گروه ورزش/شهرآرانیوز، تیمهای ملی والیبال لهستان و ایتالیا به بازی پایانی والیبال قهرمانی جهان راه پیدا کردند. لهستان در نبردی که دو ساعت و ۱۶ دقیقه طول کشید با دشواری از تیم ناقص و مصیبت دیده برزیل عبور کرد. مسابقهای سنگین که فقط در سرویس، آبشار و دفاع خلاصه میشد و از هنر بازی روی زمین در آن خبری نبود.
اما ایتالیاییهای جوان راحتتر از نمایندگان شرق اروپا بر تیم اسلوونی چیره شدند. از سیبول، اورنارد و موزیچ کاری مقابل جوانان پرانرژی و شاداب لاجوردین پوش برنیامد. در تیم ایتالیا جوان گرایی جلوهای بی نظیر داشت. بازیکنانی همانند رومانو لاوویا و میچیله تو و البته با بازیسازی پاسور چیره دست این روزهای والیبال قاره سبز جانلی.
در نهایت تیم ملی والیبال ایتالیا در دیدار نهایی این رقابتها که نخستین فینال این مسابقات با حضور دو تیم اروپایی در قرن ۲۱ بود، به مصاف لهستان میزبان رفت و سه بر یک به پیروزی رسید تا برای چهارمین بار بر روی سکو نخست جهان قرار گیرد.
اما ایران
تیم ملی ایران با دو برد و دو شکست به کار خود خاتمه داد. اما تعجب میکنیم از شبکه ورزش که این همه طول مسابقات از بازیکنان و کادرفنی تعریف و تمجید افراطی کرده بود، اعلام میکند پرونده تیم ملی بسته شد.
در صورتی که نقد و بررسی عملکرد از این به بعد باید پیگیری شود چرا که کمک واقعی زمانی است که راه آینده هموار شود. چرا تیم ملی یک ست پیشتازی ۶-۱۳ را از دست میدهد؟ چرا از پس یک بازیکن به نام نیمیر بر نیامد؟ چرا بازیکنان ما سر در فضای مجازی و نگارش استوریهای بی دلیل و با دلیل درآوردند؟ چرا دستیار باتجربه بهروز عطایی در شرایط حساس اقدام به تماس تلفنی و پاسخگویی منتقدی میکند که خود عضو فعال فدراسیون و از مردان آگاه در این حوزه است. اعتقاد ما بر این است که دور از هرگونه جبهه گیری باید نامه اعمال کادرفنی و تیم ملی مورد بررسی قرار گیرد. قصد این نباشد که گروهی را از دم تیغ بگذرانیم تا دوستان و رفقایی دیگر مصدر مسئولیت شوند. هدف این است که راهکاری مناسب برای اعتلای تیم ملی کشورمان پیدا کنیم.