مسئولان از نگرانی‌های این روز‌های بیماران دیابتی چه می‌دانند؟

محبوبه عظیم زاده | شهرآرانیوز - یافتن انسولین برای بیماران دیابتی ماه هاست که با شدت وحدت بیشتری رنج دوچندانی روی رنج بیماری شان شده است، به ویژه در این روز‌ها که دست وپنجه نرم کردن با کرونا برای افرادی با بیماری زمینه ای، نگرانی آن‌ها را چند برابر کرده است. حالا، صحبت‌های مدیرکل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو، دوباره این نگرانی را به وجود آورده است که آیا رنج کمبود انسولین همچنان ادامه دار خواهد بود؟

حیدر محمدی، مدیرکل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو، در صحبت‌های تازه خود گفته است: «به اندازه یک ماه مصرف کشور انسولین داریم، البته باید به اندازه ۳ماه ذخیره داشته باشیم!» بااین حال، به نظر می‌رسد مدیرکل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو، برعکس افرادی که به هر نحو با این بیماری دست به گریبان اند، کمبود انسولین را چندان قبول ندارد. درحالی که خیلی از کاربران در فضای مجازی ماه هاست از این صحبت می‌کنند که در جست وجوی انواع مختلف انسولین هستند و برای یافتن آن دست به دامن یکدیگر شده اند، محمدی از این گفته است که: «زمانی کمبود را ملاک قرار می‌دهیم که هیچ کجای کشور آن دارو را پیدا نکرده باشیم.

 

بعضی هم وطنان برند‌های خاصی را مصرف می‌کنند، وقتی آن برند‌ها را پیدا نمی‌کنند، می‌گویند که کمبود وجود دارد، در صورتی که این ملاک ما نیست.» او همچنین به این نکته اشاره کرد که در تولید داخل کمبودی وجود ندارد و این کمبود‌ها بیشتر برای برند‌های خارجی است. این درحالی است که او در بخش دیگری از صحبت هایش گفت اکنون تولید داخل مربوط به یک شرکت است و شرکت دیگری هم کار مونتاژ را انجام می‌دهد که امیدواریم تعداد تولیدکنندگان داخلی در سال آینده به ۴ تا ۵شرکت برسد.

صحبت‌های مدیرکل سازمان غذا و دارو دوباره واکنش‌های مردم را در پی داشت. واکنش‌هایی که نشان می‌داد بعد از گذشت مدت‌ها و تأیید و تکذیب‌های فراوان دراین باره، بیماران دیابتی همچنان دغدغه تهیه انسولین‌های مختلف را دارند و از نبود آن گله می‌کنند.

 

کاربری از این گفته بود که داستان کمبود انسولین داستان امروز و دیروز نیست و خیلی وقت است که دارد با این ماجرا دست وپنجه نرم می‌کند: «یه ساله انسولین گیر نمی‌آریم، فقط مشت مشت قرص می‌خوریم.» کاربر دیگری نوشت: «حدود ۱۰ ماهه یه دونه انسولین گیر نیاوردم. این آقا تازه داره صحبت یه ماه دیگه رو می‌کنه.»

 

شخص دیگری هم از تجربه اش نوشته بود: «من خواستم برای پدرم انسولین آزاد بخرم، از ۵ تا داروخانه پرس وجو کردم، آخر یکی از داروخانه‌ها به قیمت آزاد انسولین بهم داد.» شخص دیگری به صحبت‌های مدیرکل داروی سازمان غذا و دارو در روز‌های آغازین آبان ماه اشاره کرد که گفته بود انسولین‌های قلمی قرار است به زودی در داروخانه‌های منتخب و با قیمت ارزان‌تر نسبت به گذشته عرضه شود و نوشت: «اگه می‌گین به دلیل تحریمه، پس چرا یهو می‌آین می‌گین از فردا توی داروخانه‌ها پیدا می‌شه؟» و دیگری گفته بود: «انسولین نیست؟ قبول. پس چرا توی ناصرخسرو هرچی بخوای هست؟»

