مهدی یاراحمدی

شرکت‌ها و مجموعه‌های دانش بنیان و تمام سازمان‌هایی که برپایه علم و فناوری تشکیل می‌شوند، نقش بسیار مهمی در توسعه و تعالی کشور‌ها دارند.

بسیاری از مبانی تربیتی و آموزه‌هایی که قبل‌ها برای جوان‌ها ارزشمند بود و بدان وفادار بودند، اکنون اهمیتی ندارد و در برخی مواقع حتی به عنوان ضدارزش تلقی می‌شود.

اگر می‌خواهیم جامعه ما در مسیر تعالی و پیشرفت حرکت کند و بتواند برای شهروندان خود رفاه و آسایش را به ارمغان آورد، چاره‌ای جز بهره‌مندی فراگیر و همه جانبه از نظام‌های دانش محور و دانش بنیان نداریم.

موضوع اعتیاد در ذات خود، تلخ و آزاردهنده است. حالا وقتی قرار است درباره اعتیاد در سنین کم یا حتی در سطح مدارس سخن بگوییم، تلخی آن بیشتر هم می‌شود.

وقتی همه ما در معرض اشتباه، گناه، غفلت یا هر کار دیگری هستیم که ممکن است ما را به یکی بدتر از آن افراد گنهکار تبدیل کند، دیگر چه جایی باقی می‌ماند برای غرور یا خودبرتربینی؟

و اینک «هوش مصنوعی» نظر‌ها را به خود جلب کرده است، یکه‌تازی می‌کند و قرار است ردپایی در همه پیشرفت‌های فناورانه، عالمانه و خردمندانه آدمی از خود به‌جای بگذارد.

از مهم‌ترین اثرات و پیامد‌های خدمات و زحمات معلمان و کادر آموزشی همین بس که به یاد آوریم ثمره تلاش آن ها، آینده کشور را رقم می‌زند.

زمانی که رفاه عمومی کاهش و فقر گسترش یابد، از دل این پدیده‌ها رفتار‌های تلخ‌تر و نامناسب‌تری متولد می‌شود که گاه در جوامع مشاهده می‌شود.

به امروز برخی پزشکان قدیمی و مشهور نگاه نکنید که به اصطلاح پولشان از پارو بالا می‌رود. بسیاری از پزشکان امروز دغدغه‌هایی دارند که گاهی باورتان نمی‌شود.

براساس پیش بینی بانک جهانی، نمره ایران در  شاخص وابستگی سال خوردگی تا سال ۲۰۵۰ پنج برابر خواهد شد. این بدان معناست که نسبت جمعیت غیرفعال ایران به جمعیت فعال در ۳۸ سال آینده پنج برابر می‌شود.