مطرح کردن ضعف‌ها کمک به بسکتبال است نه تخریب

سعیده فتحی/شهرآرانیوز، متاسفانه فضایی در بسکتبال به وجود آمده که کارشناسان و مربیان سعی می‌کنند به جای اظهارنظر بیشتر سکوت کنند! در چنین شرایطی به نظر می‌رسد یا مربیان بسکتبال بسیار با حجب و حیا هستند، یا شجاعت گفتن حقایق را ندارند و یا به خاطر اینکه مبادا منافع شان به خطر بیفتد یا حرف نمی‌زنند یا بسیار محتاط صحبت می‌کنند. این در حالی است که برخی در خارج از فضای رسانه شدیدترین انتقاد‌ها را به کادر فنی و مسئولان فدراسیون مطرح می‌کنند، اما وقتی پای مصاحبه به میان می‌آید بسیاری از حرف‌های خود را سانسور می‌کنند! عده‌ای هم که صحبت می‌کنند بسیار دست به عصا هستند تا مبادا به کسی برنخورد به فرض مثال همین دیروز حرف‌های مصطفی هاشمی را در برنامه ورزش و مردم شنیدیم که چندین بار تاکید داشت که اگر حرفی می‌زند برای بهبود و رشد تیم ملی است و یا در برخی از مواقع سعی می‌کرد صحبتی نکند و می‌گفت بهتر است درباره برخی مسائل صحبت نکنم چراکه تصور می‌شود به خاطر منافعی حرف می‌زنم!
این درحالی است که او صحبت‌های خوبی را مطرح کرد به فرض مثال به وضعیت بهنام یخچالی پرداخت که در بازی اول ستاره تیم بود، اما در بازی دوم آن طور که از او انتظار می‌رفت ظاهر نشد. هاشمی گفت: «بهنام یخچالی همان بهنام بازی با عربستان بود، اما در دیدار مقابل سوریه مامور دفاع از بازیکن آمریکایی شده بود و با خطا‌هایی که کرد از ریتم بازی خارج شد. بهتر بود دفاع از آن بازیکن به سعید داورپناه سپرده می‌شد و با ۳ بازیکن پیرامونی همچون بهنام، جمشیدی و داورپناه بازی می‌کردیم، در این شرایط قدرت بهنام یخچالی هم حفظ می‌شد و در حمله بیشتر می‌توانستیم از مهارت‌های او بهره ببریم.»
وقتی هاشمی مسائل فنی تیم را مطرح می‌کند چرا باید مدام تکرار کند که من فقط برای بهبود مشکلات تیم این حرف‌ها را می‌گویم و یا اینکه برخی از صحبت هایش را سانسور کند تا مبادا به کسی برنخورد؟ اگر ضعف‌ها و مشکلات مطرح نشود چگونه می‌توانیم آن‌ها را برطرف کنیم؟ وقتی فنی بحث و مشکلات مطرح شود چه کسی سود خواهد کرد؟ غیر از این است که چشم و گوش سرمربی تیم ملی باز می‌شود و می‌تواند ضعف‌های تیمش را بهتر متوجه شود؟ باخت به سوریه به خودی خود بزرگ بود و یک شوک به بسکتبال ایران وارد کرد پس اگر مشکلات تیم بیان شود نه کسی قصد بزرگ نمایی دارد و نه می‌خواهد کسی را تخریب کند بلکه هدف ریشه یابی ضعف‌های تیم ملی است.
صفاعلی کمالیان یکی از مربیان خوب بسکتبال کشورمان است که سال‌ها به عنوان مربی در کنار تیم ملی حضور داشت، اما از سال ۹۶ که به آمریکا سفر کرد و به تیم دوم هیوستون راکتز به نام وایپرز در جی لیگ آمریکا پیوست دیگر کمتر از او صحبت یا اظهارنظری درباره بسکتبال ایران شنیده یا خوانده ایم. اما او حالا در صفحه اینستاگرامش با انتشار یک ویدئو سعی کرد به گوشه‌ای از مشکلات تیم اشاره کند.
