بدمینتون صبحگاهی در پارک ملت مشهد

مرتضی اخوان | شهرآرانیوز؛ توپ پَردار در هوا با سرعتی باورنکردنی به پرواز در‌می‌آید. فورهند‌ها و بک‌هند‌ها آن‌قدر سریع است که تماشای بازی برای آن‌هایی که کنار زمین ایستاده‌اند، سخت شده است. اینجا خبری از بازی آماتور نیست و بدمینتون‌بازان پارکی از حرفه‌ای‌ها هم حرفه‌ای‌تر هستند. هر‌کدامشان یک عمر راکت به دست صبح‌ها به پارک می‌آیند و برای خودشان عالمی دارند. سومین دوره مسابقات بدمینتون پارکی در بوستان ملت هم بهانه‌ای است برای یک رقابت مهیج میان رفقایی که صبحگاه‌های زیادی را با یکدیگر دیده‌اند و بیشتر از آنکه رقیب باشند، رفیق‌اند. این رقابت‌ها به‌همت شهرداری منطقه‌۱۰ و هیئت بدمینتون مشهد از هفته آخر تابستان‌۹۹ آغاز شده است و فردا به پایان می‌رسد.

بدمینتون یکی از ورزش‌های به نسبت کم‌هزینه است که امکان آن را می‌دهد تا علاقه‌مندان بیشتری آن را انجام دهند. شاید به‌همین خاطر است که بدمینتون‌بازی‌کردن در بوستان‌های بزرگ، سال‌هاست به یکی از عاد‌ت‌های علاقه‌مندان به ورزش در کشورمان بدل شده است. بوستان ملت مشهد هم سال‌هاست که صبح‌ها شاهد حضور علاقه‌مندان به این رشته ورزشی است.

 

کافی است یک روز صبح ساعت ۶ از خواب شیرین دل بکنید و خودتان را به بوستان پُرانرژی شهر برسانید؛ جایی که شاهد جوش‌و‌خروش ورزشکاران مختلف هستند. گروهی در حال دویدن هستند و گروهی دیگر ورزش همگانی را با انجام حرکات کششی و مخصوص پی می‌گیرند. شماری هم ورزش‌های تخصصی را دنبال می‌کنند، اما در میان همه کسانی که صبحگاهان به بوستان ملت می‌آیند، بدمینتون‌بازان جایگاه ویژه‌ای دارند؛ مردان و زنانی که راکت‌به‌دست خودشان را به فضا‌های مناسب در میان پارک می‌رسانند و شروع به راکت‌زدن می‌کنند.

ماجرای توپ پَردار و راکت در گوشه کنار پارک برقرار است؛ اما حرفه‌ای‌تر‌های صبحگاه بوستان ملت در زمین‌های بدمینتون گرد هم آمده‌اند. زمین‌هایی که در امتداد یک خط در میان پارک، پشت شهر‌بازی خط‌کشی شده و به بدمینتون‌بازان حرفه‌ای‌تر این فرصت را می‌دهد تا با هم مشق رقابت کنند. از ۱۰ زمین تنیس، پنج‌تای آن درگیر رقابت‌های سومین دوره «بدمینتون پارکی» است و سایر زمین‌ها برای علاقه‌مندانی است که راکت و توپ را برداشته و خودشان را به پارک رسانده‌اند. راکت‌زدن دوستانه، اینجا به رقابت بدل شده است؛ اما رقیبان همدیگر را با نام کوچک و با شوخی و کنایه‌های مرسوم صدا می‌زنند. جواد قریب، یکی از اعضای هیئت بدمینتون است که به‌همراه حمزه صبوری، کارشناس تربیت‌بدنی شهرداری منطقه‌۱۰، مشغول سر‌و‌سامان‌دادن به جدول رقابت‌ها هستند.

۱۰۲ بدمینتون‌باز در قالب تیم‌های دوبل به‌مدت یک هفته است که با یکدیگر به رقابت در بوستان ملت می‌پردازند؛ رده سنی کمتر و بیشتر از ۴۵ سال. ۳۹ تیم دونفره در رده زیر ۴۵ سال و ۱۲ تیم دونفره در رده سنی بالای ۴۵ سال یا همان پیش‌کسوتان. رقابت‌ها همچون استاندارد‌های فدراسیون بدمینتون با شیوه ۲‌از‌۳ و هر سِت ۲۱ امتیاز برگزار می‌شود.

