دهلی نو محفل شاعرانه در پاسداشت حضرت زهرا(س) شد تأکید معاون وزیر فرهنگ در حمایت از تولید محتوای قرآنی در مناطق روستایی و عشایری آیت الله مکارم شیرازی: حوزه علمیه در استفاده از هوش مصنوعی پیشگام باشد مشکل معیشت طلاب حل شود | انتقاد از برخورد گزینشی رسانه‌ها نسبت به روحانیت مشهد، میزبان برگزاری دهمین کنگره ملی اعتکاف تجهیز کتابخانه آستان قدس رضوی به تولیدات پژوهشی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) جشنواره «میقات» فرصتی برای شناسایی هنر زائران در ایام حج غسال ۸۰۰ شهید دفاع مقدس به فرزند شهیدش پیوست هزار و ۴۲۲ اثر به اجلاسیه سراسری نماز ارسال شد حماسه‌ساز حماس | درباره «شیخ احمد یاسین» نماد مقاومت فلسطین شرح جزئیات اولویت‌ها و هزینه اولیه ثبت‌نام حج ۱۴۰۵ داشته‌ها و نداشته‌ها ملاک محبت خداوند است؟! در پناه بی‌کرانگی | مروری بر نتایج رفتاری درباره توحیدباوری نمایشی که فاصله نسل‌ها را شکست تولیت آستان قدس رضوی: قهرمانی تیم‎‌های ملی کشتی، گسترش وحدت و همدلی را در جامعه رقم زد قطار مهربانی چه مکان‌هایی برای اقامه نماز مکروه است؟ سخن رهبر انقلاب درباره مجتهدان زن، صرف توصیه نیست بلکه الزام‌آور است «نقاره‌چی»؛ داستان زندگی زنده‌یاد احمد قوام شکوهی و پیوند تاریخ، حرم امام رضا(ع) و ادبیات نوجوان تولیت آستان قدس رضوی: رسالت علمای دینی، افشای توطئه‌های دشمنان و حفظ کیان اسلام است
سرخط خبرها

مردی که برکت زمین است

  • کد خبر: ۱۶۷۱۱۱
  • ۱۰ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۲:۵۵
مردی که برکت زمین است
هرکسی یک حالی داشت، یکی گریه می‌کرد، یکی می‌خندید و یکی داشت با ذوقی وصف ناشدنی به کسی که آن طرف خط تلفن بود، حال و هوای حرم را گزارش می‌داد.

سال‌ها پیش داشتم از دانشگاه بر می‌گشتم خانه، داخل اتوبوس خط‌۱۲ بودم که از حرم هم می‌گذرد. از پشت صدای چند تا خانم می‌آمد که داشتند حرف می‌زدند. یکی‌شان می‌گفت: «چند سالی است که روز میلاد آقا می‌روم از بازار گل فتح‌آباد هشت شاخه گل رز می‌خرم، بعد می‌آیم حرم و می‌اندازمشان بالای ضریح آقا.»

یکی دیگرشان می‌گفت: «چندسالی است، شب میلاد آقا می‌روم، برای کودکان سرطانی کادو می‌خرم، بعد می‌برم بیمارستان. می‌گویم که بگویید از حرم آورده‌اند.» هر کدامشان یک جوری تولد آقا امام رضا (ع) را جشن می‌گرفتند. اصلا همه روز‌های مشهد یک طرف، روز میلاد امام رضا (ع) یک طرف.

من خودم عادت دارم شب میلاد بروم صحن انقلاب، غرق در ریسه‌های رنگارنگ و لامپ‌ها شوم. از همه جای حرم نور می‌بارد. چند سال قبل که شب میلاد حرم بودم، بعد از اینکه نقارخانه کارش تمام شد، زائران همه‌شان با هم دست زدند، از همه جای صحن انقلاب صدای دست زدن می‌آمد.

هرکسی یک حالی داشت، یکی گریه می‌کرد، یکی می‌خندید و یکی داشت با ذوقی وصف ناشدنی به کسی که آن طرف خط تلفن بود، حال و هوای حرم را گزارش می‌داد، اما همه خوشحال بودند. حرم و آدم‌هایی که در شب و روز میلاد آقا به حرم می‌آیند، حال و هوایشان با همیشه فرق دارد. یکی از بستگان ما خانه‌شان قم است. او هر سال دو بار به مشهد می‌آید، یکی روز میلاد و یکی شب شهادت آقا.

از این نذر‌ها زیاد است، یک خانواده‌ای را می‌شناسم که ده‌ها سال است که صبح روز میلاد آقا امام رضا (ع) مراسمی دارند و به آن‌هایی که آمده‌اند، صبحانه مفصلی می‌دهند. خیلی‌های دیگر هم نذر دارند، صبح میلاد با پای پیاده می‌روند حرم.

زیاد تفاوتی ندارد که شما در شب و روز میلاد چه نذری دارید یا با چه نیتی به پابوس می‌روید، مهم این است که میلاد مردی را جشن می‌گیرید که امام مهربانی‌هاست که با آمدنش به زمین برکت داده است.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->