مروری بر وضعیت عجیب امید وحدت: به امید آینده، فقط همین!

حمیدرضا معصومیان | شهرآرانیوز؛ هفته دوم لیگ دسته اول فوتبال کشور، جام آزادگان، دیروز برگزار شد و تیم امیدوحدت، تنها نماینده خراسان رضوی در این مسابقات، سرانجام با سلام و صلوات موفق شد اولین مسابقه اش را برگزار کند. این تیم که هفته گذشته به علت بازنشدن پنجره نقل وانتقالاتش و ثبت نشدن صدور کارت بازیکنانش برابر چوکای تالش بازی نکرده ۳ برصفر بازنده شده بود، دیروز با بازیکنان امیدش برابر خلیج فارس ماهشهر ظاهر شد تا دست کم از دور مسابقات حذف نشود؛ مسابقه‌ای کاملا یک طرفه بین تیمی که پارسال تا مرحله نیمه نهایی جام حذفی بالا آمده و شگفتی ساز این مسابقات شده بود و تیم تازه تأسیس امیدوحدت با بازیکنان بی تجربه و بسیار جوان. نتیجه هم معلوم بود که به سود مهمان خواهد شد و همین اتفاق هم افتاد؛ مهمان پنج گل به میزبان زد و این همه در حالی بود که اگر می‌خواست، شاید می‌توانست بیشتر هم بزند.

پیراهن تمام زرد امید وحدت

امیدوحدت دیروز با هیبتی یکدست زرد در زمین ظاهر شد و بازیکنان این تیم سرتاپا زردپوش بودند. تنها نقطه‌ای که روی پیراهن این تیم رنگ دیگر داشت، آرم قرمزرنگ باشگاه بود که بی شباهت به آرم باشگاه شهرخودرو هم نبود. این تیم اگر عمرش به دنیا باشد، پس از رنگ مشکی، قرمز و سبز و تا حدودی سبز، رنگی جدید برای فوتبال خراسان آورده است.

۱۳ بازیکن با شماره‌های عجیب

در بازی دیروز تیم امیدوحدت فقط سیزده بازیکن داشت و هیچ دروازه بانی هم روی نیمکت ذخیره هایش نداشت؛ بازیکنانی با شماره‌های عجیب دورقمی مثل ۷۵ که احتمالا مربوط به سال تولدشان بود.

معراج، تنها باقی مانده از لشکر شکست خورده

تنهابازیکن باقی مانده از فصل گذشته تیم شهرخودرو معراج تقی پور است که دیروز به میدان رفت؛ بازیکنی که بی گمان قصه ماندنش می‌تواند موضوعی جذاب باشد.

اولین تعویض در دقیقه ۳۰

اولین تعویض امیدوحدت در دقیقه ۳۰ و خیلی زودتر از حد تصور همه انجام شد. تعویض دوم این تیم دقیقه ۶۰ یعنی ۳۰ دقیقه بعد صورت گرفت و بازیکن تعویضی کسی نبود جز معراج تقی پور. البته که دلیل تعویض او به ظاهر مصدومیت بود، اما به ناآمادگی این بازیکن به جای مانده از لیگ برتر چندان بی ربط هم نبود.

بنگر و رفقا در جایگاه خبرنگار‌ها

به علت بازنشدن پنجره نقل وانتقالات، کارت مربیان هم صادر نشده بود و محسن بنگر و دیگر اعضای کادرفنی از جایگاه خبرنگاران این بازی را تماشا کردند. جالب اینکه از اواسط نیمه دوم برخی اعضای کادرفنی عطای دیدن بازی را به لقایش بخشیدند و جایگاه را ترک کردند. خود محسن بنگر هم پس از گل چهارم جایگاه را ترک کرد و پایین رفت.

وعده چوپان

مدیرعامل باشگاه امیدوحدت دیروز در کنار زمین فعال بود و در برخورد با خبرنگاران تأکید می‌کرد که مشکل این تیم فقط همین بازی بود و از فردا پنجره این تیم با حکم فیفا باز می‌شود. جالب اینکه در نیمه دوم خبری از چوپانی نبود و گفته شد راهی تهران شده است تا مشکل تیم را اول وقت شنبه برطرف کند.

وحدت نیمه دوم بهتر شد

جوان‌های امید وحدت در نیمه دوم وضعیت بهتری داشتند و انگار که استرسشان ریخته باشد، جسورتر و محکم‌تر بازی کردند. نشان به این نشان که آن‌ها حتی یک موقعیت خوب هم در دقیقه ۷۸ برای بازکردن دروازه حریفشان داشتند. البته انصافا آن طرف زمین هم ماهشهری‌ها معرفت به خرج دادند و پس از طوفان سی دقیقه‌ای اول مسابقه، فتیله جدی گرفتن بازی را به طرز محسوسی پایین کشیدند.

ترفند اتلاف وقت

وقت کشی یکی از برنامه‌های امیدوحدت برای این بازی بود که البته حق هم داشتند. تیم بسیار جوان و ناآماده آن‌ها حرفی برای گفتن مقابل تیم سرحال ماهشهری نداشت و افتادن‌های گاه وبیگاه بازیکنان کمک کرد دشواری فشار این بازی اندکی کمتر شود تا نتیجه بدتری رقم نخورد؛ هرچند که خستگی کار خودش را کرد و امیدوحدت در ۱۰ دقیقه پایانی دو گل دیگر هم خورد که یکی از آن‌ها پنالتی بود.

برگزاری بازی؛ تنها نکته دل گرم کننده

تنهانکته دل گرم کننده بازی دیروز برگزاری آن بود. این بازی اگر انجام نمی‌شد، نماینده استان از دور مسابقات حذف می‌شد و مثل سالی که سیاه جامگان از لیگ برتر به لیگ یک سقوط کرد، خیلی زود امتیاز خراسان رضوی تباه می‌شد. برگزارشدن این بازی حالا امید به آینده را روشن نگه داشته است تا شاید مشکل این تیم که میراث مدیریت ضعیف گذشتگان است، برطرف شود.

صحبت‌های محسن بنگر

محسن بنگر، سرمربی تیم امیدوحدت که هنوز موفق نشده است روی نیمکت این تیم بنشیند، در پایان بازی و در گفت وگوی کوتاه با خبرنگاران گفت که امیدوار است مشکل این تیم همین امروز حل وفصل شود. او گفت از مدیران باشگاه شنیده که کار توافق با میروسلاو تمام شده است و این مشکل فردا برطرف می‌شود. بنگر در اظهارنظری درخورتأمل نیز گفت که اگر پنجره باز بود و تیم اصلی اش را داشت، اکنون به جای دو باخت، دو برد و شش امتیاز می‌داشتند.