او می‌گوید: «از نظر من مشکل اصلی تیم ملی بسکتبال بیشتر در حمله بود که علیرغم ارتباط مستقیم با هماهنگی بازیکنان، نیازمند تاکید ویژه در زمان آموزش و همچنین در جریان مسابقه است. با وجود اینکه به مشکل حملهٔ تیم ملی در برابر دفاع جاگیری عمدتا اشاره می‌شود، اما کمتر به جزییات آن پرداخته شده است. معتقدم در برابر دفاع جاگیری توسط تیم سوریه اجرای حمله در بسیاری از موارد به دلیل عدم رعایت فضاسازی مناسب و انتخاب نامناسب نوع شوت دچار مشکل بود.»
کمالیان در ادامه می‌گوید: «بطور بسیار خلاصه منظور از فضاسازی مناسب علاوه بر فاصلهٔ بازیکنان از یکدیگر، ایجاد خط پاس سالم و منظور از انتخاب نوع شوت مناسب اقدام به شوت از فاصلهٔ مناسب، بدون حضور مدافع و توسط بازیکن مورد نظر است. از مجموع ۴۴ حملهٔ تیم ملی در برابر دفاع جاگیری حریف، تعداد ۳۱ مالکیت منتهی به کسب امتیاز نشده است و از این تعداد ۱۴ اقدام تحت مزاحمت مستقیم مدافع یا مدافعین بوده و ۴ مالکیت هم منجر به از دست رفتن توپ شده است. در این ویدیو تنها به بخشی از حملات تیم ملی پرداخته شده که بازیکنان در برابر دفاع جاگیری حریف به شوت‌هایی اقدام کرده‌اند که با حضور مزاحم مدافعین اتفاق افتاده در حالیکه در برابر دفاع جاگیری امکان اقدام به شوت بدون مزاحمت دفاعی یا شوت خالی قاعدتا بیشتر به نظر می‌رسد، چون اصولا امکان فراهم کردن شرایط برتری عددی ۲ علیه ۱ و اقدام بهتر، عملی به نظر می‌رسید. نکته‌ای بسیار ساده که شاید به آن کمتر توجه می‌شود. در بسیاری موارد عدم رعایت فضاسازی مناسب از تبدیل موقعیت برتری ایجاد شده به برتری بزرگتر و در نتیجه اقدام به شوت در موقعیتی بهتر جلوگیری کرده است. این یکی از مواردی است که در بررسی‌های کلی به «گل نشدن شوتها» یا «روز بد شوتزن‌ها» تعبیر می‌شود، اما به دلیل یا دلایل آن اشاره‌ای نمی‌شود.»
همانطور که دیدید کمالیان به خوبی به یکی از ضعف‌ها و مشکلات تیم اشاره کرد. حالا این به نفع کیست؟ مهران شاهین طبع وقتی این اظهار نظر را می‌خواند باید خوشحال شود یا ناراحت؟ ۸ چشم بهتر از ۲ چشم نیست؟
نقد‌ها را بشنویم و منتقدین را به چشم دشمن نبینیم. بحث کنیم تا مشکلات واقعی تیم مطرح شود، راه حل ارائه دهیم و کمک کنیم تا تیم ملی برای رقابت‌های مهم المپیک آماده شود. وقتی تیم ملی بسکتبال مقابل سوریه‌ای که سالهاست از آن گذشته می‌بازد همه جامعه بسکتبال سرافکنده می‌شوند. اجازه ندهیم در پنجره‌های دیگر و در المپیک سرافکنده باشیم. بسکتبال ایران قدرت آسیاست و نباید به عقب برگردد. تحت هیچ شرایطی نباید از تیم‌های قدرتمند منطقه فاصله بگیریم و این ممکن نخواهد شد مگر آنکه به دغدغه همه تبدیل شود. چه بازیکن، چه مربی، چه مدیر و چه رسانه، اگر ضعفی وجود دارد به جای پنهان کردن باید بیان کنند تا راه حلی برای آن پیدا شود. به جای مقصر دانستن زمین و زمان بپذیریم که ضعف داشتیم و در پی برطرف کردن آن برآییم، آن زمان است که می‌توانیم رو به جلو حرکت کنیم، اما تا مادامی که پشت بهانه‌ها پنهان شویم همین آش است و همین کاسه، وضعیت بسکتبال بدتر خواهد شد که بهتر نمی‌شود.