 

جواد قریب که جدول را در دست دارد و مدام با قلم، نتایج و اتفاقات را ثبت می‌کند، در‌این‌باره می‌گوید: این بدمینتون‌بازان بر اساس فراخوانی که دادیم، از پارک‌های مختلف مشهد دور هم جمع شدند و تیم‌های دونفره را خودشان تشکیل دادند و ما فقط پذیرای آن‌ها بوده‌ایم. او می‌افزاید: الان هر ۲ جدول به مرحله نیمه‌نهایی رسیده است و ان‌شاءا... اگر اوضاع جوی مناسب باشد و مشکلی پیش نیاید، پنجشنبه این رقابت‌ها به پایان می‌رسد.

اما نکته جالب، جایزه این دوره از مسابقات است. کارشناس تربیت‌بدنی شهرداری مشهد در‌این‌باره می‌گوید: جوایز این مسابقات اهدای بن ورزشی است.
بن‌هایی که به احتمال قریب‌به‌یقین قرار است صرف خرید راکت و توپ بدمینتون شود!

هیاهو از زمین شماره‌یک بلند می‌شود. رقابت حساس مدعیان بر‌پاست. زن‌و‌مرد کنار زمین ایستاده‌اند و هر کدام با رقص راکت‌ها غریو شادی یا غمشان به هوا می‌رود. گروهی طرف‌دار تیم قهرمان سال گذشته، محمد آبیار هستند و گروهی هم به پیش‌کسوت‌تر‌ها و موسپیدان تیم محمدرضا قدیمی روحیه می‌دهند. نبرد حساس به ست سوم کشیده می‌شود و این تیم قهرمان سال پیش است که پا به نیمه‌نهایی رقابت‌های رده بالای ۴۵‌سال می‌گذارد.

 

محمد آبیار، قهرمان دوره قبلی رقابت‌ها، می‌گوید: ۱۵ سال است که صبح‌ها به پارک می‌آیم و بدمینتون کار می‌کنم. پیش‌تر به پارک که می‌آمدم، فقط می‌دویدم؛ اما بعد از آشنایی با این رشته ورزشی دیگر کارم فقط بدمینتون بازی‌کردن شده است. او اضافه می‌کند: این رقابت‌ها هم بهانه‌ای شده است که بچه‌ها دور هم جمع شوند، هم توانایی‌هایشان بالا برود و هم این حس رقابت به آن‌ها روحیه بدهد.

آبیار که از بدمینتون پارکی به بدمینتون حرفه‌ای نیز رسیده است، می‌گوید: سال گذشته به‌همراه تیم بالای ۴۵ ساله‌های استان به مسابقات کشوری اعزام شدم و این بدمینتون در پارک بود که مرا به ورزش حرفه‌ای رساند.
اما پیرمرد تیم بازنده هم هنوز عرقش خشک نشده، از رفاقت‌ها می‌گوید. محمدرضا قدیمی که به نظر از ۳ بدمینتون‌باز دیگر این جدال موسپیدتر است، می‌گوید: اینجا همه با هم رفیق هستیم و رقابت معنایی جز یک هیجان کوتاه ندارد و بلافاصله بعد از بازی دوباره دوستی‌ها و با‌هم‌بودن‌هاست که می‌ماند. وی می‌افزاید: مهم نیست حذف شدیم. مهم این است که با رفقا یک هفته خوب را گذراندیم و کیف کردیم.

رقابت‌های بدمینتون پارکی اتفاق مبارکی است، اما چند پیام مهم را نیز با خود به‌همراه دارد. برگزارنشدن رقابت‌ها به‌صورت سینگل و عدم برگزاری در رده‌های سنی مثل نوجوانان و جوانان، نشانگر این مسئله است که ورزش صبحگاهی و حضور رده‌های سنی جوان‌تر در پارک‌ها دیگر به یک خیال تبدیل شده است؛ آسیبی جدی که باید به آن توجه ویژه‌ای شود.

 

از طرفی دیگر فرصت کشف استعداد‌های ناب این ورزش در چنین‌مسابقاتی دیگر خیلی دیر شده است. بدمینتون‌بازانی که از سن قهرمانی‌شان گذشته و کشف استعداد آن‌‎ها دیگر فایده‌ای ندارد. شاید بهتر است هیئت بدمینتون مشهد جایی جلوتر از این رقابت‌ها به فکر کشف و پرورش استعداد‌های جوان‌تر برای این رشته ورزشی باشد.