درباره فرشته حسینی، هنرمند اهل افغانستان که این روزها نقش پررنگی در سینمای ایران دارد. این بازیگر خوش آتیه در کارنامه کاری‌اش نقش‌های قابل استنادی دارد که خبر از آینده‌ای روشن برای او دارد.
محمد عنبرسوز | شهرآرانیوز؛ حالا دیگر به یکی از بازیگران شناخته شده سینمای ایران تبدیل شده و انتشار نسخه خانگی یا اکران دومینووار فیلم‌هایش، خبر تولد یک ستاره آینده‌دار را به سینمای ایران می‌دهد.
فرشته حسینی در مختصات سینمای ایران که دایره خطرپذیری فیلم‌سازانش برای میدان دادن به بازیگران جوان کم است و هنرپیشه‌های بی‌نام و نشان معمولا با نظر به ملاک‌های گیشه‌ای انتخاب می‌شوند، یک چهره متمایز محسوب می‌شود. درخشش او در سینمای ایران چه از بعد فرهنگی و چه از نظر هنری اهمیت ویژه‌ای دارد. در ادامه چند مورد از وجوه تمایز حسینی با دیگر بازیگران جوان زن در جریان رایج سینمای ایران را مرور می‌کنیم.
نقش مهم برادران محمودی
فارغ از اینکه مخاطب سینما هستید یا بیشتر سریال‌های تلویزیونی را دنبال می‌کنید، همین که به آثار نمایشی علاقه‌مند باشید، احتمالا با برادران محمودی هم، به واسطه لحن متفاوت فیلم‌ها و سریال‌هایشان، آشنایی دارید. جمشید و نوید محمودی دو فیلم‌ساز اهل افغانستان هستند که در سینما و تلویزیون ایران، با همکاری یکدیگر، فیلم و سریال می‌سازند. برادران محمودی امروز، پس از گذشت حدودا هفت سال از تولید نخستین فیلم مهمشان یعنی «چند متر مکعب عشق»، جایگاه ویژه‌ای برای خود در سینما و تلویزیون ایران دست‌وپا کرده‌اند و سینماگران پرکاری محسوب می‌شوند.
آن‌ها به وضوح دغدغه مسائل کشور خود، یعنی افغانستان را دارند و تمرکز بر مشکلات مهاجران افغانستانی از محورهای مهم آثارشان به شمار می‌رود. این دو فیلم‌ساز، پس از اعتماد به «حسیبا ابراهیمی» بازیگر افغانستانی فیلم «چند متر مکعب عشق»، در دومین اثرشان هم خطر اعتماد به بازیگران جوان افغانستانی را پذیرفتند و ایفای نقش اصلی زن را به یک بازیگر زن جوان دیگر، یعنی فرشته حسینی، دادند.
سفیر فرهنگی افغانستان و ایران
حسینی که اصالتا اهل افغانستان است، در روزگاری که سنش به بیست سال هم نرسیده بود، جلوی دوربین «رفتن» قرار گرفت و آن‌قدر خوب بود که بعدها دو بار دیگر در «شکستن همزمان بیست استخوان» و «هفت و نیم» با برادران محمودی همکاری کرد. او که برای فیلم «رفتن» جایزه بازیگری بین‌المللی هم گرفته، از نظر اصالت افغانستانی خود، می‌تواند یک سفیر فرهنگی اثرگذار برای کشورمان باشد.
حسینی اگر حرفه‌ای رفتار کند و به دام حواشی نیفتد، می‌تواند به عنوان یک چهره سینمایی موفق، گام بلندی در روابط فرهنگی بین دو کشور بردارد و در داخل ایران نیز، برخی کلیشه‌های غلط درباره مهاجران همسایه شرقی ایران را تغییر دهد تا دنیا بفهمد که مهاجران افغانستانی می‌توانند در ایران علایق خود را پی‌بگیرند و به قله‌های موفقیت برسند.
