به گزارش شهرآرانیوز، اخیراً سوگل طهماسبی، بازیگر سریال گاندو ۲ در نشست عوامل این سریال با رئیس سازمان صدا و سیما به موضوع مهمی اشاره کرد که نمونه آن را قبلاً هم دیده ایم. او به این مضمون گفت: «در دو، سه روز که دو، سه تا دفتر برای کار رفتم، تا متوجه شدند که من در گاندو بازی کردم، شروع کردند به اینکه نفی کنند من را، که چرا رفتی؟»
چنین سخنی هرچند دردآور است، اما به خوبی نشان میدهد که چرا هالیوود میتواند برای سیاستهای آمریکاییها و صهیونیستها ماله کشی کند، اما برخی فیلمسازان ما حتی توانایی بیان واقعیتهای موجود در کشورمان را، که مایه افتخار ما است، ندارند. وقتی فیلمساز ما هنوز به بلوغ اجتماعی نرسیده است، بنابراین انتظاری هم نمیتوان از آن داشت که از پیله خود بیرون بیاید!
واقعاً جای سؤال است که آیا این عده دردشان گرفته که عدهای از سربازان گمنام این مرز و بوم، MI۶ را به زانو درآورده و انگشت به دهان گذاشته اند؟ و اینکه آیا عدهای در داخل ایران که نام هنرمند ایرانی را یدک میکشند از انگلیسی ها، خبیثتر هستند؟ چرا که نمیخواهند فیلمی درباره جنایات انگلیس ساخته شود. این موضوع میتواند مصداق همان دیالوگ آقامحمد مبنی بر تلاش سرویسهای جاسوسی بر اثرگذاری روی برخی فعالان هنری در داخل کشور باشد.
هر چند که یک جریان معلوم الحال سعی داشت تا گاندو ۲ را وارد بازیهای سیاسی کند و آن را حزبی نشان دهد، اما نمیتوان انکار کرد که گاندو ۲ یک فیلم ضد انگلیسی و جاسوسی است و برای نشان دادن قدرت اطلاعاتی ایران ساخته شده است. البته طبیعی است که جریان نفوذ، بر روی هوا کار نمیکند بلکه عدهای را در داخل تحت تأثیر خود قرار میدهد و از طریق آنها، قصد ضربه زدن به کشور و مردم را دارد. در هر صورت بعد از سالها دیگر معلوم شده است که کدام جریان سیاسی در داخل کشور نقطه امید غربیها است.
اما به احتمال زیاد، سخنانی که خانم طهماسبی گفته است، چه بسا برای سایر بازیگران گاندو نیز اتفاق افتاده و یا میافتد و جای تعجب هم ندارد. این اتفاقات همواره برای بازیگرانی که نسبت به مردم و کشور خود تعهد دارند، اتفاق میافتد. سال ۹۵، امین حیایی، بازیگر فیلم «قلادههای طلا»، که یک فیلم با محوریت فتنه ۸۸ بود، با حضور در برنامه «هفت» شبکه سه، به این مضمون گفت: «خیلیها سعی کردند من را بعد از بازی در این فیلم بایکوت کنند. از میان همکاران بعضا صمیمی و نزدیک بوده اند که گفتند اگر امین حیایی سر یک پروژهای باشد ما حاضر به حضور در فیلم نیستیم، چون او محبوبیتش را از دست داده است!»
البته ناگفته نماند که ناهنجاریهای موجود در عرصه فیلمسازی کشور به پایین بودن سطح فکر برخی فیلمسازان هم ختم نمیشود و در گذشته، برخی هنرمندان از پشت پرده انتخاب بازیگران در فیلمها خبر داده اند. مثلاً سال گذشته، خبرگزاری میزان طی مصاحبهای با مرجانه گلچین، به نقل از این بازیگر نوشت: «یعنی چه که یک بازیگر برای داشتن نقش صرفا باید به میهمانی شبانه برود، اگر آنجا بود نقش به وی میرسد و اگر نه باید سالها خانه نشین شود، چطور اسم این وضعیت را بگذاریم سینما، هیچکس از پول بدش نمیآید، اما من حاضر نیستم در این فیلمها بازی کنم.»
در هر صورت به نظر میرسد که نان عدهای از فیلمسازان کشور، در فیلمهای سخیف و دم دستی و یا ساخت دلقک کاریهای بساز و بفروشی است. از طرفی بی تفاوتی نسبت به مسائل مهم کشور نیز نه تنها برای بعضی از فیلمسازان به یک عادت تبدیل شده، بلکه این عده، بعضی از هنرمندانی که با اعتقاد راسخ برای مردم و کشور خودشان فیلم بازی میکنند را نیز تحت فشار قرار میدهند.
با این حساب پشت کردن به وطن و تن دادن به مهمانی شبانه جزو شروط جدید برخی فعالان عرصه فیلم برای بازی دادن به هنرمندان تبدیل شده است.
وحید رهبانی بازیگر نقش «محمد» در سریال «گاندو» درباره بازی در نقش یک مأمور امنیتی گفت: فکر نکنم با بازی در این سریال کار ویژهای کرده باشم. تنها سعی کردم دستورات کارگردان را اجرا کنم که تا جایی که ممکن است، کار واقعی به نظر برسد.
وی درباره اینکه «گاندو ۱» را دوست دارد یا فصل دوم آن را، توضیح داد: کنجکاو نبودم که بدانم قضیه چه میشود؛ تنها این را میدانستم که خودم را به فرد خوبی یعنی جواد افشار میسپارم. من مسیر درست را مسیر کارگردان میدانم و همزمان به عنوان ماموری که عاشق کشورش است، سعی کردم صداقت را در بازی و رفتارم داشته باشم. حالا اینکه نقش محمد چقدر به نتیجه رسیده باشد و برای مخاطب باور پذیر باشد، باید از مردم بپرسید.
رهبانی درباره بازخوردهایی که از مردم درباره سریال «گاندو» گرفته، گفت: خدا را شکر میکنم وقتی بازخورد مثبت از مردم چه در فضای مجازی و چه در دنیای واقع میگیرم، احساس خوبی دارم. از اینکه مردم درباره اتفاقات گاندو با هم صحبت میکنند، خوشحال می شوم. البته ممکن است عدهای هم از این سریال خوششان نیامده باشد و اگر برخی در توییتر واکنش منفی نشان دادند، ایرادی ندارد. بالاخره باید همه صداها شنیده شود؛ اتفاقاً فکر میکنم وقتی همه با یک اثر هنری موافقت میکنند، ایرادی هست.
وی در پایان درباره سانسور این مجموعه و حساسیت موضوع آن بیان کرد: من اطلاع ندارم که کجای این سریال سانسور شده و کجا سانسور نشده است. بهتر است این سوال را از تهیهکننده و کارگردان بپرسید. تنها وظیفه من به عنوان بازیگر، بازی درست برای نشان دادن واقعیتهای موجود در این سریال است. حساسیت گاندو نیز به این دلیل است که درباره مسائل سیاسی و اقتصادی صحبت میکند و روی آنها مانور میدهد.
منبع: باشگاهخبرنگاران