مهدی یاراحمدی

زندگی و امیدواری زیباست و می‌تواند پر از طراوت و شادمانی باشد و لذت‌های فراوانی را به کام انسان بچشاند و حالش را خوب کند، اما این، همه حقیقت خلقت نیست؛ کمی آن‌طرف‌تر که خیلی هم از ما دور نیست، واقعیتی به نام «مرگ» وجود دارد.

اگر می‌خواهید رستگار و عاقبت‌به‌خیر شوید، «لطفا هرچه به ذهنتان می‌رسد، فورا بر زبانتان جاری نسازید».

با الهام از مظاهر طبیعت، فرزند صالح همچون گل زیبا و باطراوتی است که خانواده و زندگی را زیبا می‌کند و طراوت می‌بخشد.

دو انسان با هزار امید و آرزو براساس فطرت، غریزه، انسانیت، کمال‌طلبی و تلاش در جهت زندگی بهتر و روزی بیشتر با یکدیگر پیوند و رابطه مقدسی به نام «ازدواج» برقرار می‌کنند و خانواده‌ای را تشکیل می‌دهند که از آن به‌عنوان محبوب‌ترین نهاد نزد خدای عزوجل یاد می‌شود.

شاید مهم‌ترین تصمیمی ‎‌که با اتمام ماه رمضان باید گرفت، تلاش برای حفظ خویشتن در چارچوب ارزش‌های اخلاقی و انسانی باشد.

بسیاری از آداب و رسوم درواقع بدعت‌های نامبارکی هستند که معلوم نیست چه زمانی و چه کسانی آن را ایجاد کرده‌اند که این‌گونه دست و پای ما را بسته و کار را برای ما سخت کرده‌اند.

بهار با خود پیام‌هایی دارد؛ پیام زندگی، پیام دوباره‌زیستن و پیام دوباره‌نگریستن.

ماه مبارک رمضان فرصت بسیار مناسبی است که جان را در اقیانوس بی‌نهایت و پربرکت کلام وحی جلا دهیم و روح معنویت را دوباره در وجود خود زنده کنیم.

حتما تفاوت است بین فردی که به‌شکرانه سلامتی، امنیت و نعمت‌هایی که خداوند مهربان از سر رحمت به او ارزانی داشته است و قصد دارد به دیگرانی که به هر دلیلی نیازمند کمک و حمایت هستند یاری برساند، با آدمی که بی‌خیال از مردم و اتفاقات محیط اطراف خود زندگی می‌کند.

زمانه بین آدم‌ها دست‌به‌دست می‌شود؛ روزی یکی امیر است و دیگری فقیر و روزی دیگر زمانه جای آن‌ها را عوض می‌کند و همه ذهن نظم‌گرا و عادت‌گرای آدمی را تغییر می‌دهد.