جوانی: عنصر کمیاب سینما
سینمای ایران در یک دهه اخیر، همواره با تعبیرهای تندی مثل «خانه سالمندان» از سوی برخی منتقدان مورد شماتت قرار گرفته است که در مورد برخی آثار، انتقاد نامعقولی هم نیست. اساسا فرآیند رسیدن به شهرت در سینمای ایران زمانبر و دشوار است و به همین دلیل معمولا نقش‌های اصلی جوانان در سینما، واقعا در سن حقیقی به بازیگران سپرده نمی‌شود. به عنوان مثال، کافی است سن بازیگران سریال خانگی «دل» را که هم‌اکنون در حال پخش است، بررسی کنید تا به میانگین سن 44 سال برای 4 بازیگر اصلی این مجموعه که مطابق با قصه در آستانه ازدواج قرار دارند، برسید؛ بازیگرانی که چهره‌های سینمایی مهمی هم در میان آن‌ها حضور دارند.
در این وضعیت که بازیگران ایرانی معمولا نقش‌هایی جوان‌تر از سن خود را ایفا می‌کنند، شروع درخشش یک بازیگر زن جوان از اواخر دومین دهه زندگی‌اش، اتفاقی بسیار امیدوار کننده است. فرشته حسینی می‌تواند با ادامه درخشش در سینما، جسارت لازم برای اعتماد به هنرپیشه‌های جوان را در کارگردان‌های ایرانی تقویت کند.
فرشته حسینی که همکاری‌های مهمش با برادران محمودی را مرور کردیم، اخیرا با دو فیلم «یلدا» و «سونامی»، توانسته توانایی‌های خود در عرصه بازیگری را بیش از پیش آشکار کند. این دو فیلم شاید آثار درجه یک و شاخصی در سینمای امروز ایران نباشند، اما به ترتیب قدرت او در انتقال احساسات با استفاده از اجزای صورت و توانایی بالای او در ادای دقیق و متبحرانه دیالوگ‌ها را نشان می‌دهند.
حسینی در این فیلم‌ها دو نقش از دو جهان متفاوت را به شکلی باورپذیر رنگ‌آمیزی می‌کند؛ به ویژه با نقش نسبتا کوتاهش در «یلدا»، به چهره شاخص فیلمی تبدیل می‌شود که فیلم‌نامه ملتهب و حساس آن، زمینه مناسبی برای بروز قدرت بازیگری بازیگرانش را فراهم آورده است.
بازیگری مکمل و مؤثر
این بازیگر جوان که حالا در سن بیست‌و‌سه سالگی، پنج فیلم درخور با درجه کیفی بالا را در کارنامه خود ثبت کرده، با دو ویژگی مهم، آینده روشنی پیش رو دارد. کارنامه فرشته حسینی نشان می‌دهد که او اهمیتی به کمیت نقش‌ها نمی‌دهد و اگر با فیلم و شخصیت ارتباط برقرار کند، ابایی از پذیرفتن نقش‌های مکمل و حتی فرعی ندارد. این در حالی است تجربه نشان داده بسیاری از بازیگران ایرانی، پس از دستیابی به شهرت نسبی، با تاکید بیجا و افراطی برای بازی کردن نقش‌های اصلی، آینده خود را نابود می‌کنند؛ اما حسینی می‌تواند نقش‌های کوچک و موثر را با تیزهوشی انتخاب کند و آن‌ها را جوری مقابل دوربین اجرا کند که حتی شخصیت‌های اصلی را هم تحت‌الشعاع قرار دهد.
در انتظار «قورباغه»
این روزها که سریال محبوب «هم‌گناه» به پایان رسیده، بیشتر مخاطبان شبکه نمایش خانگی در انتظار توزیع سریال «قورباغه» هستند که با کارگردانی هومن سیدی و فوق‌ستاره‌های تیم بازیگری‌اش، از نوید محمدزاده و صابر ابر گرفته تا سحر دولتشاهی، احتمالا مهم‌ترین و پرمخاطب‌ترین سریال خانگی سال 99 لقب خواهد گرفت.
با این‌حال، اصلا بعید نیست که مخاطبان این شبکه، در کنار تماشای هنرنمایی عوامل محبوب «قورباغه»، از اجرای یک بازیگر جوان به نام فرشته حسینی نیز شگفت‌زده شوند. سریال هومن سیدی می‌تواند نقطه عطف کارنامه بازیگری فرشته حسینی تا به امروز و سکوی پرتاب او به سمت فتح قله‌های بازیگری در سینمای ایران لقب گیرد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
