ماجرای دزدی که کارگاه ساخت پهپاد را لو داد چه بود؟ + فیلم

به گزارش شهرآرانیوز، طی روزهای گذشته ویدئویی در فضای مجازی منتشر و به‌سرعت وایرال شد که در آن ادعا می‌شود «یک دزد، محل ساخت پهپاد را لو داده است»؛ روایتی که واکنش‌های گسترده‌ای در میان کاربران برانگیخت، اما تاکنون هیچ نهاد رسمی این محتوا را تأیید یا رد نکرده است. نکته قابل توجه این‌جاست که داستان این ویدئوی وایرال‌شده، شباهت زیادی به محتوای فیلم کوتاهی به‌نام «طرار» دارد؛ اثری داستانی با محوریت جنگ ۱۲روزه میان ایران و اسرائیل، که توسط گروهی از فیلم‌سازان جوان ساخته شده است. کارگردانی این فیلم زیر نظر امیر اطهر سهیلی و تهیه‌کنندگی آن بر عهده حسین رستم‌پور بوده و پخش آن تاکنون چند نوبت از رسانه ملی نیز انجام شده است. عوامل فیلم «طرار» معتقدند روایت منتشرشده در فضای مجازی، برداشتی نادرست یا نسخه تغییریافته‌ای از داستان این فیلم است و تأکید دارند که روایت فیلم صرفاً داستانی و تخیلی است. با این حال، تا این لحظه مشخص نیست که ویدئوی منتشرشده، صرفاً برگرفته از این فیلم بوده یا محتوایی جداگانه و مبتنی بر واقعیت دارد؛ چرا که هیچ نهاد امنیتی و نظامی تاکنون موضع رسمی درباره صحت یا جعلی‌بودن آن نگرفته است. برای بررسی بیشتر ابعاد این موضوع، سراغ امیر اطهر سهیلی رفتیم؛ فیلم‌سازی که «طرار» زیر نظر او تولید شده است. گفت‌وگوی شهرآرانیوز با وی را در ادامه می‌خوانید. 

امیراطهر سهیلی با اشاره به شکل‌گیری فیلم‌های ساخته شده در طی روز‌های جنگ توضیح داد: با آغاز جنگ، هنرجویان و هنرمندان سینما در شرکت خصوصی «سیمیا فیلم» که فعالیت اصلی‌شان در تهران با محدودیت مواجه شده بود، تصمیم گرفتند تولیداتی مستقل در شهر مشهد انجام دهند. این حرکت از روز دوم و سوم جنگ آغاز شد و با تشکیل کارگروه فیلمنامه‌نویسی، روند نگارش و تولید فیلم به‌سرعت پی گرفته شد. تا پایان جنگ، چهار فیلم به صورت کاملاً مستقل در این مجموعه تولید شد.

وی ادامه داد: نخستین فیلم تولیدشده با عنوان «طرار» حاصل یک کار گروهی از هنرمندان جوان در مجموعه سیمیا فیلم بود که البته مدیریت هر فیلم را یکی از هنرجویان برعهده داشت. فیلم «طرار» با کارگردانی زهرا موسوی زیر نظر بنده و تهیه‌کنندگی حسین رستم‌پور ساخته شد. تصویربرداری این اثر بر عهده سروش قادری بود و مشاور پروژه نیز غفوریان عنوان شده است. همچنین، آقای مرتضی غیور وظیفه صدابرداری فیلم را به عهده داشت.

این کارگردان بیان کرد: نکته مهم در این پروژه‌ها، استقلال کامل هنرمندان و هنرجویان بود. اعضای این گروه، در نشستی همدلانه تصمیم گرفتند که نقش خود در شرایط بحرانی را ایفا کنند و بدون درنظر گرفتن هزینه‌ها، دغدغه‌های پخش و فروش یا حمایت ارگان‌ها، تولید آثار را آغاز کردند.

سهیلی با اشاره به روند تولید تصریح کرد: این اقدام دقیقاً از روز چهارم یا پنجم جنگ پخش شد و با بازخورد‌های خوبی همراه بود. مرکز سیمرغ وابسته به صداوسیما نیز این فیلم را خریداری و با آرم خود منتشر کرد و بازخورد‌های خوبی داشت.

این فعال سینمایی با اشاره به عدم همکاری نهاد‌های دولتی گفت: در آن روز‌ها هیچ‌کدام از نهاد‌های رسمی مثل اوج یا حوزه هنری وارد عمل نشدند. حتی انجمن سینمای جوان نیز به ما مجوز نداد. اما این بچه‌ها با عشق و همدلی جلو آمدند و این چهار فیلم حاصل همان همدلی است. کار‌هایی که در یک روز انجام شده‌اند؛ از نگارش فیلمنامه تا انتخاب بازیگر و ضبط. تدوین هم همان شب صورت گرفت و همه چیز بدون رنگ، بدون اصلاح، اما تمیز و برای این‌که رسانه ما در زمان جنگ خالی نباشد، آماده و پخش شد.

در ادامه حتما بخوانید «شکارگاه»؛ تقاطع وهم، تاریخ و تعلیق در دل یک عمارت