ماجرای نایاب شدن انسولین و نگرانی‌های ناشی از دست یافتن به آن تا جایی پیش رفت که در روز‌های پایانی شهریور امسال، حدود ۱۲۰ پزشک تصمیم گرفتند از طریق یک نامه به صورت مؤکد این نگرانی را به رئیس جمهور یادآوری کنند. آن‌ها در این نامه با ذکر اینکه کشورمان به لحاظ تعداد بیماران دیابتی در وضعیتی به سر می‌برد که افراد نیازمند تزریق روزانه انسولین هستند، خطاب به حسن روحانی نوشتند: «با وجود اطلاع رسانی و مکاتبات مکرر انجمن‌های دیابت کشور با مقامات مسئول در بانک مرکزی و وزارت بهداشت درباره کمبود جدی این ۲ کالا، متأسفانه نه تنها بهبودی حاصل نشده است، بلکه به نظر می‌رسد حساسیت موضوع به نحو مؤثری برای مقامات ارشد کشور تبیین نشده است تا راهکاری مناسب برای حل این معضل بیندیشند.»

بد نیست بدانید که در کشورمان بیشتر از ۵ میلیون نفر به بیماری دیابت مبتلا هستند و از این تعداد بیش از ۶۰۰هزار نفر نیازمند تزریق روزانه انسولین هستند. علاوه بر این، جمعیت زیادی وجود دارند که نیازمند اندازه گیری قند خون با نوار‌های تست قند در منزل با هدف تنظیم میزان انسولین و پیشگیری از افت قند‌های مکرر و مرگ بار هستند.

 

ماجرایی که برخی مسئولان دولتی نیز به نوعی آن را تأیید کردند. در همان بحبوحه یافتن و نیافتن انسولین و بحث ریشه یابی علت این کمبود بود که محمود نجفی عرب، رئیس کمیسیون اقتصاد سلامت اتاق تهران، از این گفت که بیشتر از ۵/۱ برابر نیاز، انسولین وارد کشور شده است و نباید هیچ کمبودی وجود داشته باشد. او دراین باره گفت: «انسولین واردشده دوباره صادر می‌شود یا به عبارتی از راه‌های غیرقانونی از کشور خارج می‌شود.» نجفی عرب همچنین در همین فرصت به این نکته هم اشاره کرد که: «قاچاق معکوس فقط مخصوص انسولین نیست، بلکه برای همه دارو‌های گران با مشکل قاچاق معکوس مواجهیم.»

کمبود انسولین پیش از این هم واکنش‌های شدید و زیادی را در فضای مجازی به ویژه توئیتر ایجاد کرده بود. اواخر مهرماه هشتگ انسولین نیست یکی از هشتگ‌هایی شد که کاربران زیادی که تقریبا همگی یا خودشان به دیابت مبتلا بودند یا یکی از اقوام نزدیکشان، از آن استفاده کردند تا صدای خودشان را به گوش مسئولان برسانند. حجم زیادی از واکنش‌ها درخواست‌هایی بود که از نیازمندی شان به اقسام انسولین می‌گفتند تا شاید از طریق توئیتر کسی پیدا شود و بتواند به آن‌ها کمک کند.

 

درخواست‌هایی که یکی یکی بیان می‌شد و خواهان ری توئیت کردن آن هم می‌شدند تا تقاضایشان بیشتر و بیشتر دیده شود: «دوستان عزیز نیازمند انسولین هستم به هر قیمتی از هر جای ایران لطفا ریت بزنید.» یا «التماس می‌کنم اگه کسی انسولین داره بهم اطلاع بده.» یا «ما انسولین قلمی لازم داریم. چند روزه هرچی می‌گردیم پیدا نمی‌شه. خواهش می‌کنم اگه جایی رو می‌شناسید که داره بهمون خبر بدید. مریض دیابتی داریم.» و در این میان بودند کسانی هم که واقعا معرفت به خرج می‌دادند و اگر داروخانه‌ای را که می‌تواند نیاز انسولین مردم را پاسخگو باشد، سراغ داشتند، به دیگر کاربران معرفی می‌کردند: «دوستان من امروز رفتم واسه مامان بزرگم انسولین گرفتم. گفت هنوز هم موجود داره. نشانی....»