امسال هم جاماندیم از اربعین…

باز هم جاده‌های کربلا، پر از قدم‌های عاشقان شد؛ دریایی از انسان‌هایی که با پای پیاده، دل به راه دادند تا در مسیر عشق حسین(ع) قرار بگیرند. شور و حال اربعین، نه فقط در جمعیت و هیاهوی مسیر است، بلکه در هر قدم، در هر نفس و در هر لحظه‌ خستگی که عاشقانه تحمل می‌شود، جلوه می‌کند. این پیاده‌روی، راهی برای خودسازی است؛ فرصتی برای پاک‌کردن دل، سبک‌کردن بار‌ها و توشه‌برداشتن برای مسیر زندگی؛ و ما… امسال هم جاماندیم. جاماندیم از آن شور بی‌مثال، از نگاه‌های عاشقانه زائران به گنبد طلایی اباالفضل‌العباس(ع) و امام حسین(ع)، از دعا‌ها و اشک‌هایی که هر ذره خاک مسیر را تقدیس می‌کرد. اما دل‌هایمان خالی نیست؛ چون عشق حسین(ع) محدود به کربلا نیست و مسیر معنوی می‌تواند هر جایی را روشن کند. برای ما، این مسیر به مشهد ختم شد، جایی که حرم امام رضا(ع) میزبان دل‌های مشتاق و دلتنگ است.

مشهد، در این روزها، نه فقط شهری است برای زندگی روزمره، که شهری‌ است برای حسین(ع) و زائران او. حضور در حرم، هر قدم در صحن و مسیر‌های پاکیزه‌ اطراف آن، فرصتی است برای تجربه‌ همان خودسازی و عشق که پیاده‌روی اربعین به ما یاد می‌دهد. اینجا هم می‌توانیم از توشه معنوی مسیر بهره ببریم، دل‌ها را سبک کنیم و با یاد حسین(ع) و رضا(ع)، روحمان را تغذیه کنیم.

جاماندن از اربعین، یادآور این است که هر فرصتی برای خدمت و زیارت، ارزشمند است. هر قدم در مشهد، هر لبخند به زائران و هر خدمتی که با عشق و اخلاص انجام می‌دهیم، تداوم همان مسیر معنوی است که در کربلا جریان داشت و این پیام روشن است: عشق به حسین(ع) محدود به مکان نیست؛ هر جا که دل آماده باشد، هر جا که خلوص و خدمت باشد، همان‌جا مسیر اربعین جاری است و توشه‌ای برای جان و روح باقی می‌گذارد.