نگاهی به فیلم «تمساح خونی» جواد عزتی | فیلمی خوش‌آب و رنگ، مخاطب‌پسند و خوش‌ساخت است

به گزارش شهرآرانیوز تجربه اول کارگردانی جواد عزتی تجربه موفق و منسجمی از آب درآمده است. پیش از جشنواره کنجکاوی اصلی بر این مبنا شکل گرفته بود که عزتی در مقام کارگردان بنا دارد به سیاق انتخاب‌های اخیرش در بازیگری، سراغ فضای داستان‌گویی جدی و حتی به رخ کشیدن جهان‌های متفکرانه و روشنفکرانه برود و جای پای خودش را در سینمای غیرکمدی محکم کند یا اینکه بنا دارد از برگ برنده‌اش در سینمای کمدی بهره ببرد و جانب جهان پرشور و سرحال و شاد مورد علاقه‌اش را بگیرد.

اکران تمساح خونی به تمام این سوالات پاسخ داد؛ عزتی در نخستین تجربه کارگردانی فیلم بلند سینمایی‌اش نشان داد که همچنان جانب لذت بردن از سینما و توجه به مخاطب را می‌گیرد. او همزمان نشان داد که علاوه بر مهارت در عرصه بازیگری، در بخش کارگردانی هم نگاه دقیق و نکته‌سنج دارد. عزتی در تمساح خونی سراغ ساخت یک کمدی اکشن جذاب، پر تب و تاب و استاندارد رفته و البته که موفق هم بوده است. جدای از کارگردانی دقیق، پرحوصله و پرجزئیاتی که عزتی به کار گرفته تا اثری استاندارد و متعلق به سینمای بدنه را ارائه کند، تمهید بهره بردن از زوج عزتی و جمشیدی‌فر به یکی از ارکان استوار نگه داشتن فیلم تبدیل شده است.

در ادامه حتما بخوانید صحبت‌های «جواد عزتی» در نشست خبری فیلم «تمساح خونی» + فیلم

عزتی و جمشیدی فر که سال‌هاست از تئاتر خیابانی تا به امروز در کنار هم به فعالیت می‌پردازند، در این فیلم چنان همراه و همگن و منسجم ظاهر شده‌اند که مجال سقوط به ورطه حوصله‌سربر بودن را به فیلم نمی‌دهند. نکته مهم دیگر در مورد فیلم، موفقیت عزتی در سر و شکل دادن به سکانس‌های اکشن و تعقیب و گریز اتومبیل‌ها در خیابان‌های شهر است. اهمیت این موضوع زمانی بیشتر حس می‌شود که در نظر داشته باشیم در سینمای ایران تماشای فیلم اکشن و سکانس‌های تعقیب و گریز استاندارد تبدیل به حسرت شده است.

نتیجه اینکه فیلم تمساح خونی یک فیلم خوش آب و رنگ، منسجم، تکلیف روشن، مخاطب‌پسند و خوش‌ساخت است که به نگاه و وقت مخاطبش احترام می‌گذارد. فیلم یک نمونه قابل تاکید از فیلم‌هایی است که می‌تواند استاندارد فیلم‌های گیشه‌پسند را بالا ببرد. فیلم‌هایی که همزمان که به گیشه فکر می‌کنند، دچار ساده‌پسندی و سهل‌انگاری نمی‌شوند و به وقت و نگاه مخاطب احترام می‌گذارند.

نویسنده: محمدرضا مقدسیان - منتقد فیلم