چرا مسئولان برای شهر جهانی مشهدالرضا (ع)، برنامه تولید مستند ندارند؟

محسن اسلام زاده - مستندساز بحران | شهرآرانیوز - حدود ۱۰سال پیش برای ساخت مستند به ونزوئلا رفتیم. آنجا جمعیت به نسبت زیادی بودند که چهره سوری-لبنانی داشتند و وقتی پرسیدیم ماجرا چیست، گفتند این‌ها اجدادشان از آن منطقه آمده اند و مسلمان هستند. جمعیتشان درخور توجه بود و گاهی در کوچه و بازار با ایشان گرم می‌گرفتیم و حال و احوال می‌کردیم.

یکی از آن‌ها که در بازاری در کاراکاس فروشگاه داشت، اسمش حسن بود و چندبار به او سر زدم و گپ وگفت داشتیم. انگار حسن از احکام اسلامی زیاد نمی‌دانست، اما می‌گفت: «دارم همه تلاشم را می‌کنم که یک سال دیگر پول هایم را جمع کنم و یک سفر بیایم به مشهد!» خیلی جا خوردم و از خوش حالی انگشتر حرز امام جواد (ع) را که پدرجان به‌من داده بودند، به حسن هدیه دادم. برایم جالب بود یک نفر از آن طرف دنیا عاشق سفر به مشهد باشد. البته موارد مشابه را هم بعد‌ها دیدم؛ مثلا کاروان الجزایری‌ها که در پرواز تهران-مشهد هم سفر بودیم، یا وصف پاکستانی‌ها را شنیدم که می‌گفتند طرف چندین سال به خودش سختی می‌دهد تا پول سفر زیارتی را فراهم کند و.

کاملا مشخص است که آفتاب هشتم، مشهد را مثل نگینی کرده است که از سرتاسر عالم، عاشقان اهل بیت (ع) را به مشهد می‌کشاند، اما سؤال اینجاست که آیا تشکیلات عریض وطویل فرهنگی به خصوص متولیان رسانه‌ای کاری برای گسترش معرفی این شهر کرده اند یا نه؟ چند محصول رسانه‌ای و مستند داریم که مشهد را برای مخاطبان مختلف در دنیا با زبان خودشان معرفی کند؟ بی شک پاسخ به این سؤال ناامیدکننده است!

معادله ساده است؛ آن طرف مخاطبان تشنه، این طرف فیلم سازان و مستندسازان بین المللی و کاربلد با کلی ایده و طرح جهانی، اما مثل همیشه در ستاد و مدیریت، برنامه‌ای وجود ندارد و اگر وجود دارد، عملی نمی‌شود و در حد حرف می‌ماند و اگر اجرایی می‌شود، بسیار کم رمق است.

یک خاطره دیگر؛ امسال برای ساخت مستندی به ترکمنستان رفته بودم. به کلاس آموزش زبان فارسی در رایزنی فرهنگی ایران در عشق آباد رفتم و با استاد یکی از کلاس‌ها مصاحبه گرفتم. از وی پرسیدم به ایران هم سفر کرده اید؟ پاسخش مثبت بود. گفتم چه خاطره‌ای دارید و او از سفر به توس و مزار فردوسی گفت و اشعار حکیم ابوالقاسم را برایم خواند.

هرقدر می‌نویسم، خاطرات بیشتری از چهارگوشه دنیا یادم می‌آید و از این همه کار نکرده اعصابم بیشتر خرد می‌شود. همه این شخصیت‌ها هم خودشان سوژه هستند و هم کلی دل بستگی در مشهد دارند که آن‌ها هم سوژه است و نیاز به برنامه ریزی دارد برای معرفی این جهان شهر.

واژه جهان شهر را سال هاست که می‌شنوم و همه جا تکرار می‌شود، اما مشخص است که در همان ویترین مانده است و فقط دهان به دهان می‌چرخد و هنوز کسی برای شهری جهانی به نام «مشهدالرضا (ع)» برنامه رسانه‌ای ندارد. اگر داشت، دست کم در تولید مستند و کلیپ و فیلم کوتاه نمود داشت. آن قدر وضع تولیدات از این دست خراب است که دیگر حتی نمی‌توانند جشنواره «امام رضا (ع)» را برگزار کنند. چون آثار جدید و جدی وجود ندارد.

امیدوارم حالا که جوان‌های انقلابی و خوش فکر، بیشتر مدیریت‌های فرهنگی شهر را به عهده گرفته اند، برنامه‌ای برای تولید محصولات رسانه‌ای این «جهان شهر» تنظیم و اجرایی شود.