لزوم تبیین نسبت فناوری‌های نوین با اقامه نماز اعلام جزئیات ثبت‌نام و مقررات اربعین حسینی ۱۴۰۴ در مرز باشماق چگونه آثار مرتبط با اربعین جهانی می‌شوند؟ پیش‌بینی حضور ۴ میلیون نفر در مراسم اربعین ۱۴۰۴ سفر دریایی زائران اربعین ۱۴۰۴، جمعه آغاز می‌شود + جزئیات کامل زمان ثبت‌نام و اعزام عمره ۱۴۰۴ اعلام شد ارائه خدمات گسترده فرهنگی و رفاهی به زائران ایام محرم، اربعین و دهه آخر صفر ۱۴۰۴ در خراسان رضوی اجلاسیه پایانی کنگره ۱۸ هزار شهید استان خراسان رضوی با تاخیر برگزار می‌شود چگونه از کیفیت مواکب دانشگاه در مسیر پیاده‌روی اربعین مطلع شویم؟ برگزاری مسابقه «سفرنامه‌نویسی اربعین» در شبکه اجتماعی کوثرنت یادی از شهید سردار غلامرضا محرابی | فرمانده خاکریز، سردار اتاق فکر بهشت خدا هدیه‌ای برای یاری‌رسانان جایگاه و برکات مفهوم زیارت، مستند بر آیات و روایات دینی | شوقی که از اعماق قلب است اعمال ویژه ماه صفر و رفع بلایای این ماه مشاوره رایگان هلال احمر به زائران اربعین بدون هزینه رومینگ ثبت نام ۶۵۰ هزار زائر پیاده اربعین در سامانه سماح (۴ مرداد ۱۴۰۴) موکب اصحاب خراسانی در کربلا میزبان زائران پیاده اربعین خدمت‌رسانی موکب امام رضا(ع) به مهاجرین افغانستانی در مرز دوغارون کاهش مصرف برق در اماکن متبرکه حرم مطهر رضوی عرضه ملزومات اربعین برای زائران
سرخط خبرها

لحظه  ناب سلام

  • کد خبر: ۱۸۳۴۳۸
  • ۱۹ شهريور ۱۴۰۲ - ۱۵:۳۹
لحظه  ناب سلام
چشمم که به گنبد طلا از خیابان امام رضا (ع) افتاد؛ دیگر نفهمیدم چه شد. حالا چهل روز است، فرصت سلام ندارم. امکانش را ندارم که جایی بایستم، دست به سینه ادب بگذارم و رو به حرم به آقا سلام بدهم.

آن قدر دورم که هر قدر اطرافم را نگاه کنم اثری از گنبد طلا نیست. تازه می‌فهمم که مشهد غنیمت است، هرجایش که باشی کافی است کمی برگردی چپ و راستت را نگاه کنی تا چشمانت بیفتد به گنبد زرد طلا.

شب آخری که مشهد بودم، همین طور گیج دلتنگی و خداحافظی‌ها بودم و تازه دستان مادر بزرگم را بوسیده بودم و با او خداحافظی کرده بودم که راننده «آردی یشمی» کاری کرد که کمتر راننده‌ای در مشهد این کار را می‌کند. همین که فلکه برق را رد کرد به جای اینکه برود سمت چهارراه نخریسی یکهو پیچید سمت حرم تا از چهارراه دانش برود ۱۷ شهریور.

چشمم که به گنبد طلا از خیابان امام رضا (ع) افتاد؛ دیگر نفهمیدم چه شد. حالا چهل روز است، فرصت سلام ندارم. امکانش را ندارم که جایی بایستم، دست به سینه ادب بگذارم و رو به حرم به آقا سلام بدهم.

چندباری جست وجو کرد م؛ «زیارت مجازی حرم»، اما فایده نداشت. برای حرم و زیارت، مجاز معنا نمی‌دهد، حرم را باید واقعی درک کنی. باید بروی در صحن راه بروی، هی گنبد و پنجره فولاد را ببینی، چشم بدوزی به کاشی کاری ها، به کبوتران، به زائرانی که هرکدامشان رازی در سینه دارند و غرق در دعا هستند. بعد خودت را برسانی روضه منوره. خاطرات کودکی را در دالان‌ها جست وجو کنی، خودت را روبه روی ضریح پیدا کنی.

صدای همهمه جمعیت تو را غرق در راز و نیاز کند. بایستی یک گوشه کنار آن کاشی کاری‌های آبی و زل بزنی به ضریح که آدم‌ها حاجتشان را گره زده اند به آن و با خدا حرف بزنی. حرم مجازی فایده ندارد. حرم را باید با همه وجودت درک کنی. باید اذن ورود بگیری و بعد نتوانی دل بکنی.

حالا چهل روز است گنبد را ندیده ام و دلتنگ خورشید خراسانم. دلتنگ مجسمه‌های سلام که هرروز کنارشان می‌ایستادم و به آقا سلام می‌دادم. دلتنگ لحظه‌های ناب سلام.
اینکه آدم تهران باشد و دلتنگ زیارت با اینکه آدم کابل باشد و دلتنگ زیارت، فرق دارد. انگار این کیلومتر‌ها هرچه شمارشان بیشتر می‌شود آدم را دلتنگ‌تر می‌کنند، این وسط تنها چیزی که آرامت می‌کند، یادآوری خاطرات خوش زیارت است.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->