چرا انقلاب سقوط نمی‌کند؟!

یکی از پدیده‌هایی که در طول تاریخ بشریت بیشترین هجمه‌ها و دشمنی‌ها را تاب آورده و به رشد خیره کننده اش نیز ادامه داده، «انقلاب اسلامی ایران» است. کافی بود یکی از این حوادث مهلک برای بسیاری از کشور‌های پرمدعای امروز دنیا اتفاق بیفتد تا همگان در فاصله اندکی شاهد فروپاشی آن نظام باشند؛ حوادثی مانند عملیات‌های گسترده تجزیه طلبان در اوان انقلاب، کشتار‌های بی رحمانه منافقان در کوچه و خیابان، جنگ جهانی سوم که در قالب دفاع مقدس خودنمایی کرد، فتنه عظیم سال ۱۳۸۸ و درنهایت این مورد اخیر که به معنای واقعی کلمه، یک «جنگ جهانی رسانه ای» علیه انقلاب اسلامی ایران بود. هیچ کدام از آن‌ها نه تنها نتوانستند این انقلاب را ساقط کنند، بلکه باعث تقویت حیرت انگیز آن نیز شدند!

اما پرسش مهم آن است که چرا با این همه دشمنی، انقلاب همچنان زنده و پویا به رشد و حرکتش ادامه می‌دهد؟

سه عامل اصلی در حفظ و بقای این انقلاب نقشی تعیین کننده دارند که تکلیف همگان به خصوص مدیران، حمایت و حراست از آنان است.

نخستین آن‌ها «امام جامعه» است که نزدیک‌ترین نگاه را به امام زمان (عج) دارد. رهبری‌های داهیانه امام راحل و امام حاضر، بسیاری از توطئه‌های دشمنان را از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون نقش بر آب کرده است که آخرین نمونه اش اغتشاشات اخیر بود.

دشمن نابکار نیک می‌داند که برای ناکارکردن انقلاب اسلامی باید رکن رکین آن که همانا امامت جامعه است، در اذهان و جان‌های مردم و جوانان ملکوک شود. هجمه‌های فراوان اخیر علیه ایشان در قالب شعار و فکاهی و توهین و شایعه و دروغ و بهتان، در همین راستا تحلیل می‌شود.

اما عامل دوم «مردم» هستند؛ همان مردمی که به تعبیر امام (ره) از مردم زمان رسول ا... (ص) و امیرمؤمنان (ع) بهترند؛ مردمی که در طول ده‌ها سال از آغاز انقلاب اسلامی با همه فرازونشیب‌ها و سختی‌های مربوط به این حادثه بزرگ، صبوری نجیبانه‌ای داشته اند و تاکنون تمام قد پشت این انقلاب مانده اند و نمونه اخیرش همین اغتشاشات نافرجام بود.

حق این مردم بر گردن مسئولان و کارگزاران فراوان است و جز با عنایت الهی و تلاش شبانه روزی محقق نمی‌شود.

اما عامل سوم، عاملی کاملا ماورایی است؛ عاملی که هر انسان منصفی به راحتی آن را مشاهده می‌کند.

رهبر معظم انقلاب در یکی از خاطرات ناب انقلاب می‌فرمایند:
«قبل از سال جدید که با برخی از آقایان خدمت امام (ره) بودیم، از ایشان تقاضا کردیم‏‎ ‎‏در یکی از ایام عید با مردم دیداری داشته باشند، اما نپذیرفتند. دوسه روز بعد از عید، ‏ ‎‏قلب ایشان ناراحتی پیدا کرد که فورا رسیدگی و خطر برطرف شد. وقتی من به خدمتشان‏‎ ‎‏رسیدم، به ایشان گفتم چقدر خوب شد شما ملاقات با مردم را قبول نکردید، چون با‏‎ ‎‏توجه به بیماری تان نمی‌توانستید دیدار را انجام دهید و این انعکاس بدی در دنیا ‏‎‏ داشت. امام (ره) فرمودند: «آن طوری که من فهمیدم، از اول انقلاب تا حالا مثل اینکه یک‏‎ ‎‏دست غیبی ما را در همه کار‌ها هدایت می‌کند.» و این عین جمله امام (ره) است که بعدا ‏آن را یادداشت کردم.»

این دست غیب الهی که قرار است کشتی انقلاب را به ساحل ظهور برساند، همان پدیده مبارکی است که در کلمات عرفای بزرگی همچون مرحوم آقای قاضی مطرح شده است؛ درست در همان تک دیدار امام (ره) با ایشان. این عارف روشن ضمیر در آن نشست سراسر نور، به جریان پیروزی انقلاب، تشکیل حکومت و رساندن عَلَم انقلاب به دستان مبارک امام زمان (عج) اشاره می‌کند.

اگر نبود این دست غیب الهی که در جای جای این انقلاب به کمک امام و امت آمده است، معلوم نبود که این پدیده مبارک بتواند در برابر دنیادنیا دشمنی و ددمنشی و ناجوانمردی تاب بیاورد.
این انقلاب آمد تا بماند و مقدمه‌ای شود برای ظهور ولایت عظما.
اندکی صبر، سحر نزدیک است.