احساس سوختن به تماشا نمی‌شود مستند فریم‌های فلسطینی روی آنتن شبکه یک + زمان پخش دکترای افتخاری برای اولگا توکارچوک، نویسنده برنده نوبل هنر انقلاب، به مسائل ناب انسانی می‌پردازد لزوم حفظ هویت محتوایی هنر انقلابی هنر انقلاب زبان گویای جامعه کاپیتان تیم ملی فوتسال مهمان «۱۰۰۱» می‌شود + زمان پخش احیای سینما به سمت درست تاریخ پرندگان خشمگین ۳ در راه سینما هنر انقلابی مطالبه گر و امید آفرین | گفت وگو با هنرمندان مشهدی به بهانه سالروز شهادت سید مرتضی آوینی و روز هنر انقلاب اسلامی رضایت ادبی و چند پاراگراف درباره‌ سبک نویسندگی همینگوی سیاست در خدمت فرهنگ | در عرضه و معرفی هنر انقلاب اسلامی، به چه راه‌هایی می‌شود رفت؟ انیمیشن‌های «گل‌های کاغذی» و «فصل پریدن» در جشنواره سینمای حقیقی مسکو «نگاهی نو» به هنر نوجوانان در نگارخانه فردوسی مشهد حضور سعید پورصمیمی در فیلم «سوگ» عباس رافعی سریال جدید مهران مدیری در راه تلویزیون فراخوان همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران منتشر شد نگاهی به خلقت انسان و تنهایی بشر | نمایش «آرکتایپ» روی صحنه تماشاخانه استاد نوری
سرخط خبرها

جای رزمندگان خراسانی در هنر هفتم خالی است

  • کد خبر: ۵۷۴۳
  • ۰۳ مهر ۱۳۹۸ - ۰۹:۵۱
جای رزمندگان خراسانی در هنر هفتم خالی است

سبزه‌قبا| «واقعیت»، گمشده سینمایی‌ است که آن را با ژانر جنگ یا دفاع مقدس می‌شناسیم. نمی‌توان انتظار داشت با یک فیلم سینمایی تمام واقعیت‌ها و زوایای شخصیتی فردی مانند محمود کاوه یا افرادی همانند او به تصویر کشیده شود. به‌جا گذاشتن یک اثر فاخر برای نسل‌های بعد از جنگ، نیازمند تولید یک اثر فاخر است؛ اثری که ریشه در واقعیت داشته باشد و شاخ و برگش پر باشد از جزئیات دیدنی و شنیدنی یک اسطوره. در همه این سال‌های بعد از جنگ اما سینمای موسوم به دفاع مقدس در شهر و دیاری همچون مشهد و خراسان، بی‌آنکه بخواهد اسطوره‌هایش را به ثبت برساند، برای حیات خود دست‌وپا زده است. «مردی شبیه باران» سعید سهیلی در این میان، اثری دیدنی و ماندگار بود که بیشتر از این، کشش نیافت و تکرار نشد.
تقریبا سینمای دفاع مقدس در استان خراسان رضوی و مشهد که یک قطب فرماندهی و رزمندگی در جنگ بوده و لشکری همچون لشکر پیروز77 امام‌رضا(ع) را داشته که لقب «پیروز» را از امام‌خمینی دریافت کرده است، با وجود همه مدعیانی که در فیلم‌سازی دارد، نتوانسته است هیچ جایی در سینمای دفاع مقدس برای سردارانش باز کند.
هرچند فعالیت‌های سینمایی جواد اردکانی، فیلم‌ساز مشهدی، در سال‌های اخیر گامی در این مسیر بوده، کاستی‌هایی نیز داشته است. او به فاصله یک سال(حدفاصل87 تا 88) دو فیلم سینمایی برای دو شخصیت مهم و اسطوره‌ای خراسانی و مشهدی دفاع مقدس ساخته که بعد از گذشت تنها یک دهه، تقریبا هیچ نام‌ونشانی از آن‌ها به‌جا نمانده است. «شور شیرین» فیلمی درباره شهید محمود کاوه و «به کبودی یاس» فیلمی درباره شهید برونسی دو فیلمی بودند که می‌توانستند با دقت و همت همگانی در مشهد و استان به دو اثر ماندگار تبدیل شوند ولی این دو فیلم به قدری در درام، ضعیف و در تصویر، کم‌جذابیت هستند که نه‌تنها کسی مایل نیست آن‌ها را دوباره ببیند، بلکه هنوز هیچ فیلم‌سازی رغبت نکرده است به طرف فیلم‌سازی برای شخصیت‌های مهم و تاثیرگذار دفاع مقدس در خراسان برود.
انگار اردکانی خودش را دربرابر جان‌فشانی‌های سرداران شهید خراسان، موظف می‌داند و عهد بسته است با هر کیفیتی برای آن‌ها فیلم یا سریال بسازد، همچنان که او در سریالی به نام «نوشدارو» با هنرمندی بازیگران خراسانی، برای زنده نگه‌داشتن یاد شهید محمدتقی رضوی تلاش کرده است.
غفلت سینماگران و سریال‌سازان خراسانی و حمایت‌کننده‌های آن‌ها منحصر به نخبه‌های دفاع مقدس نمی‌شود و همان‌طور که بارها گفته شده است، جای همه مفاخر و مشاهیر خراسانی در سینما و تلویزیون خالی است و این نشان از ناکارآمدی سیستم و سازمان هنری استان و شهرمان دارد.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->