اعتراض آبی‌ها در کوچه بی‌تصمیمی | بازی اسموفامیل شروع شد
در باشگاه استقلال، فصل نقل‌وانتقالات بیش از آنکه فصل یارگیری و امیدسازی باشد، تبدیل به فصل اعتراض شده است.
نمایش تکراری که هر سال حوالی خرداد و تیر، خیابان منتهی به ساختمان باشگاه را با تجمع هواداران رنگ آبی می‌پوشاند، این فصل هم در حال اجراست؛ با بازیگرانی تازه، اما فیلمنامه‌ای قدیمی و خسته‌کننده.
هوادارانی که عاشقانه تیمشان را دنبال می‌کنند، باز هم مجبور شده‌اند برای شنیده‌شدن، به در باشگاه بیایند. باز هم هیچ پاسخ روشنی در کار نیست؛ فقط وعده‌های مبهم، توییت‌های پرطمطراق، جلسات بی‌حاصل و حالا هم نام بزرگ «کلارنس سیدورف»، ستاره سال‌های دور فوتبال جهان، به‌عنوان «مشاور باشگاه».
مشاور یا مسکن موقت؟
شاید حضور چهره‌ای چون سیدورف روی کاغذ هیجان‌انگیز باشد، اما وقتی در عمل، هنوز سرمربی مشخص نیست، تیم یارگیری نکرده، بلاتکلیفی بر تمام تصمیمات سایه انداخته و ساختار حرفه‌ای برای استفاده از مشاور خارجی وجود ندارد، این انتصاب بیشتر شبیه یک مُسکن رسانه‌ای است؛ گام نمایشی‌ای که نه از دل برنامه می‌آید، نه نشانی از ثبات دارد.
آیا سیدورف با ساختار معیوب مدیریتی باشگاه که مدام تغییر می‌کند و هر تصمیم باید از فیلتر چند مقام غیرفوتبالی عبور کند، واقعاً قرار است نقش اثرگذاری ایفا کند؟ یا فقط برای چند ماه در تیتر‌ها می‌ماند و بعد، مثل بسیاری از پروژه‌های نمایشی دیگر، بی‌سرانجام از حافظه فوتبال ایران پاک می‌شود؟
بازی تکراری «اسموفامیل»
در غیاب یک کمیته فنی واقعی و شفافیت در انتخاب سرمربی، باز هم زمزمه‌ها و حدس‌و‌گمان‌ها آغاز شده‌اند. بازی اسموفامیل مربیان خارجی و داخلی، بی‌آنکه روندی حرفه‌ای در میان باشد. هوادار باید منتظر باشد که ببیند کدام گزینه ناگهان خوانده می‌شود، شاید نه بر اساس رزومه یا فلسفه فوتبال، بلکه به‌خاطر ارتباطات، هزینه کمتر یا صرفاً توصیه‌های بیرونی.
تیم بزرگ استقلال، با میلیون‌ها هوادار، باز هم در آستانه فصل جدید با بلاتکلیفی مواجه است. گویی قرار نیست هیچ‌گاه برای چنین باشگاهی، فصل آغاز، فصل آرامش و امید باشد.
هوادار خسته است، اما تنها نیست
اعتراض هواداران نشانه‌ای است از زنده‌بودن آن‌ها. از اینکه هنوز دلشان می‌سوزد برای تیمی که سال‌هاست اسیر روزمرگی و تصمیمات مقطعی شده. آن‌ها نه مربی خارجی فانتزی می‌خواهند، نه توییت پر زرق‌وبرق، نه مشاور بدون اختیارات. تنها چیزی که استقلالی‌ها می‌خواهند، ثبات، برنامه و احترام واقعی به هوش و احساسشان است.
مدیران باشگاه اگر واقعاً دغدغه باشگاه را دارند، باید پاسخ‌گو باشند: چرا هنوز سرمربی انتخاب نشده؟ چرا یارگیری شروع نشده؟ نقش سیدورف دقیقاً چیست؟ و در این فصل قرار است چه‌چیزی متفاوت باشد؟
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
