در ایستگاه آفتاب

سید مصطفی بهشتی - در هر جای دنیا یکی از وظایف و عملکرد رسانه ها در حوزه پیگیری معضلات و مشکلات تعریف می‌شود؛ پیگیری که شامل طرح موضوع و بررسی روند طی‌شده آن موضوع می‌شود.
یکی از کارهایی که شهرآرامحله بر عهده دارد، این است که بعد از طرح موضوع‌ها و مشکلات محلی و با توجه به رسالتی که این رسانه در محله دارد، پیگیری موضوع و مشکل را تا جایی که امکان حل شدن آن باشد، در دستور کار قرار دهد.

در همین راستا چندی پیش پیامی از سوی شهروندان به دست ما رسید مبنی بر اینکه از ایستگاه‌ اتوبوسی در حاشیه بولوار آموزگار بدون هیچ آفتاب‌گیر یا سایبان و سقفی بهره‌برداری شده و در چهارمین سال استفاده است و شهروندی که منتظر اتوبوس است، باید این آفتاب داغ را به جان بخرد تا بتواند از وسیله حمل‌ونقل عمومی استفاده کند.
برای پیگیری این مشکل مصمم‌ بودم؛ چرا که وقتی ما در یک شهر بزرگ با مشکلات ترافیکی بسیاری روبه‌رو هستیم، این نیاز احساس می‌شود که حمل‌ونقل عمومی را توسعه دهیم. این موضوع میسر نیست مگر اینکه به زیرساخت‌ها توجه شود. مهم‌ترین نکته در توسعه حمل‌ونقل عمومی، جلب رضایت شهروندان از طریق ارائه خدمات شایسته است. به این ترتیب که شهروندی درباره کیفیت ایستگاه و وسایل حمل‌ونقل عمومی، فاصله زمانی حضور اتوبوس و مترو در ایستگاه و تعدد وسایل حمل‌ونقل عمومی شکایتی نداشته باشد.
اول به ایستگاه اتوبوس واقع در بولوار آموزگار، حدفاصل بولوار دانشجو تا بولوار دانش‌آموز رفتم. ساعت حدود 11 بود. همه ما می‌دانیم این ساعت از روز در تیرماه، هوا چقدر گرم است. در این لحظه خانمی را دیدم که هیچ سایه‌ای برای پناه گرفتن پیدا نکرده بود و سایبانش چادرش بود. در ایستگاهی ایستاده بود که اگر تابلوی ایستگاه اتوبوس نبود، هیچ نشان دیگری نبود که تعیین‌کننده ایستگاه اتوبوس باشد. حدود 6 دقیقه ایستادم تا ببینم اتوبوس کی می‌آید اما اتوبوسی ندیدم. سپس به ایستگاه رفتم. از یزدان‌پناه، همان خانمی که از حدود 6 دقیقه پیش در آنجا ایستاده بود، درباره تأخیر اتوبوس و نبود سایبان در ایستگاه از او پرسیدم که پاسخ داد: منزل ما در همین نزدیکی است و حدود 2 سال است که هفته‌ای حداقل سه‌بار در هفته از این ایستگاه و اتوبوس این مسیر استفاده می‌کنم. این ایستگاه در تابستان جایی ندارد که در سایه آن بایستیم و در فصل بارش هم سقفی ندارد که روی سر مسافران درون‌شهری باشد. اینکه گفته شود شهرداری برای شهروندان یارانه حمل‌ونقل عمومی در نظر گرفته است، چه فایده‌ای دارد وقتی شرایط فراهم نیست؟ همه ما می‌دانیم که شهر مشکلات ترافیکی و آلودگی آب‌وهوایی فراوانی دارد، ولی بحث من این است که مگر لازم نیست برای رفع این مشکلات، شهروندان بیشتری جذب حمل‌ونقل عمومی شوند.
در این‌باره و برای مشخص شدن جواب شهروندان سراغ عباس دلیر، رئیس اداره ترافیک شهرداری منطقه، رفتیم تا موضوع را پیگیری کنیم. دلیر ضمن تأیید موضوع و مشکلاتی که در اثر گرمای زیاد برای مسافران اتوبوس‌ها و مینی‎‌بوس‌ها وجود دارد، گفت: ما در سال97 مکاتباتی برای تجهیز ایستگاه‌های بولوار آموزگار و 2 ایستگاه اتوبوس در بولوار معلم به صندلی و سایبان با سازمان ترافیک و حمل‌ونقل انجام دادیم و درخواست انجام این کار را داریم، اما نکته‌ای که درباره اولویت‌بندی سازمان برای تجهیز ایستگاه‌های اتوبوس وجود دارد، این است که اتوبوس‌ها مجهز به GPS هستند و ‌مسافران در هر ایستگاه بعد از سوار شدن به اتوبوس، من‌کارت می‌زنند. در هر ایستگاهی تعداد من‌کارت بیشتری ثبت شود، تجهیز آن ایستگاه اولویت سازمان ترافیک است. این به معنای آن نیست که ایستگاهی که درآمد بیشتری داشته باشد، در اولویت است، بلکه به این دلیل انجام می‌شود که شهروندان بیشتری از آن ایستگاه استفاده می‌کنند؛ پس در اولویت هستند.
دلیر ادامه داد: با وجود اینکه ایستگاه‌های اتوبوس بولوار آموزگار تراکنش من‌کارت زیادی ندارد، بازهم پیگیری برای تجهیز این ایستگاه‌ها از سوی منطقه انجام می‌شود.