حمیده اسماعیل نژاد: در سبزوار سالن تمرین نداریم

به گزارش شهرآرانیوز، حمیده اسماعیل‌نژاد دونده سرعتی و رکورددار دوی ۱۰۰ متر زنان ایران در مسابقات داخل سالن قهرمانی آسیا در تهران شرکت کرد و با ثبت زمان ۷.۴۱ ثانیه پنجم شد.

اسماعیل‌نژاد در مورد عملکرد خود در این مسابقات گفت: برای کسب سهمیه المپیک نیاز به امتیاز مسابقات دارم. به همین دلیل نمی‌خواستم مسابقه‌ای را از دست بدهم. هرچند عملکردم در ۱۰۰ متر همیشه نسبت به ۶۰ متر بهتر بوده است، اما تصمیم مربی‌ام این بود که در قهرمانی داخل سالن آسیا شرکت کنم و با هر نتیجه‌ای این امتیاز را از دست ندهم.
او ادامه داد: قبل از این مسابقات به مدت سه ماه در شرایط سرما تمرین می‌کردم، چون در سبزوار سالن نداشتم و همین باعث شد نتیجه‌ای را که باید، به دست نیاورم. تمرین در سرما باعث گرفتگی عضلات و آسیب‌هایی شد که تقریبا تا دو، سه روز قبل از مسابقات درگیر فیزیوتراپی بودم تا به مسابقه برسم.

مربی ندارم و با مربی دوران نوجوانی‌ام تمرین می‌کنم

اسماعیل‌نژاد ادامه داد: آقای مبینی سرپرست فدراسیون چند هفته قبل از مسابقات شرایطی را برایم فراهم کرد تا در یکی از شهر‌هایی که سالن داشت، تمرین کنم، اما با توجه به آسیب‌هایی که در سرما دیده بودم، حتی تا دو، سه روز قبل از مسابقات فکر می‌کردم باید انصراف بدهم، اما با اصرار مربی و با توجه به اینکه نمی‌خواستم امتیازی از دست بدهم، شرکت کردم و به فینال هم رسیدم. با توجه به شرایطی که داشتم از عملکردم هم راضی بودم. رکوردم در رنکینگ المپیک جایگزین یکی از رکوردهایم شد و ۹۰ امتیاز گرفتم.
رکورددار دوی ۱۰۰ متر ایران با بیان اینکه مربی ندارم و با مربی دوران نوجوانی‌ام تمرین می‌کنم، تاکید کرد: مربی‌ام در سبزوار است و باید همانجا می‌ماندم. از طرفی پیست آفتاب هم در حال بازسازی بود و شرایط اردو وجود نداشت. تا دو، سه روز قبل از مسابقاتم هم امیدی نداشتم، اما خوشبختانه شرکت کردم. تجربه‌ای به دست آوردم و بهترین رکورد فصلم را هم زدم. هنوز هم شرایط آب و هوایی خوب نیست و امروز در سبزوار برف می‌بارد، اما فعلا باید تمریناتم را همین‌جا پیگیری کنم.

افشین داوری قول مربی خارجی داد

او در مورد اینکه قصد همکاری با مربی داخلی را ندارد، گفت: زمان سرپرستی آقای افشین داوری این قول را دادند که برای من و سایر دونده‌های سرعت مربی خارجی بیاورند، اما با توجه به تغییراتی که اتفاق افتاد این روند متوقف شد. آقای مبینی گفت سرپرست فدراسیون هستم و نمی‌توانم قول مربی خارجی بدهم، چون آمده‌ام قهرمانی آسیا را برگزار و شرایط را برای برگزاری مجمع فراهم کنم. به همین دلیل اختیارات خاصی دارم. با این حال خوشبختانه شرایط را برایم بهتر و هزینه مکمل و مربی را پرداخت کرد.
او ادامه داد: با احترام به تمام مربیان داخلی که قبولشان دارم، عددی را ثبت کرده‌ام که تا به حال هیچ دختری از ایران آن را ثبت نکرده است. به همین دلیل کسی نیست که بگویم عدد پایین‌تری را ثبت کرده و با او کار کنم. نمی‌توانم تغییرات و ریسکی انجام بدهم که نتیجه‌اش را نمی‌دانم. از مربی خارجی به این دلیل استقبال کردم که شاگردانی با رکورد‌های پایین‌تر داشتند و می‌توانستم از نظر روانی و تجربی با اعتماد بیشتری پیش بروم.‌

نمی‌توانم با هزینه شخصی به مسابقات بروم

اسماعیل‌نژاد که در حال حاضر از طریق رنکینگ شانس کسب سهمیه المپیک را دارد، گفت: بعد از قهرمانی آسیا با آقای مبینی صحبت کردم، خیلی امیدوار بود که سهمیه را حفظ کنیم. رنکینگ خوبی هم دارم. در جایگاه ۳۸ جهان هستم و ۵۶ نفر راهی المپیک می‌شوند، اما حفظ کردن این رنکینگ نیاز به حمایت دارد و باید در مسابقات پرامتیاز شرکت کنم.
رکوردداری دوی ۱۰۰ متر ایران با بیان اینکه نمی‌تواند با هزینه شخصی به مسابقات اعزام شود، گفت: این مسیر نیاز به اسپانسر قوی دارد که شرایط را برای ورزشکار مهیا کند، چون با هزینه شخصی نمی‌شود در اردو‌ها و مسابقات شرکت کرد. اگر تا المپیک یک اسپانسر قوی کنارم باشد نگه داشتن این سهمیه تا این حد چالش نبود. در حال حاضر شهرداری سبزوار یکسری کمک‌ها می‌کند، اما به اسپانسر قوی‌تری نیاز است. از طرفی زمان کافی برای پیدا کردن اسپانسر ندارم، چون شرایط مسابقات و فشار تمرینات زیاد است. اسپانسر قوی در شهر‌های بزرگ پیدا می‌شود و از آنجایی که من در شهرستان هستم زمان کافی ندارم. مبالغی هم که پیشنهاد می‌شود حتی خرج یک ماه ورزش حرفه‌ای را هم نمی‌دهد به همین خاطر ترجیح می‌دهم صرف نظر کنم.
اسماعیل‌نژاد در پایان گفت: نباید این سهمیه المپیک از دست برود، چون پشت آن فقط یک سال زحمت نبوده بلکه چندین سال است که خودم شرایط را مهیا کرده و اردو گذاشته‌ام. مسیر پرچالشی را طی کرده‌ام و آمدن در رنکینگ المپیک کار راحتی نبود. سال قبل سختی زیادی کشیدم که رکورد ۱۱.۳۳ ثانیه را ثبت کنم. الان هم به دویدن در مرحله نیمه نهایی المپیک فکر می‌کنم. کار سختی است، اما دور از دسترس نیست.