حجاج ایرانی وارد کربلا شدند (۲۶ خرداد ۱۴۰۴) آرامش کامل در حرم امام رضا (ع) | جای هیچ نگرانی برای زائران نیست (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) + فیلم عاشقی که شهادتنامه‌اش را از امام رضا(ع) گرفت مراسم تشییع شهدای حملات اخیر در روز سه‌شنبه لغو شد (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) بیش از ۸ هزار تن از حجاج خراسان رضوی وارد خاک عراق شدند (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) واکنش احساسی زینب سلیمانی به شهادت فرماندهان و یاران پدر شهیدش برای سرلشکر محمد باقری، خادم امنیت وطن | تا پای جان برای ایران نه‌گفتن به طاغوت، درس اول توحید اولین گروه حجاج ایرانی، از مرز زمینی عربستان خارج شد (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) حکم خادمی سردار شهید امیرعلی حاجی‌زاده در آستان مقدس امام رضا(ع) + متن و تصویر شهادت حجت‌الاسلام ابوالفضل نیازمند، مبلغ بسیجی، به همراه خانواده در حمله ددمنشانه رژیم صهیونیستی دعای امام سجاد(ع) برای تقویت استواری مرزبانان اسلام هنرمند هنر‌های تجسمی، درپی حمله رژیم صهیونیستی به ایران به شهادت رسید بیانیه جامعه قرآنی سپاه درپی شهادت برخی فرماندهان نظامی، دانشمندان هسته‌ای و جمعی از هموطنان کشورمان پیکر مطهر شهدای جنایات اخیر رژیم صهیونیستی، روز سه‌شنبه (۲۷ خرداد ۱۴۰۴) در تهران تشییع می‌شود نقاشی جدید روح‌الامین با موضوع امتداد راه شهدا | خلق سه اثر دیگر برای محرم برپایی جشن غدیر ۱۴۰۴ با توزیع کیک ۲۰تنی در نجف اشرف + فیلم تازه‌ترین تصمیم درباره چگونگی انتقال زائران ایرانی از عربستان (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) شادمانه‌ای کودکانه در عید غدیر ۱۴۰۴ | تکریم غدیر و یادمان شهدا در موکب انصارالحسن(ع)
سرخط خبرها

نگه‌دار دست مرا با نگاهی

  • کد خبر: ۳۲۹۹۱۲
  • ۱۱ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۱۰:۴۴
نگه‌دار دست مرا با نگاهی
اصلا آداب زیارت این نبود که کسی جز امام را ببینی، اصلا نمی‌دانم تذکرم درست بود یا نبود حتی نفهمیدم واقعا تذکری که دریافت کردم حقم بود یا نه.

برای درخواست حاجتی رسیدم محضر امام. حواسم به صحنه‌ای در حرم جلب شد و حس کردم وظیفه دارم به زائر تذکری بدهم، تذکرم را دادم بی‌آنکه یک لحظه گمان کنم این حرم صاحب دارد خادم دارد هرکسی کار خودش را خوب بلد است. رفتم گوشه‌ای از صحن انقلاب نشستم و شروع کردم به ذکر گفتن. خدام خواستند که برای خلوت شدن مسیر جابه‌جا شویم، چون تسبیح در دستم بود چادرم افتاده بود روی دوشم. همان‌طور که چادرم روی دوشم بود از جایم برخاستم و یکهو یک پیرمرد وسط جمعیت گفت: حجابت را رعایت کن! خشکم زد. گفتم: من بی حجابم؟

گفت: بله شما چادرت از سرت افتاده و باید چادرت را بپوشی.

نشستم گوشه صحن و آن‌قدر حرف پیرمرد برایم سنگین آمده بود که فقط گریه می‌کردم.

مسلمان! منکه حجابم کامل است چرا تذکر بیجا می‌دهی؟

داشتم گلایه‌اش را به امام می‌کردم که یادم آمد ابتدای ورود به صحن به یک نفر تذکری دادم که شاید آن‌هم بجا نبود.

عرض حاجتم را پاک فراموش کردم و سپردم به خود امام.

من هنوز خیلی کار داشتم باخودم.

اصلا آداب زیارت این نبود که کسی جز امام را ببینی، اصلا نمی‌دانم تذکرم درست بود یا نبود حتی نفهمیدم واقعا تذکری که دریافت کردم حقم بود یا نه، اما این اتفاق باعث شد چندروزی به این فکر کنم که وقتی کسی وارد این حریم شده، به امام پناه آورده و چیزی که این حریم زیاد دارد خادم است که وظایفشان را خوب بلدند.

بار‌ها بعد از آن اتفاق با این دوبیت از شعر محمودحبیبی‌کسبی از امام خواستم که مرا در پناه خودش بداند و از احوالاتم شبیه زائرانش مراقبت کند.

لب دره نفس لغزیده پایم / نگه دار دست مرا با نگاهی
منم آن گنهکار امیدواری / که دارد ز لطف تو پشت و پناهی

اصلا هرطور خودش صلاح می‌داند، اگر خواست عتاب کند! اگر خواست ببخشد و بگذرد. فقط در پناهش نگهمان دارد.

مگر ما غیر از امام چه کسی را در این همواره روزمرگی‌هایمان داریم؟

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->