۹ درصد اختلالات گفتاری کودکان را «لکنت» تشکیل می‌دهد
عضو هیات علمی گروه آموزشی گفتاردرمانی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، لکنت را یک اختلال دوران کودکی معرفی کرد و گفت که براساس مطالعات انجام شده، حدود ۹ درصد اختلالات گفتاری کودکان را لکنت تشکیل می‌دهد.
به گزارش شهرآرانیوز، دکتر مرتضی فرازی گفت: لکنت، صرفا وقفه‌های گفتاری نیست، بلکه لکنت، یک اختلال ارتباطی چند وجهی و بسیار پیچیده روانی و حرکتی است که در جریان طبیعی گفتار فرد، روی می‌دهد و نوعا تغییرات رفتاری، عاطفی و نگرشی را به همراه دارد و حتی می‌تواند تحصیلات و زندگی اجتماعی فرد را تحت تاثیر قرار دهد.
وی براساس نتایج مطالعات انجام شده، اظهار داشت: افراد دارای لکنت به اندازه افراد فاقد لکنت و یا افراد دارای گفتار روان، با هوش و سازگار یافته هستند. افراد دارای لکنت اغلب نسبت به این مساله حساس بوده و ممکن است که شغل خود را براساس داشتن لکنت انتخاب کنند؛ و در بسیاری از موارد در کیفیت زندگی خود دچار مشکلات شوند و در امور تحصیلی، شغلی و در مسایل زندگی مانند ازدواج، این افراد در معرض مشکلات قرار داشته باشند.
وی افزود: لکنت، رفتار‌های پنهان نیز دارد. این رفتار‌های پنهان برای نگهداشتن یا جلوگیری از بروز لکنت رخ می‌دهد، به عنوان مثال فردی که لکنت دارد، در یک جمع، سکوت می‌کند و عقیده و یا ایده خود را ابراز نمی‌کند. با شخص و یا افرادی که مافوق محسوب می‌شوند، ارتباط کلامی کمتری برقرار می‌کند و در موقعیت‌های ارتباطی با استرس و اضطراب همراه است، چنانچه این موضوع باید در درمان مدنظر قرار داده شود.
دکتر فرازی با اشاره به اینکه انسان یک موجود اجتماعی است و نیاز به برقراری ارتباط با دیگر افراد را دارد، تصریح کرد: برقراری ارتباط در افراد دارای لکنت، دشوار‌تر است، و با توجه به اینکه لکنت از سنین پیش از دبستان، در کودکان شروع می‌شود، و خانواده، تنها محیطی است که کودک بیشترین ارتباط را با آنان دارد، لذا والدین نقش بسیار مهمی در درمان لکنت کودکشان نیز دارند.
وی خاطرنشان کرد: در بدو ورود به مدرسه، چون کودک وارد محیط جدیدی می‌شود، تجارب و نگرش خود را با هم کلاسی‌های خود در میان می‌گذارد و این نگرش دچار تغییرات عمده می‌شود. بنابر این نوع و سبک رفتار معلمان با کودک هم حائز اهمیت است و در درمان لکنت، علاوه بر جنبه‌های گفتاری، باید به سایر جوانب مانند نگرش، ارتباط افراد، و توجه به مشکلات رفتاری موجود نیز عنایت داشت.
وی با تاکید بر این نکته که باید عزت نفس کودک دارای لکنت، حفظ شود، اظهار داشت: با ایجاد یک محیط سالم و خوب گفتاری برای کودکان، میتوان به آنان کمک کرد تا بتوانند درمان‌های خود را از منزل به محیط کلاس انتقال بدهند.
این متخصص حوزه گفتار و زبان در مورد علت بروز لکنت نیز گفت: تردیدی نیست که عوامل ارثی در مبتلا شدن فرد به لکنت، بسیار موثر است. ضمن آنکه رشد گفتار و زبان نیز بی تاثیر نیست، اما طبق نتایج تحقیقات انجام شده، ۳۷ درصد افراد مبتلا به لکنت، دچار تاخیر در رشد گفتار و زبان می‌شوند که بطور تقریبی گفته می‌شود که ۳۰ الی ۳۱ درصد کودکان دارای لکنت، بطور همزمان اختلالات تولید گفتار نیز دارند و بالغ بر ۱۵ درصد کودکان دچار لکنت، دارای اختلال یادگیری نیز هستند.
دکتر فرازی افزود: عوامل محیطی نیز در بروز لکنت، نقش دارند. به عبارتی فشار‌های افزایش زمانی حین گفت وگوی کودک، موجب آشفتگی در بیان روان گفتار می‌شود و توقع بیشتر از توان کودک، از سوی والدین و سایر افراد نیز می‌تواند این مشکل را ایجاد کند و نیز عدم ارضای نیاز‌های کودک به اندازه کافی هم مساله ساز است.
وی با تاکید بر اینکه محیط فرد دارای لکنت، بسیار مهم است، گفت: در واقع، این محیط باید طوری باشد که هیچ فشار زمانی برای فرد دارای لکنت ایجاد نکند و درخواستی که والدین از کودک دارند، متناسب با وضعیت کودک باشد و خیلی نباید خانواده اصرار بر گفتار پیچیده و طولانی کودک داشته باشد.
وی افزود: اصولا خانواده‌هایی که بسیار عجول هستند، برای محیط گفتاری کودک خیلی مناسب نیستند و یا فقدان امنیت در اثر عواملی مانند جدایی کودک از والدین و یا جدایی والدین از همدیگر، تولد نوزاد جدید، بیماری یکی از والدین، تغییر نظام مراقبتی روزمره خانواده، می‌تواند در ایجاد لکنت موثر باشند.
وی همچنین درباره وضعیت افراد دارای لکنت را بلحاظ جنسیتی، گفت: حدود دو به یک (مذکر به مونث) در گروه سنی پیش از دبستان، و در افراد بزرگسال حدود چهار به یک، مذکر به مونث است؛ و بهبودی خود بخودی لکنت در دختران نسبت به پسران، بمراتب بیشتر است.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
