مهدی یاراحمدی

«در خیال» شما چه می‌گذرد؟ در تنهایی خود بیشتر به چه می‌اندیشید؟ در طول زمان یا روزانه بر چه موضوعاتی تمرکز دارید و به آن بیشتر فکر می‌کنید؟ آرزوی به‌دست آوردن چه چیز‌هایی را در ذهن می‌پرورانید؟ پاسخ این سؤال‌ها یا پرسش‌های مشابه آن، بخش درخورتوجهی از چگونگی رفتار و شخصیت شما را شکل می‌دهد و جایگاه واقعی‌تان را در زندگی رقم می‌زند.

چه‌بسیار انسان‌هایی که در محیط خانه و خانواده، افرادی شریف و اخلاق‌مدار هستند، ولی در محل کار گرفتار غفلت می‌شوند و در رعایت برخی اصول اساسی، رفتاری غلط یا همراه با نقصان دارند.

زندگی و امیدواری زیباست و می‌تواند پر از طراوت و شادمانی باشد و لذت‌های فراوانی را به کام انسان بچشاند و حالش را خوب کند، اما این، همه حقیقت خلقت نیست؛ کمی آن‌طرف‌تر که خیلی هم از ما دور نیست، واقعیتی به نام «مرگ» وجود دارد.

اگر می‌خواهید رستگار و عاقبت‌به‌خیر شوید، «لطفا هرچه به ذهنتان می‌رسد، فورا بر زبانتان جاری نسازید».

با الهام از مظاهر طبیعت، فرزند صالح همچون گل زیبا و باطراوتی است که خانواده و زندگی را زیبا می‌کند و طراوت می‌بخشد.

دو انسان با هزار امید و آرزو براساس فطرت، غریزه، انسانیت، کمال‌طلبی و تلاش در جهت زندگی بهتر و روزی بیشتر با یکدیگر پیوند و رابطه مقدسی به نام «ازدواج» برقرار می‌کنند و خانواده‌ای را تشکیل می‌دهند که از آن به‌عنوان محبوب‌ترین نهاد نزد خدای عزوجل یاد می‌شود.

شاید مهم‌ترین تصمیمی ‎‌که با اتمام ماه رمضان باید گرفت، تلاش برای حفظ خویشتن در چارچوب ارزش‌های اخلاقی و انسانی باشد.

بسیاری از آداب و رسوم درواقع بدعت‌های نامبارکی هستند که معلوم نیست چه زمانی و چه کسانی آن را ایجاد کرده‌اند که این‌گونه دست و پای ما را بسته و کار را برای ما سخت کرده‌اند.

بهار با خود پیام‌هایی دارد؛ پیام زندگی، پیام دوباره‌زیستن و پیام دوباره‌نگریستن.

ماه مبارک رمضان فرصت بسیار مناسبی است که جان را در اقیانوس بی‌نهایت و پربرکت کلام وحی جلا دهیم و روح معنویت را دوباره در وجود خود زنده کنیم.