وقوع انفجار در کابل (۹ فروردین ۱۴۰۳) شعرخوانی نجیب بارور، شاعر افغانستانی در حضور رهبر انقلاب + فیلم (۶ فروردین ۱۴۰۳) شعرخوانی حکیم بینش، شاعر افغانستانی در حضور رهبر انقلاب + فیلم (۶ فروردین ۱۴۰۳) شعرخوانی محمدکاظم کاظمی در حضور رهبر انقلاب + فیلم (۶ فروردین ۱۴۰۳) طالبان: ایران کمی دیگر حضور مهاجران را تحمل کند واکنش سفیر سابق ایران در کابل به موضع دوگانه طالبان به حادثه تروریستی کرمان و مسکو افزایش سه برابری ابتلا و ۱۰ برابری مرگ بر اثر بیماری تب کنگو در افغانستان (۳ فروردین ۱۴۰۳) وقوع انفجار شدید در پایتخت افغانستان (۲ فروردین ۱۴۰۳) داعش عامل انفجار قندهار است (۲ فروردین ۱۴۰۳) انفجار در قندهار افغانستان ( ۲فروردین ۱۴۰۳) سرمربی تیم ملی فوتسال افغانستان: ما در جام ملت‌های آسیا تازه واردیم افغانستان، تولیدکننده عمده «شیشه» | قاچاق موادمخدر از افغانستان کاهش محسوسی نداشته است کرزی خطاب به طالبان: مدارس را به روی دختران باز کنید یک روزنامه اسپانیایی: اگر افغانستان خشخاش کشت نکند هزاران نفر در اروپا می‌میرند نمایندگان جامعه‌ تشیع افغانستان پیشنهادات خود را به‌صورت کتبی به طالبان سپردند ابراز نگرانی گزارشگران بدون مرز درباره تاثیر منفی محدودیت‌های طالبان بر چشم‌انداز رسانه‌های افغانستان لحظه افطار بازیکنان تیم ملی کریکت افغانستان + فیلم افزایش ۳۸ درصدی کودکان کار در افغانستان هشدار‌ها درباره احتمال جاری شدن سیل در ۱۵ استان افغانستان امضای تفاهمنامه میان سازمان ملی مهاجرت و بیمه سلامت برای اتباع خارجی
سرخط خبرها

گاهی زن‌ها و مادر‌ها خودشان مادر می‌خواهند

  • کد خبر: ۱۲۳۲۷۳
  • ۰۷ شهريور ۱۴۰۱ - ۱۲:۴۸
گاهی زن‌ها و مادر‌ها خودشان مادر می‌خواهند
حوریه بیانی - پژوهشگر مطالعات زنان و خانواده

مادرم چادری‌اش را می‌تکاند. از زنی می‌گوید شوی‌مرده. بچه‌هایش را به راه انداخته و راهی مشهد شده. از زنی می‌گوید که با اضطراب آینده مبهم، در آرامش مشهد پناه گرفته. از زنی می‌گوید که از تمام دارایی زندگی‌اش، یک چمدان باقی مانده، از زنانی خسته از جنگ و دربه‌دری، اما صبور و مقاوم که توانسته‌اند تاکنون با وجود آنچه هستی یک انسان را نشانه گرفته، زنده بمانند.

مادرم چادری‌اش را می‌تکاند. تری گوشه چشمش را هنوز می‌شود حس کرد. از زنی می‌گوید که روزگاری سرمعلم بوده و حالا به دنبال کار در خانه‌های مردم است، از زنی که روزگاری در خانه آبایی‌اش، هر محرم و هر صفر، دیگ‌های نذری‌اش و روضه‌های خانگی‌اش روبه‌راه، اما حالا در یک اتاق کوچک ته شهر، تنهای تنها بر مصیبت بانوی کربلا گریه می‌کند. مادرم با خودش آرام تکرار می‌کند: «سخت است، سخت است.»

سخت است که زندگی‌ات، خانواده‌ات، شهرت، داشته‌ها و خواسته‌هایت متأثر از عوامل بیرونی، مدام در تغییر و تهدید و تبدیل باشد. سخت است حتی برای یک مادر.

مادرم می‌گوید: «مادرم را در وطن جا گذاشته‌ام. دلم مادرم را می‌خواهد.»
گاهی زن‌ها، مادرها، خودشان مادر می‌خواهند.

این روز‌ها که مادر‌ها از جای‌جای افغانستان و از روزگار تلخشان به مادرشهر، مشهد، پناه آورده‌اند، به این فکر می‌کنم که روزی دور و دورتر از امروز، زن‌های این منطقه، مادر‌های مادر‌های مادر‌ها مهریه‌هایشان را بخشیدند تا برای غریب توس سوگواری کنند. شاید از همان زمان می‌دانستند که مشهد مادر است. مشهد برای هر غریب دورافتاده از وطن وطن است.
مشهد مادرانی دارد که از حق خود برای حمایت از یک غریب آشنا می‌گذرند.

در طول یک سال گذشته، زنان زیادی مجبور به مهاجرت به ایران شده و در پناه امام رضا (ع) و در دامنه حمایت زنان مشهدی قرار گرفته‌اند. زنان مشهدی با وجود همه مشکلات روزمره، چون مادران روزگار دور و دورتر، همدلی و همراهی‌شان را با زنان مهاجر جدید ثابت کرده‌اند. گلشهر، قرقی، رسالت، ساختمان، مفتح، چهارراه برق و همه مناطق مهاجرنشین، در یک سال گذشته شاهد همدلی و همراهی و خواهری زنانی بودند که شاید فقط با نگاه صحبت می‌کردند.

حمایت و مراقبت وقتی به جریان عادی زندگی، به ویژگی یک انسان تبدیل شود، همواره و در مواجهه با یک انسان دیگر، حتی در برابر یک غریبه و یک ناشناس و یک غیرهم‌زبان بروز می‌یابد، چه برسد به وقتی که زنی خراسانی با کوله‌بار فرهنگی خراسان بزرگ، به مادران مادرشهر، به شهر زنان نوغانی، هجرت کرده باشد.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->