ویراستاری که شیفته نابوکوف بود

هدی جاودانی | شهرآرانیوز - سال ۱۹۸۵ بود که فرد هیلز، دانشجوی تازه‌فارغ‌التحصیل‌شده، برای کسب درآمد بیشتر، در فروشگاه امپوریوم سان‌فرانسیسکو کتاب می‌فروخت. او درمیان کتاب‌هایش ناگهان به «لولیتا»‌ی نابوکوف برمی‌خورد که دقیقا همان روز‌ها در آمریکا منتشر شده بود. کتاب را برمی‌دارد و اولین جمله آن را می‌خواند. هیلز آن‌چنان مسخ کتاب می‌شود که تمامی ۵ دلار نسخه گالینگور لولیتا را درجا پرداخت می‌کند؛ اولین کتاب گالینگوری که در کل عمرش خریده بود و پیش از آن جز برای خرید کتاب‌های درسی‌اش چنین هزینه‌ای نکرده بود.

هیلز همواره از اولین مواجهه‌اش با نابوکوف با شیفتگی بسیار یاد می‌کرد و با نوعی سرگشتگی، اطمینان داشت که روزی ویراستار آثار نابوکوف خواهد شد. هیلز درنهایت، به آرزوی خود دست پیدا می‌کند و ویراستار چندین کتاب و نمایشنامه «لولیتا»‌ی نابوکوف می‌شود. در گرگ‌ومیش آخرین روز‌های حرفه‌ای نویسنده نیز، هیلز او را همراهی کرده است و هنگامی که هیلز برای حضور در جلسات ویرایش آخرین رمان تمام‌شده نابوکوف، «به دلقک‌ها نگاه کن»، به دهکده زرمات سوئیس سفر می‌کند، آن دو با یکدیگر در دامنه کوه ماترهورن به شکار پروانه می‌روند.

فرد هیلز، پس از سال‌ها ویراستاری در چندین انتشارات معتبر، همچون «سایمون اند شوستر» و کمک به خلق آثار نویسندگان برجسته بسیار، در پایان عمر حرفه‌ای‌اش، بیش از همه خود را مدیون نابوکوف می‌دانست و او را فردی شکوهند و صاحب‌سبک می‌خواند. او در سال ۲۰۱۹، در گفتگو با ژونال آنلاین نابوکوف، می‌گوید: «با وجود اینکه با نویسندگان بسیاری کار کرده‌ام، هنوز هم باور دارم که نابوکوف باشکوه‌ترین آن‌ها بوده است.»

فرد هیلز، هفتم نوامبر، در هشتادوپنج‌سالگی درگذشت. او در طول چهار دهه فعالیت حرفه‌ای‌اش، با کمک به خلق کتاب‌های پرفروش و هم‌زمان آثاری که برنده جوایز ادبی شده بودند، خدمت بزرگی به بازار نشر کرد. هیلز همچنین سابقه ویراستاری بیش از ۵۰ کتاب پرفروش نیویورک‌تایمز را در کارنامه خود دارد.

نویسندگانی که هیلز، آثار آنان را ویراستاری کرده بود، گستره متنوعی از چندین ژانر را دربر می‌گرفتند؛ هاینریش بل و جین فوندا، جاستین کاپلان و ویلیام سارویان، ریموند کارور و جیمز مک‌گرگور برنز، سامنر رداستون و جوان کندی، فیل دوناهو و دیوید هالبرستم. دفترچه تلفن پربرگ و عظیم هیلز که به ترتیب الفبا مرتب شده بود، از مخاطبان متنوع و گسترده او حکایت می‌کرد؛ بعد از بروس‌لی، نام هارپرلی نوشته شده بود.

‌‎‌در انتشارات سایمون اند شوستر، هیلز با پدید آوردن ۹ کتاب ناداستان پرفروش تایمز، در طول ۱۲ ماه، از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۱، رکورد ویراستاری را شکست. باوجود ویراستاری آقای هیلز، نویسندگان دیگر از خط‌خطی مداد‌های قرمز در امان بودند و با اقبال مواجه می‌شدند.

آقای هیلز گاهی در انتخاب یک کتاب، از علایق شخصی‌اش بهره می‌برد؛ به همین دلیل یک مرتبه کتابی درمورد قایق‌رانی، سرگرمی محبوبش، ویراستاری می‌کرد و مرتبه‌ای دیگر، زمانی که داشت خانه‌ای در جزیره شلتر می‌ساخت -محلی که برای ۳۵ سال، تابستان‌هایش را آنجا گذراند- کتابی درباره تعمیر خانه، ویراستاری می‌کرد.

هنوز هم، درمیان قفسه‌های کتابخانه فرد هیلز، چاپ اول «لولیتا» یی که او در سال ۱۹۵۸ خریده بود، به چشم می‌خورد؛ لولیتایی که جلد آن پاره و فرسوده و پریده‌رنگ شده و تمام عمر همراه هیلز بوده است.

نیویورک‌تایمز