیست | با متخلفان تا حد «لغو پروانه» برخورد خواهد شد زائران اربعین زمان مواجهه با تشعشعات فرابنفش خورشید را محدود کنند هر آنچه که باید در مورد درد سیاتیک بدانید میانگین سن بازنشستگی در کشور ۵۱ تا ۵۲ سال اعلام شد جانباز جنگ ۱۲ روزه با صهیونیست‌ها در کاشان به شهادت رسید درگیری خونین در یک شرکت خصوصی مشهد قتل خانم مدیرعامل توسط شوهر خیانتکار در جلسه کاری! التماس مادر قاتل از مادر الهه حسین‌نژاد مقابل دادگاه + فیلم (۶ مرداد ۱۴۰۴) طرح ورود خودروهای مسافران خارجی به کشور اجرا می‌شود حمله گروهی گراز‌ها به مزارع کشاورزی خراسان شمالی (۶ مرداد ۱۴۰۴)
سرخط خبرها

این یقه گرفتن‌ها را ر‌ها کنیم

  • کد خبر: ۷۷۶۵۵
  • ۲۷ مرداد ۱۴۰۰ - ۰۹:۵۹
این یقه گرفتن‌ها را ر‌ها کنیم
عباسعلی سپاهی یونسی - روزنامه‌نگار

به گزارش شهرآرانیوز؛ این روز‌ها بیش از هر زمان دیگری فکر می‌کنم که ما آدم‌ها در وضعیت «هر دم از نو غمی آید به مبارک بادم» قرار گرفته ایم. از تغییرات اقلیمی و اثر ویرانگر آن بر زندگی آدم‌ها در مناطق مختلف جهان گرفته که به شکل آتش سوزی‌های مهیب، سیل‌های ویرانگر و... نمود پیدا کرده است تا جنگ‌ها و این روز‌ها قصه تلخ افغانستان که بیش از همه، دل ما ایرانی‌ها را به درد می‌آورد وقتی می‌بینیم برادران و خواهران افغانستانی ما دوباره راه کوچ در پیش می‌گیرند، آواره می‌شوند یا مجبورند با شرایطی بسیار سخت در خانه خودشان بمانند.
این طرف ما در ایران همچنان به شکل غمگینی با کرونا دست به گریبانیم و در این میان، آدم‌های فراوانی عزیزان خودشان را از دست داده اند. این وضعیت یعنی دست به گریبان شدنی دوساله با کرونا، برای همه ما خارج از تحمل شده است.

 

نمود آن را می‌شود در همه چیز دید، حتی در اخلاقی که این روز‌ها تند و تندتر می‌شود. در مواجهه با کرونا، آدم‌هایی مذهبی گاهی در مقابل آن‌هایی قرار می‌گیرند که شاید همسو و هم فکر آن‌ها نباشند؛ آن‌هایی که بی اعتقاد نیستند، اما اعتقاداتشان با گروهی از آدم‌های جامعه در یک سطح نیست. این روز‌ها متاسفانه شاهد تقابل این دو نگاه و نگرش و اعتقاد هستیم. متاسفانه فضای مجازی این تقابل را پررنگ‌تر کرده است.

 

عده‌ای عکس آن‌هایی را منتشر می‌کنند که به مراسم عزاداری رفته و اجتماعی تشکیل داده اند. از آن طرف بعضی دیگر نیز عکس آن‌هایی را منتشر می‌کنند که سفر رفته، عروسی گرفته اند یا به هر شکلی با همدیگر جمع شده اند. این تقابل به‌هیچ‌وجه، اتفاق فرخنده و ارزشمندی نیست و نخواهد بود. بخشی از این تقابل به عملکرد مدیرانی برمی گردد که در این دو سال نتوانستند ماجرای کرونا و غم هایش را درست مدیریت کنند. وقتی مدیران نتوانند مسئله‌ای به این مهمی را مدیریت کنند، مردم اینجا و آنجا و به ویژه در جایی مثل فضای مجازی، یقه یکدیگر را می‌گیرند.

 

انگار ما با آدم‌هایی روبه رو هستیم که می‌خواهند خشمشان را سر یکدیگر خالی کنند؛ هرچند نمی‌دانند این راهش نیست. تاریخ نشان داده است که انسان‌ها بار‌ها و بار‌ها با مشکلاتی از نوع کرونا، جنگ، سیل، زلزله‌های ویرانگر و انواع واقسام بلا‌ها روبه رو شده و از آن‌ها گذشته اند. اگرچه تلخ، اگرچه دیر، اما باید به این نکته توجه کرد که هیچ چیز در این جهان دائمی نیست و هیچ دردی نیست که دوا نداشته باشد به جز مرگ که مولانا فرمود:
«دردی است درد مردن کان را دوا نباشد
پس من چگونه گویم کاین درد را دوا کن؟»


اگر معتقد باشیم که کرونا هم تمام خواهد شد و ازطرفی هرکدام از ما برای دیگران قائل به حقی باشیم و آنچه را برای خود نمی‌پسندیم برای دیگران هم نپسندیم، شاید بتوانیم با آرامش بیشتری از این گذرگاه صعب و تاریک و تنگ عبور کنیم. امروز بیش از این خشم و خروش‌ها و یقه گرفتن ها، نیاز داریم که آرامش خودمان را حفظ کنیم. به خودمان یادآوری کنیم آیا کاری که انجام می‌دهم تنها به خودم مربوط است یا می‌تواند جان بی گناهی را نیز به خطر بیندازد؟ بی شک اگر این پرسش را در ذهن داشته باشیم، به آرامش خواهیم رسید و تلفات ما درمقابل لشکر کرونا کمتر خواهد شد.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->