۲۲ بهمن؛ نقطه، سر خط انقلاب

هر دهه فجری که تقویم را تازه می‌کند باید نوشت؛ نقطه، سر خط. باید وضو تازه کرد برای دوباره نوشتن با کلماتی که هم مطهر هستند و هم مطهِر. پاک هستند و پاکی می‌آفرینند. این خط، اما جدا از متن نوشته شده نیست که در ادامه آن است در فرازی دیگر. در سپهر اندیشه انقلابی هیچ گاه نقطه پایان را به رسمیت نمی‌شناسیم. هر دهه فجر به مثابه نقطه سر خط باز باید ما را پای کار بیاورد. اگر نیاورد و اگر مردم نیایند با نقطه پایان فرقی ندارد. مردم هستند، رهبر انقلاب، هر روز، مسیر روشن فردا را نشان می‌دهد و این یعنی، حکایت همچنان باقی است حتی اگر دفتر به پایان آید دفتری از نو خواهیم ساخت. قلمدار به پایان برسد، دیگری بر جا خواهد نشست برای نوشتن. برای ما انقلاب ادامه دارد و باید با همه توان مراقب آن باشیم.

کار حساس‌تر هم هست. دشمن چندان رو در رو نمی‌جنگد. دشمن که فشنگ در خشاب می‌کرد، به فلج مغزی و جسمی دچار شده  است. چیزی که هست، جنگ شناختی است. خصمی که امروز پا به میدان گذاشته است در تهاجمی ترکیبی به رویارویی ما آمده است و بخشی از لشکریانش در کنار ما و گاه در درون خود ما هستند. بحث من، نفوذ از منظر امنیتی نیست که آن هم در جای خود هوشیاری تمام می‌طلبد. سخن در اخلاقیات است. نفوذ در فرهنگ و سعی در برگرداندن آن فجایع و بی اخلاقی‌های زمان طاغوت.

در طهارت دادن طاغوت است که همه دریا‌های دنیا آن را کفاف نمی‌کند. در احیای خوی اشرافیگری، اخلاق طاغوتی، خودبرتربینی، رسم قارونی و فرعونی است که هر روز در ما قد می‌کشد. این، بخشی از ترکیب مهاجم است که درون خود ما سنگربندی کرده است. نمی‌خواهم سیاسی بنویسم، سویه این نوشتار، اجتماعی- معرفتی است. به بالا و پایین شهر نگاه کنید. یا نه نمی‌خواهد زحمت شهر گردی به خود بدهید. به آگهی‌های فروش خانه در این دو منطقه نگاه کنید. خواهید دید که شکاف طبقاتی چه اتوبانی در میان ما کشیده است برای دشمن. مهم‌تر از این چه فاصله‌ای افتاده است میان نسل ها. هم خون و هم خانواده ایم، اما میان ما هزاران فرسنگ فاصله است.

در همین فاصله است که مرغ‌های دشمن لانه می‌سازند، تخم می‌گذارند و برای آخر پاییز برنامه می‌ریزند. این است که هوشیاری را به ضرورتی اولویت دار تبدیل می‌کند برای همه مان. هوشیاری انقلابی اقتضا می‌کند به اخلاق سازنده خو بگیریم و خلق را دوباره از شر خوی‌های به روز شده تولید استکبار، برهانیم. به تبیین کلمات را خودمان بنویسیم. مؤمنانه و صادقانه روایت کنیم. نگذاریم برای ما یا به اسم ما بنویسند و هرجا خواستند نقطه پایان بگذارند. به سر خط انقلاب برگردیم..